Edgar Milewski

Edgar Milewski (ur. 25 maja 1927 w Gdańsku, zm. 25 lutego 1983 w Gdyni) – polski dziennikarz i publicysta.

Edgar Milewski

Data i miejsce urodzenia	25 maja 1927 Gdańsk
Data i miejsce śmierci	25 lutego Gdynia
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Odznaczenia

Grób Edgara Milewskiego na cmentarzu Witomińskim

Życiorys

Urodził się w rodzinie Bronisława (1893–1950) i Elżbiety (1900–1988) Milewskich^[1][2]. Uczęszczał do Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej w Gdańsku, należał do harcerstwa.

W okresie okupacji niemieckiej przebywał m.in. w Warszawie. Kontynuował naukę na tajnych kompletach Gimnazjum im. Stefana Batorego^[1], działał w konspiracji (pseudonim „Kruk”), w oddziale II Obwód „Żywiciel” (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie „Żmija”. Pierwszego dnia powstania warszawskiego został ciężko ranny^[3].

Od 1945 przebywał w Gdańsku jako łącznik i tłumacz Morskiej Grupy Operacyjnej. W latach 1946–1950 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Po ukończeniu w 1952 studiów socjologicznych na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, od 1953 pracował jako bibliotekarz w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Gdyni oraz Bibliotece Gdańskiej PAN^[1]. Od 1956 był dziennikarzem. Zajmował się publicystyką kulturalną oraz sprawami Gdańska w Rozgłośni Gdańskiej Polskiego Radia (1956–1960) i Telewizji Gdańskiej (kierownik redakcji kulturalnej Gdańskiego Ośrodka Telewizyjnego - 1960–1964). W latach 1963–1973 był redaktorem naczelnym miesięcznika społeczno-kulturalnego „Litery”, a następnie dyrektorem Oddziału Gdańskiego Wydawnictwa Zakładu im. Ossolińskich^[4]. Przez dwadzieścia pięć lat był stałym współpracownikiem Programu dla Zagranicy Polskiego Radia, gdzie przygotowywał korespondencje i reportaże o Gdańsku i Wybrzeżu^[4]. Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, od 1982 w Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL^[4]. Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Stowarzyszenia Marynistów Polskich^[1]. Był członkiem Prezydium WRN w Gdańsku^[5], od 31 marca 1980 przewodniczył jej Komisji Wychowania, Oświaty, Nauki i Kultury^[6].

Napisał popularne, kilkakrotnie wznawiane książki Gdański antykwariat (1960) i Opowieści gdańskich uliczek (1964)^[7].

Zmarł w Gdyni, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Witomińskim (kwatera 61-17-15_2)^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1969)^[8]
• Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”^[4]
• Odznaka „Za zasługi dla m. Gdańska”^[4]

Nagrody

• Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (1979)^[9]