Eleonora Sekrecka

Eleonora Sekrecka (właśc. Hopfenstrand)^[1], z domu Szach (ur. 6 października 1902 w Warszawie, zm. 22 grudnia 1997 tamże^[2]) – polska architekt.

Eleonora Sekrecka

Data i miejsce urodzenia	6 października 1902 Warszawa
Data i miejsce śmierci	22 grudnia 1997 Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Praca
Budynki	Osiedle Latawiec
Odznaczenia

Osiedle Latawiec w Warszawie

Gmach Wychowawczy Warszawskiej Gminy Starozakonnych

Życiorys

Była absolwentką Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1932)^[3]. Członek SARP Oddział Warszawa (od 1934)^[4].

Po wejściu wojsk radzieckich i polskich do Warszawy 17 stycznia 1945 wraz z pozostałymi członkami Grupy Operacyjnej „Warszawa” (Bohdanem Lachertem, Julianem Putermanem-Sadłowskim) pod kierownictwem Józefa Sigalina wyruszyła do Warszawy z Lublina by ocenić zniszczenia wojenne. Ich raport z oględzin miał posłużyć rządowi do oceny, czy stolica Polski ma pozostać w Warszawie^[5]. Kierowała Działem Budowlano-Technicznym Centralnego Komitetu Żydów Polskich^[6]. Była również kierowniczką sekretariatu Biura Planowania Rozwoju przy Radzie Ministrów^[7].

W marcu i kwietniu 1953 roku wzięła udział w Pierwszej Powszechnej Wystawie Architektury Polski Ludowej, która była przeglądem realizacji architektonicznych z lat 1945-1952^[8].

Po zbudowaniu Osiedla Latawiec wzorowanego na paryskim placu Wogezów została odsunięta od projektowania za sprzeniewierzenie się socrealistycznej stylistyce^[9].

Pochowana na cmentarzu wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A29-3-13)^[10].

Ważniejsze projekty

• osiedle Latawiec Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej (1953-57) w Warszawie^[11],
• przebudowa gmachu Wychowawczego Warszawskiej Gminy Starozakonnych przy ul. Jagiellońskiej 28 w Warszawie na potrzeby Teatru Żydowskiego im. Ester Rachel Kamińskiej^[12] (siedziba lalkowego Teatru Baj),
• budynek mieszkalny w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 78/80 (róg ul. Wspólnej, w którym mieścił się Węgierski Instytut Kultury^[13]) budowany w latach 1964-1972. Projekt przewidywał 16 pięter. Ostatecznie zbudowano tylko 11,
• osiedle Dolna-Belwederska w Warszawie (z Kazimierzem Goławskim, 1965–1967)^[14].

Odznaczenia

• Odznaka „Przodownik Pracy” przez Centralny Zarząd Biur Projektowych Budownictwa Miejskiego^[15].
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)^[4]
• Srebrna Odznaka SARP (1958)^[4]
• Odznaka „Milionera” (1974)^[4]