Ed Olczyk

Ed Olczyk, właśc. Edward Walter Olczyk (ur. 16 sierpnia 1966 w Chicago) – amerykański hokeista pochodzenia polskiego. Reprezentant USA.

Ed Olczyk

Ed Olczyk w barwach Pittsburgh Penguins (2010)
Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1966 Chicago
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	185 cm
Pozycja	napastnik (center / prawoskrzydłowy)
Draft	NHL 1984, numer: 3 (1 runda) Chicago Blackhawks

Jego brat Rick (ur. 1970) jest działaczem hokejowym^[1], a synowie Eddie (ur. 1989)^[2] i Tommy (ur. 1990)^[3] są hokeistami. Ma także córkę i syna Nicky'ego^[4].

Kariera

• Team Illinois U18 (1981–1982)
• Stratford Cullitons (1982–1983)
• Team USA (1983–1984)
• Chicago Blackhawks (1984–1987)
• Toronto Maple Leafs (1987–1990)
• Winnipeg Jets (1990–1993)
• New York Rangers (1992–1995)
• Winnipeg Jets (1995–1996)
• Los Angeles Kings (1996–1997)
• Pittsburgh Penguins (1997–1997)
• Chicago Blackhawks (1998–2000)
  • Chicago Wolves (1998)

W czasie występów w latach 80. z uwagi na widowiskową grę Olczyka na meczach licznie pojawiała się Polonia amerykańska z Chicago^[5]. W sezonach zasadniczych NHL rozegrał łącznie 1031 spotkań, w których strzelił 342 bramki oraz zaliczył 452 asysty. W klasyfikacji kanadyjskiej zdobył więc razem 794 punkty. 874 minuty spędził na ławce kar. W play-offach NHL brał udział 10-krotnie. Rozegrał w nich łącznie 57 spotkań, w których strzelił 19 bramek oraz zaliczył 15 asyst, co w klasyfikacji kanadyjskiej daje razem - 34 punkty. 57 minut spędził na ławce kar.

Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w mistrzostw świata 1985, 1993, Canada Cup 1987, 1991 oraz na zimowych igrzyskach olimpijskich 1984. Podczas ZIO 1984 w meczu o siódme miejsce przeciw reprezentacji Polski zdobył pierwszego gola w meczu w czwartej minucie (wynik 7:4)^[6]. Strzelił gola przeciw Polsce także podczas MŚ 1989 (wynik 6:1)^[7].

Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem w klubie Pittsburgh Penguins^[8] w sezonach 2003/2004 i 2005/2006. Jest komentatorem sportowym hokeja i ekspertem telewizyjnym dla Chicago Blackhawks^[9][10].

Sukcesy i wyróżnienia

Reprezentacyjne

• Drugie miejsce w Canada Cup: 1991

Klubowe

• Puchar Stanleya: 1994 z New York Rangers

Wyróżnienia

• National Polish-American Sports Hall of Fame
• Galeria Sławy USA w hokeju na lodzie: 2012

Statystyki - sezony zasadnicze

Sezon	Drużyna	Liczba meczów	Gole	Asysty	Punkty	Kary w min.
1984–1985	Chicago Blackhawks	70	20	30	50	67
1985–1986	Chicago Blackhawks	79	29	50	79	47
1986–1987	Chicago Blackhawks	79	16	35	51	119
1987–1988	Toronto Maple Leafs	80	42	33	75	55
1988–1989	Toronto Maple Leafs	80	38	52	90	75
1989–1990	Toronto Maple Leafs	79	32	56	88	78
1990–1991	Toronto Maple Leafs	18	4	10	14	13
1990–1991	Winnipeg Jets	61	26	31	57	69
1991–1992	Winnipeg Jets	64	32	33	65	67
1992–1993	Winnipeg Jets	25	8	12	20	26
1992–1993	New York Rangers	46	13	16	29	26
1993–1994	New York Rangers	37	3	5	8	28
1994–1995	New York Rangers	20	2	1	3	4
1994–1995	Winnipeg Jets	13	2	8	10	8
1995–1996	Winnipeg Jets	51	27	22	49	65
1996–1997	Los Angeles Kings	67	21	23	44	45
1996–1997	Pittsburgh Penguins	12	4	7	11	6
1997–1998	Pittsburgh Penguins	56	11	11	22	35
1998–1999	Chicago Blackhawks	61	10	15	25	29
1999–2000	Chicago Blackhawks	33	2	2	4	12
Podsumowanie		1031	342	452	794	874

Statystyki - Playoffs

Sezon	Drużyna	Liczba meczów	Gole	Asysty	Punkty	Kary w min.
1984–1985	Chicago Blackhawks	15	6	5	11	11
1985–1986	Chicago Blackhawks	3	0	0	0	0
1986–1987	Chicago Blackhawks	4	1	1	2	4
1987–1988	Toronto Maple Leafs	6	5	4	9	2
1989–1990	Toronto Maple Leafs	5	1	2	3	14
1991–1992	Winnipeg Jets	6	2	1	3	4
1993–1994	New York Rangers	1	0	0	0	0
1995–1996	Winnipeg Jets	6	1	2	3	6
1996–1997	Pittsburgh Penguins	5	1	0	1	12
1997–1998	Pittsburgh Penguins	6	2	0	2	4
Podsumowanie		57	19	15	34	57