Odwołania znakowe SGML

Odwołania znakowe można podzielić na trzy grupy:

odwołania znakowe numeryczne dziesiętne, zapisujące unikodowy numer znaku; mają postać &#liczba;;
odwołania znakowe numeryczne szesnastkowe, również zapisujące unikodowy numer znaku, tylko że w systemie szesnastkowym; mają postać &#xliczba;;
nazwane odwołania znakowe, będące po prostu odwołaniami do encji znakowych; mają postać &encja;.

Z tego wynika, że odwołanie znakowe np. do „ó” może występować w trzech postaciach:

ó
ó
ó

Odwołania znakowe mogą pełnić dwie role:

Jedną z nich jest możliwość używania znaków spoza zestawu kodowego zawartego na wybranej stronie kodowej. Na przykład umożliwiają używanie znaków kanji w dokumencie z kodowaniem ISO 8859-2.
Drugą jest możliwość stosowania znaków, które mają specjalne znaczenie w składni SGML/XML. Należą do nich: & (&) oraz < (<), a także > (>), " (") i ' (') – ten ostatni tylko w XML.

Większość z encji znakowych HTML jest częścią standardu SGML ISO 8879. Częścią standardu XML jest 5 encji znakowych o nazwach: amp, lt, gt, quot i apos.

Nazwy encji znakowych są tworzone na kilka sposobów:

nazwy encji liter łacińskich ze znakami diakrytycznymi są tworzone przez nazwę litery, odpowiednio wielką lub małą, i angielską nazwę znaku diakrytycznego. Tak np. é (é) to „e” z akcentem akutowym (ang. acute), a À (À) to „A” z akcentem grave. Wszystkie odwołania do encji znakowych z alfabetu łacińskiego można znaleźć w artykułach Alfabet łaciński w Unikodzie;
litery greckie są zapisywane ich angielskimi nazwami, pisanymi odpowiednio od wielkiej lub małej litery. Np. β (β) to mała litera beta, a Ω (Ω) to wielka litera omega. Lista odwołań do encji znakowych z alfabetu greckiego jest dostępna w artykule Alfabet grecki;
nazwane odwołania znakowe inne niż do liter łacińskich i greckich. Ich lista widoczna jest w następnych podsekcjach.