Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewakuacja (łac. evacuatio – 'opróżnianie; znikanie' od ex 'od, z czego' i vacuum 'pustka')[1] – zorganizowane przemieszczenie ludzi, czasem wraz z dobytkiem, z miejsca, w którym występuje zagrożenie, na obszar bezpieczny.
Ewakuacja może być zarówno działaniem na stosunkowo niewielką skalę, jak na przykład wyprowadzenie ludzi z pojedynczego budynku zagrożonego pożarem, jak również może stanowić dużą i złożoną akcję logistyczną, jak w przypadku terenów zagrożonych przez nieprzyjaciela podczas działań wojennych, lub obszarów dotkniętych żywiołem (np. podczas powodzi).
W wojskowości termin ten może oznaczać skryte wycofanie ludzi lub jednostek z terenu przeciwnika[2].
Polega na zawczasu przygotowanym przemieszczeniu ludności z rejonów przewidywanych działań sił zbrojnych lub przyległych do zakładów pracy oraz obiektów hydrotechnicznych i innych, stanowiących – w razie uszkodzenia lub awarii – potencjalne zagrożenie dla ludności. Przygotowuje się ją w czasie pokoju, a realizuje w okresie wojny oraz w sytuacjach wystąpienia symptomów zagrożenia.
Polega na natychmiastowym przemieszczeniu ludności z rejonów, w których wystąpiło bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia oraz natychmiastowym skierowaniu jej do rejonu ewakuacyjnego.
Zarówno wśród tego pierwszego, jak i drugiego rodzaju możemy wyróżnić takie ewakuacje specjalistyczne jak ewakuacja medyczna (np. w szpitalach, na polu walki), a jest ona dzielona na ewakuacje wewn. i zewn., ewakuacja kompleksowa np. miasta, dzielnicy itp. oraz ewakuacja wieloprofilowa...
Elementy organizacyjne ewakuacji (przyjęcia) ludności tworzy się (z wyjątkiem punktów pomocy medycznej i punktów pomocy technicznej) na bazie komórek organizacyjnych prowadzących sprawy ewidencji ludności.
W skład zabezpieczenia przebiegu procesu ewakuacji ludności wchodzi:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
