Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Egisto Pandolfini
włoski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Egisto Pandolfini (ur. 19 lutego 1926 w Lastra a Signa, zm. 29 stycznia 2019 we Florencji[1]) – włoski piłkarz grający na pozycji ofensywnego pomocnika.
Remove ads
Remove ads
Kariera klubowa
Podsumowanie
Perspektywa
Pierwszym klubem Pandolfiniego w karierze była AC Fiorentina. 11 listopada 1945 roku zadebiutował w jej barwach w Serie A w przegranym 0:1 wyjazdowym spotkaniu z Salernitaną. W Fiorentinie nie miał jednak miejsca w podstawowym składzie i rok później odszedł do drugoligowego Empoli FC, dla którego zdobył 12 bramek w lidze. W sezonie 1947/1948 był piłkarzem SPAL 1907 z Ferrary i tu także utrzymał wysoką skuteczność. Z 20 golami był jednym z najlepszych strzelców Serie B. Latem 1948 wrócił do Fiorentiny i przez cztery lata był członkiem podstawowej jedenastki klubu z Florencji. Przez ten okres strzelił dla „Violi” 36 bramek w 142 meczach.
Latem 1952 roku Pandolfini przeszedł do stołecznej Romy. W sezonie 1952/1953 zdobył 8 bramek będąc drugim po Carlo Gallim strzelcem zespołu. Natomiast w sezonie 1953/1954 jego dorobek wyniósł 13 trafień, co było najlepszym wynikiem w drużynie „giallorossich”. W 1955 roku zajął z Romą 3. miejsce w Serie A, a w 1956 odszedł do Interu Mediolan. W drużynie „nerazzurrich” występował przez dwa sezony, ale tylko w sezonie 1956/1957 grał w pierwszej jedenastce. W 1958 roku Egisto znów był zawodnikiem SPAL, a w 1960 roku powrócił do Empoli, grającego wówczas w Serie D. W 1961 roku wywalczył awans do Serie C, a w 1962 zakończył piłkarską karierę.
Remove ads
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Włoch Pandolfini zadebiutował 2 lipca 1950 roku w wygranym 2:0 meczu z Paragwajem, rozegranym w fazie grupowej mistrzostw świata w Brazylii. W meczu tym wpisał się na listę strzelców w 62. minucie, ale więcej na tym mundialu nie zagrał. W 1954 roku został powołany do kadry na mistrzostwa świata 1954. Tam wystąpił w trzech spotkaniach: przegranych 1:2 i 1:4 ze Szwajcarią oraz wygranym 4:1 z Belgią, w którym zdobył jedną z bramek. W „Squadra Azzurra” wystąpił łącznie w 21 spotkaniach i strzelił 9 goli.
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads