Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Gubernia wołyńska
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Gubernia wołyńska (ros. Волынская губерния, do 1796 roku namiestnictwo izasławskie) – południowo-zachodnia gubernia Imperium Rosyjskiego istniejąca w latach 1792–1925, utworzona po II rozbiorze z terytorium województwa wołyńskiego i zachodniego skrawka (z Żytomierzem) województwa kijowskiego Rzeczypospolitej.



Centrum administracyjnym był do 1795 Zasław, później do 1804 Nowogród Wołyński. Od 1804 Żytomierz.
- Obszar: 71 736 km²
- Ludność: 3 501 600 osób (początek XX wieku).
W latach 1819–1830 gubernia wołyńska pozostawała pod naczelnym zarządem administracyjnym wielkiego księcia Konstantego[1]. Od 1832 weszła w skład Kraju Południowo-Zachodniego (generał-gubernatorstwo kijowskie).
Po traktacie ryskim zachodnia część guberni znalazła się w Polsce i utworzono z jej terenów województwo wołyńskie. Z pozostałej przy ZSRR części w 1923 utworzono 4 okręgi: korosteński, nowogrodzki, szepetowski i żytomierski.
Remove ads
Ujezdy (powiaty)
Położenie
Gubernia wołyńska znajdowała się na granicy z Galicją. Część południowa poprzecinana była wyniesieniami, których kulminacją była Góra Awratyńska w pobliżu Krzemieńca 1328 stóp (405 m) (najwyższy ówczesny punkt Rosji Europejskiej z wyłączeniem Uralu, Krymu i wschodnich Gór Archangielskich). Część północna guberni była terytorium płaskim, bagnisto-nizinnym, pokrytym torfowiskami i lasami, należała do Polesia Pińskiego.
Remove ads
Warunki naturalne
Na północy znajdowały się gleby błotniste i piaszczyste, w części środkowej – gliniaste i kurzowe, miejscami kamieniste, na południu dobry czarnoziem.
Lasy zajmowały 2136 tys. dziesięcin (23337 km²) (32% obszaru), położone na północy, część południowa bezleśna.
Rzek stosunkowo dużo, wszystkie, z wyjątkiem Bugu i Teterewa wpadały do Prypeci, wiele z nich było spławnych. Statki poruszały się po Bugu, Styrze, Horyni.
Bogactwa mineralne: granit, kryształ górski, gliny ceramiczne, torf, rudy żelaza. Znaleziono ale nie wydobywano: grafit, węgiel kamienny, bursztyn.
Klimat umiarkowany, średnioroczna temperatura dla Żytomierza +7,6 °C.
Gospodarka
Główny produkt rolny: żyto ozime: (średnio w latach 1900 — 1904: 32,7 mln pudów), pszenica ozima (średnio 16,8 mln pudów), jęczmień (średnio 7,2 mln pudów), owies (śr. 19,4 mln pudów), gryka (śr. 3,6 mln pudów), proso (śr. 2,3 mln pudów), groch (śr. 2 mln pudów), ziemniaki (śr. 53 mln pudów), buraki cukrowe (około 2 mln berkowców), tytoń i chmiel.
Sadownictwo rozwinęło się głównie na południu: brzoskwinie, morele i winogrona.
W okolicach lesistych chłopi zajmowali się pszczelnictwem (182 tys. pni, 35 tys. pudów miodu, wosku 4 tys. pudów). Hodowla rozwinęła się dzięki licznym pastwiskom i pokosom. W roku 1903 było 693 tys. koni (45 stadnin), bydła rogatego 4096 tys., owiec 829 tys., świń 680 tys. Wełna wykorzystywana częściowo na potrzeby Rosji, częściowo do Austrii.
Fabryki i zakłady oraz przemysł drobny produkowały towary wartości 33,5 mln rubli i zatrudniały 20 tys. robotników.
Remove ads
Oświata
Szkół (1903): 3003 z 129 454 uczniami.
- 727 szkół początkowych
- 956 szkół parafialnych
- 523 szkół elementarnych (z liczbą uczniów — 106 634)
- 10 średnich uczelni (z 3 649 uczniami)
- 7 seminariów duchownych
- 1 seminarium nauczycielskie
- 5 szkół wiejskich
- 1 szkoła felczerska
- 770 szkół żydowskich (z 17 265 uczniów)
Demografia

Według pierwszego spisu powszechnego Imperium Rosyjskiego z 1897 gubernię zamieszkiwało 2 989 482 osób,
Podział etniczny populacji przedstawiał się następująco[2]:
Ludność w powiatach według deklarowanego języka ojczystego 1897
Podział wyznaniowy guberni 1897[3]
- prawosławie 73%
- judaizm 13,6%
- rzymskokatolicka 8,1%
- protestantyzm 5%
- staroobrzędowcy 0,26%.
Remove ads
Generał-gubernatorowie
1794—1796 — Timofiej Tutołmin
…
Miasta

Największe miasta guberni w 1897 roku na podstawie danych z carskiego spisu powszechnego oraz porównanie przynależności administracyjnej przed rozbiorami Polski oraz przynależności państwowej w międzywojniu i współcześnie:
Remove ads
Literatura
- Książka adresowa Guberni wołyńskiej na rok 1892 Żytomierz, 1891 (po rosyjsku)
- Wołyński kalendarz ludowy na 1892 rok. Żytomierz, 1891 (po rosyjsku)
- Wołyński kalendarz ludowy na 1907 rok. Żytomierz, 1906 (po rosyjsku)
Linki zewnętrzne
- mapy guberni
- Gubernia wołyńska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 931.
- województwo wołyńskie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 920.
- Волынская губерния Энциклопедия Брокгауза Ф.А. и Ефрона И.А.
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads