Eryk Infeld

Eryk Infeld (ur. 8 stycznia 1940 w Toronto, zm. 14 marca 2019^[1] w Bielawie^[2]) – polski fizyk, profesor nauk fizycznych.

Eryk Infeld

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	8 stycznia 1940 Toronto
Data i miejsce śmierci	14 marca 2019 Bielawa
profesor nauk fizycznych
Specjalność: fizyka plazmy, fizyka teoretyczna
Alma Mater	University of Cambridge, Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1966
Habilitacja	1972
Profesura	10 lipca 1990
Odznaczenia

Grób Eryka Infelda na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

Był synem Leopolda Infelda i amerykańskiej matematyczki Helen Infeld(inne języki) z domu Schlauch, siostry Margaret Schlauch^[3]. Odbył studia w zakresie fizyki na Uniwersytecie w Cambridge, a w 1963 na Uniwersytecie Warszawskim, w 1966 obronił pracę doktorską, a w 1972 uzyskał stopień doktora habilitowanego^[1]. 10 lipca 1990 otrzymał tytuł profesora nauk fizycznych. Został zatrudniony na stanowisku profesora w Instytucie Problemów Jądrowych im. Andrzeja Sołtana, a potem otrzymał nominację na profesora zwyczajnego w Narodowym Centrum Badań Jądrowych^[4]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 27 rz. Tuje m. 21)^[5].

Miał córkę Ewę Infeld, ze związku z Magdaleną Hen, córką pisarza Józefa Hena^[6].

Odznaczenia

• 2005: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[7]
• 1989: Złoty Krzyż Zasługi^[1]

Wybrane publikacje

• 2005: Stability analysis of three-dimensional breather solitons in a Bose-Einstein Condensate
• 2006: Enhancement of the third harmonic generation by wave vector mismatch
• 2006: Some new developments in nonlinear optics
• 2008: Spontaneous symmetry breaking of gap solitons and phase transitions in double-well traps
• 2009: Analytically Solvable Model of Nonlinear Oscillations in a Cold but Viscous and Resistive Plasma