Fanny Kapłan

Fanny Jefimowna Kapłan, ros. Фанни Ефимовна Каплан, posługująca się nazwiskiem Dora Kapłan, właśc. Feiga Chaimowna Rojtblat-Kapłan (ur. 29 stycznia^?/10 lutego 1890 w Nowyczach, zm. prawdopodobnie 3 września 1918 w Moskwie) – rosyjska członkini partii socjalistycznej (eserowców), wykonawczyni nieudanego zamachu na Włodzimierza Lenina w 1918.

Fanny Jefimowna Kapłan

Фанни Ефимовна Каплан

Imię i nazwisko	Feiga Chaimowna Rojtblat-Kapłan
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1890 Nowyczi, gubernia wołyńska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	3 września 1918 Moskwa

Życiorys

Fanny Kapłan na zesłaniu w 1907 roku

Urodziła się w rodzinie ukraińskich Żydów, jako jedno z siedmiorga dzieci. Już w młodości przyłączyła się do środowisk anarchistycznych. W 1906 po związaniu się z eserowcami trafiła na zesłanie do wsi Nowy Akatuj na Syberii, skąd została uwolniona na mocy amnestii po rewolucji lutowej i obaleniu caratu.

30 sierpnia 1918 przeprowadziła zamach na Włodzimierza Lenina^[1] podczas wiecu w Zakładach Michelsona w Moskwie, w wyniku którego został on ciężko ranny. Oddała trzy strzały, z których dwa raniły Lenina (jeden w ramię, drugi między szczękę i kark), a jeden trafił kobietę stojącą nieopodal.

Zapytana, dlaczego przeprowadziła próbę zamachu, odpowiedziała, że chciała zabić Lenina, uznając go za zagrożenie dla socjalizmu, jako że zdradził idee rewolucji^[2]. Została aresztowana i wkrótce rozstrzelana, co dało jednocześnie początek fali aresztowań i procesów eserowców (których oskarżono o organizację zamachu), anarchistów oraz kontrrewolucjonistów, określanego (także oficjalnie) jako czerwony terror^[3]. Zamach przyniósł skutek odwrotny do zamierzeń, prowadząc do wzrostu popularności Lenina i poparcia dla niego^[4].