Tadeusz Strugała (dyrygent)

Tadeusz Strugała (ur. 10 lutego 1935 w Katowicach) – polski dyrygent.

Tadeusz Strugała

Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1935 Katowice
Pochodzenie	polskie
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Teorii, Kompozycji i Dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu. Studia uzupełniał w Weimarze i Wenecji.

W latach:

1969–1980 szef Filharmonii Wrocławskiej,

1975–1976 szef WOSPRiTV w Katowicach,

1977–1979 i 1984–1986 szef Prezydenckiej Orkiestry Symfonicznej w Ankarze,

1979–1990 zastępca dyrektora artystycznego i stały dyrygent Filharmonii Narodowej w Warszawie,

1981–1986 szef orkiestry Filharmonii Krakowskiej,

1990–1993 dyrektor artystyczny i I dyrygent Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie,

1994–2001 gościnny dyrygent Praskiej Orkiestry Symfonicznej.

od 1998 jest dyrygentem-rezydentem Festiwalu Chopinowskiego w Gaming (Austria).

Kierował festiwalami:

• Festiwalem Chopinowskim w Dusznikach (1975–1985)
• Wratislavia Cantans (1968–1997)

Wystąpił jako dyrygent w końcowym epizodzie filmu Romana Polańskiego Pianista, dokonał też nagrań ścieżki dźwiękowej (z Orkiestrą Filharmonii Narodowej). W roku 1980 dyrygował orkiestrą podczas finałowych przesłuchań na Międzynarodowym Konkursie im Fryderyka Chopina w Warszawie. Zasiada w jury międzynarodowych konkursów dyrygenckich.

Zajmował się również pracą pedagogiczną. Przez 20 lat był wykładowcą Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Prowadził też klasy mistrzowskie w Hongkongu i Tokio^[1].

Został uhonorowany statuetką Orfeusza i nagrodą Związku Kompozytorów Polskich za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa polskiej muzyki współczesnej. Inne prestiżowe wyróżnienia artysty to, m.in. Grand Prix du Disque Ferenc Liszt, otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, m.in. Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2000^[2]), złoty medal Gloria Artis (2006)^[3], Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 30-lecia Polski Ludowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz Odznakę Zasłużony Działacz Kultury^[4]. Jest laureatem Kulturpreis Schlesien des Landes Niedersachsen, Nagrody miasta Wrocławia, nagród resortowych II stopnia (1975, 1986) i doktorem honoris causa Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.

18 grudnia 2011, w ramach Złotych Mikrofonów, otrzymał Diamentową Batutę za „wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury muzycznej, w uznaniu działalności dyrygenckiej o szczególnym znaczeniu dla polskiego życia muzycznego, a także dla uhonorowania związków z Polskim Radiem”^[5].

W 2023 otrzymał Złotego Fryderyka - nagrodę za całokształt osiągnięć artystycznych^[6].

Kolekcjonuje batuty, a ich kolekcja prezentowana była w Galerii Rzemiosła Artystycznego Muzeum Narodowego w Krakowie^[7].