Filharmonia im. Witolda Lutosławskiego we Wrocławiu

Filharmonia im. Witolda Lutosławskiego we Wrocławiu – istniejąca w latach 1958–2014 instytucja muzyczna we Wrocławiu, której siedziba i sala koncertowa mieściły się w budynku przy ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 19. W roku 2014 z połączenia Filharmonii oraz Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans powstała nowa instytucja – Narodowe Forum Muzyki, która jest pod względem prawnym i artystycznym kontynuatorem dawnej filharmonii^[1].

Wejście do Filharmonii Wrocławskiej

Dyrektorzy Filharmonii Wrocławskiej 1954–1961 Adam Kopyciński – dyrektor, kierownik artystyczny i I dyrygent 1961−1963 Radomir Reszke – dyrektor, kierownik artystyczny i I dyrygent 1963–1965 Włodzimierz Ormicki – dyrektor, kierownik artystyczny i I dyrygent 1965–1968 Andrzej Markowski – dyrektor, kierownik artystyczny i I dyrygent 1969–1980 Tadeusz Strugała – dyrektor, kierownik artystyczny i I dyrygent 1980-2001 Marek Pijarowski – dyrektor naczelny i artystyczny, I dyrygent IV–X 2001 Tadeusz Nesterowicz – p.o. dyrektora naczelnego, Marek Pijarowski – dyrektor artystyczny X-XII 2001 Lidia Geringer de Oedenberg – dyrektor naczelny Marek Pijarowski – dyrektor artystyczny 2002 Lidia Geringer de Oedenberg – dyrektor generalny Mariusz Smolij – dyrektor artystyczny 2004–2005 Lidia Geringer de Oedenberg – dyrektor generalny Jan Latham-Koenig – dyrektor artystyczny od 2005 Andrzej Kosendiak – dyrektor naczelny 2006-2013 Andrzej Kosendiak – dyrektor naczelny Jacek Kaspszyk – dyrektor artystyczny orkiestry 2013–2016 Andrzej Kosendiak – dyrektor naczelny Benjamin Shwartz – dyrektor artystyczny orkiestry

Historia

Pierwszy powojenny koncert orkiestry symfonicznej we Wrocławiu odbył się już 29 czerwca 1945 r. w sali Teatru Miejskiego. Do roku 1949, kiedy utworzono samodzielną państwową Operę Wrocławską, zespół orkiestry pełnił rolę filharmonii i zespołu operowego. Później, aż do 1954 r. nie było we Wrocławiu samodzielnej orkiestry symfonicznej. Utworzono ją dopiero w 1954 r., m.in. z inicjatywy hr. Wojciecha Dzieduszyckiego, lwowskiego artysty osiadłego po wojnie we Wrocławiu. Pierwszy swój koncert nowo powstała Wrocławska Orkiestra Symfoniczna dała w październiku tego roku w auli Politechniki.

1 sierpnia 1958 orkiestra została upaństwowiona i przemianowana na Państwową Filharmonię we Wrocławiu, a jeden z inicjatorów jej powstania, Adam Kopyciński, został jej pierwszym dyrektorem i kierownikiem artystycznym. Dziesięć lat później, 18 grudnia 1968, filharmonia otrzymała nową siedzibę przy dzisiejszej ul. Piłsudskiego, gdzie funkcjonowała do roku 2015.

W 1994 r. filharmonii nadano imię Witolda Lutosławskiego.

Po powodzi w roku 1997 budynek przeszedł remont – przebudowano salę koncertową, dobudowano 2 piętra zaplecza, a zewnętrzne schody prowadzące z piętra wprost na chodnik zastąpiono przeszkloną klatką schodową. Nie został jednak rozwiązany największy problem – zbyt mała ilość miejsc dla melomanów – filharmonia mogła pomieścić tylko ok. 450 osób^[2].

Zespoły i dyrekcja

Od 2005 roku dyrektorem naczelnym instytucji jest Andrzej Kosendiak – dyrygent, propagator muzyki dawnej i chóralnej, inicjator licznych festiwali i konkursów muzycznych.

Ponadto obok Orkiestry Symfonicznej w ramach struktury Filharmonii funkcjonowały:

1. NFM Leopoldinum – Orkiestra Kameralna pod dyrekcją Hartmuta Rohde,
2. Lutosławski Quartet,

a także powstałe z inicjatywy dyrektora Andrzeja Kosendiaka

1. Wrocławska Orkiestra Barokowa (pod kierunkiem Jarosława Thiela),
2. Chór NFM (pod kierunkiem Agnieszki Franków-Żelazny),
3. Chór Chłopięcy NFM (pod kierunkiem Małgorzaty Podzielny).

Działania inwestycyjne w zakresie budowy nowej sali koncertowej i siedziby Filharmonii Wrocławskiej przyniosły efekt w postaci kompleksu Narodowego Forum Muzyki^[3].