Eugeniusz Pichell

Eugeniusz Stanisław Pichell, również Pichel (ur. 12 czerwca 1905 we Wzdole Rządowym k. Bodzentyna, zm. 6 grudnia 1976 w Warszawie) – polski artysta grafik^[1].

Eugeniusz Pichell

Data i miejsce urodzenia	12 czerwca 1905 Wzdół Rządowy k. Bodzentyna
Data i miejsce śmierci	6 grudnia 1976 Warszawa
Dziedzina sztuki	grafika artystyczna, wzornictwo przemysłowe, plakat, rysunek

Nagrobek Eugeniusza Pichella na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Życie i twórczość

Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1923, matura)^[2] i Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie (1927, absolutorium)^[1]. W latach 1932–1934 uczył się prywatnie rysunku i malarstwa u Fryderyka Pautscha i Kazimierza Sichulskiego^[1]. W 1939, zmobilizowany do wojska jako podporucznik rezerwy^[3], walczył w kampanii wrześniowej jako dowódca 6. kompanii 30 Pułku Strzelców Kaniowskich, biorąc udział w obronie Warszawy^[1]. Pełnił również funkcję oficera do zleceń w sztabie dowódcy oddziału ochotniczego gen. Stanisława Bułak-Bałachowicza (Armia „Warszawa”)^[3]. 29 września 1939 dostał się w Warszawie do niewoli niemieckiej^[3].

Przebywał w obozach jenieckich Nienburg, Wolfsberg i Spittal^[3], a następnie w Oflagu II C Woldenberg, gdzie stał się drzeworytnikiem, tworząc m.in. znaczki pocztowe i karty obozowe^[1]. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Opolu, od 1945 członek Związku Polskich Artystów Plastyków, w 1950 przeprowadził się do Warszawy^[1]. Zajmował się drzeworytnictwem, wzornictwem przemysłowym (projekty szkła użytkowego), rysunkiem i plakatem^[1]. W 1960 wykonał Tekę olimpijską przedstawiającą wszystkie konkurencje starożytnej olimpiady, zaprezentowaną na indywidualnej wystawie w kwaterze polskiej w wiosce olimpijskiej na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie (1960), nagrodzoną w konkursie olimpijskim^[1].

Zmarł na serce i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 249, rząd 5, miejsce 9)^[4].