Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Felipa Palacios
kolumbijska lekkoatletka, sprinterka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Felipa Alicia Palacios Hinestroza (ur. 1 grudnia 1975 w gminie Bojayá[1]) – kolumbijska lekkoatletka specjalizująca się w sprintach. Indywidualnie najczęściej biegała na dystansie 200 m, w drużynowej rywalizacji zaś częściej startowała w sztafecie 4 × 100 m.
Zdobywczyni siedmiu złotych medali mistrzostw Ameryki Południowej i czterech tytułów wicemistrzyni Ameryki Środkowej i Karaibów, sześciu złotych medali mistrzostw ibero-amerykańskich, dziewięciu złotych medali igrzysk boliwaryjskich, pięciu złotych medali igrzysk Ameryki Południowej, trzech medali igrzysk panamerykańskich oraz trzech medali igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów. Dwa razy w karierze zdobyła tytuł juniorskiej mistrzyni Ameryki Południowej.
Trzykrotnie reprezentowała swój kraj na igrzyskach olimpijskich (Atlanta, Sydney, Ateny), jak również siedmiokrotnie występowała w lekkoatletycznych mistrzostwach świata – żaden z tych występów nie zakończył się dla niej medalem zmagań.
Remove ads
Przebieg kariery
Podsumowanie
Perspektywa
W 1993 roku brała udział w juniorskim czempionacie Ameryki Południowej, tam zdobyła srebrny medal w biegu sztafetowym 4 × 100 m oraz brązowy medal w trójskoku – w jej karierzez był to jedyny wywalczony krążek w którejkolwiek z konkurencji technicznych. Rok później na imprezie tej samej rangi osiągnęła znacznie większe sukcesy, m.in. zdobyła złote medale w biegu na 100 i 200 m. Brała udział w igrzyskach Ameryki Południowej w wenezuelskim mieście Valencia, na nich zdobyła trzy tytuły mistrzowskie (w biegu na 100 i 200 m, jak również w sztafecie 4 × 100 m)[2].
W 1995 roku została zgłoszona do startu na igrzyskach obu Ameryk, tam Kolumbijka była członkinią sztafet 4 × 100 m oraz 4 × 400 m i oba starty zakończyły się dla niej i koleżanek z kadry brązowymi medalami igrzysk. Wystąpiła również na mistrzostwach świata w Göteborgu, w ich ramach odpadła w eliminacjach biegu na 100 m oraz zajęła 7. miejsce w finale zmagań w konkurencji biegu rozstawnego 4 × 100 m. W 1996 roku otrzymała dwa medale mistrzostw ibero-amerykańskich, w tym tytuł mistrzowski wywalczony samodzielnie w biegu na 200 m[2][3].
Startowała na igrzyskach olimpijskich w Atlancie. W ramach tego występu odpadła w eliminacjach biegu na 200 m (w swej grupie uzyskała czas 24,12 s), a także znalazła się w składzie sztafety 4 × 100 m, która również odpadła w fazie eliminacyjnej zmagań (ekipa w składzie: Mirtha Brock, Felipa Palacios, Patricia Rodríguez, Zandra Borrero uzyskała czas 44,16 s)[4].
W 1997 roku sięgnęła po trzy złote medale mistrzostw Ameryki Południowej (w konkurencjach biegu na 200 m oraz biegu sztafet 4 × 100 m oraz 4 × 400 m), na tym samym czempionacie wywalczyła jeszcze srebrny medal w biegu na 100 m. W tym samym roku zdobyła pierwsze w karierze medale mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów oraz igrzysk boliwaryjskich. Natomiast rok później wzięła udział w igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów, na których otrzymała dwa medale. W 2000 roku otrzymała trzy złote medale mistrzostw ibero-amerykańskich[2][3].
Na igrzyskach olimpijskich w Sydney brała udział w tych samych konkurencjach co cztery lata wcześniej. Podczas konkursu biegu na 200 m przebrnęła przez eliminacje czasem 23,19 s (z którym uplasowała się na 4. miejscu w grupie, ostatnim dającym prawo do występu w kolejnej fazie zmagań), ale w półfinale uzyskała czas 23,11 s plasujący zawodniczkę na 5. miejscu w grupie – zbyt dalekim, by wejść do finału[5]. Brała również udział w zmaganiach w konkurencji biegu sztafetowego 4 × 100 m, na których także odpadła w półfinale, a w tej fazie razem z koleżankami z drużyny uzyskała rezultat czasowy 44,37 (ten wynik dał Kolumbijkom ostatnie 8. miejsce w grupie)[6].
W 2001 roku sięgnęła po kolejne trzy złote medale igrzysk boliwaryjskich, a w latach 2002-2004 zdobyła kolejne sześć medali ibero-amerykańskiego czempionatu, wśród których był złoty medal w biegu na 200 m zdobyty w czasie mistrzostw w mieście Gwatemali[2]. Podczas igrzysk olimpijskich w Atenach startowała wyłącznie w konkurencji biegu sztafet 4 × 100 m – ekipa w składzie: Melisa Murillo, Felipa Palacios, Digna Luz Murillo, Norma González odpadła w eliminacjach, z rezultatem 43,30 s zajmując 5. miejsce w grupie oraz 10. miejsce wśród wszystkich sztafet[7].
W 2005 roku, po dziesięcioletniej przerwie, ponownie znalazła się w składzie sztafety 4 × 100 m, która awansowała do finału w ramach mistrzostw świata. Kolumbijska ekipa ostatecznie wywalczyła w tej fazie zmagań 6. miejsce. Na igrzyskach boliwaryjskich rozgrywanych w kolumbijskim mieście Armenia zdobyła złote medale w czterech konkurencjach – w sztafecie 4 × 100 m oraz 4 × 400 m, a także w biegu na dystansie 100 i 200 m, na których swymi czasami (odpowiednio 11,18 s i 22,85 s) ustanowiła nowe rekordy kraju. Cztery lata później znowu znalazła się w finale zmagań w konkurencji sztafety 4 × 100 m, Kolumbijki ukończyły go ostatecznie na 7. miejscu. Po raz ostatni w zawodach lekkoatletycznych wystąpiła w czerwcu 2013 roku w czasie rozgrywanych w ramach mistrzostw krajowych zmagań w konkurencji biegu sztafet 4 × 400 m – Palacios w tej konkurencji zdobyła tytuł wicemistrzowski[2][3].
Remove ads
Osiągnięcia
Podsumowanie
Perspektywa
.svg){kind=small}
Sześć razy w karierze została mistrzynią kraju. W 1999 roku zdobyła złoty medal w biegu na 200 m, w 2006 roku wywalczyła złoto w biegu na 100 m, w 2007 roku zaś została złotą medalistką w biegu na 100 i 200 m. W 2010 roku została mistrzynią kraju w biegu rozstawnym 4 × 100 m oraz 4 × 400 m[3].
Remove ads
Rekordy życiowe
- bieg na 100 m – 11,18 (19 sierpnia 2005, Armenia)
- bieg na 200 m – 22,85 (20 sierpnia 2005, Armenia)
- bieg na 400 m – 52,95 (4 grudnia 2000, Paipa)
- sztafeta 4 × 100 m – 43,03 (10 lipca 2004, Bogota ; 12 sierpnia 2005, Helsinki) =)
- sztafeta 4 × 400 m – 3:39,07 (16 maja 2010, Cali)
Źródło: [3]
Uwagi
- Portal World Athletics podaje, że Kolumbijki w tej konkurencji zajęły 4. miejsce w swojej grupie.
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads