Edred (król Anglii)

Edred (ur. ok. 923, zm. 23 listopada 955^[1]) – król Anglii od 26 maja 946 do śmierci w 955. Syn króla Edwarda Starszego i jego trzeciej małżonki Edgivy, córki Sigehelma, earla Kentu. Tron objął po śmierci swojego brata, zamordowanego przez Leofę.

Edred

Król Anglii
Okres	od 26 maja 946 do 23 listopada 955
Poprzednik	Edmund Starszy
Następca	Edwin
Dane biograficzne
Dynastia	Dynastia Cedryka
Data i miejsce urodzenia	ok. 923 Wessex
Data i miejsce śmierci	23 listopada 955 Frome
Ojciec	Edward Starszy
Matka	Edgiva z Kentu

Podobnie jak on odnosił sukcesy w walce z Duńczykami. W 947 r. do Nortumbrii przybył obalony król Norwegii Eryk Krwawy Topór. Mimo iż został szybko pokonany, zdołał uchwycić władzę nad Yorkiem. Został stamtąd wygnany w 954 r. i rychło poniósł decydującą klęskę pod Stainemore. Edred był człowiekiem bardzo religijnym, ale również słabego zdrowia (sam zresztą jadł bardzo niewiele^{[potrzebny przypis]}).

Przyjaźnił się z Dunstanem^[1], wtedy opatem klasztoru Glastonbury, który popierał go w dążeniu do wzmocnienia monarchii.

Zmarł 23 listopada 955 w miejscowości Frome w hrabstwie Somerset. Pochowany został w Old Minster w Winchesterze. Jego następcą został jego bratanek, Edwin.