Filip Springer

Filip Springer (ur. 6 czerwca 1982 w Poznaniu) – polski reportażysta i fotoreporter.

Filip Springer

Filip Springer (2024)
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1982 Poznań
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	literatura faktu
Ważne dzieła
Miedzianka. Historia znikania Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL-u Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach Wanna z kolumnadą. Reportaże o polskiej przestrzeni 13 pięter Księga zachwytów Miasto Archipelag. Polska mniejszych miast Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz
Strona internetowa

Galeria

Filip Springer, IX Festiwal Góry Literatury, 2023

Filip Springer, Julia Fiedorczuk, VII Festiwal Góry Literatury^[1], 2021

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. F. Springer w Tomaszowie promował ideę utworzenia NP Puszczy Pilickiej

Życiorys

Ukończył Międzywydziałowe Indywidualne Studia Humanistyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (archeologia z antropologią kulturową)^[2]. W 2004 pracował dla Polskiej Agencji Fotografów Forum^[2]. Współpracował z dziennikami „Głos Wielkopolski” i „Gazeta Poznańska”, publikował m.in. w tygodnikach „Polityka”, „Przekrój”, „Duży Format”, a także miesięczniku „Vogue”. Jest stałym współpracownikiem miesięcznika „Pismo”, dla którego pisze reportaże w ramach cyklu klimatycznego, oraz miesięcznika „Znak”, dla którego pisze felietony. Został^[kiedy?] stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz programu „Młoda Polska” Narodowego Centrum Kultury. Był instruktorem ZHP w stopniu przewodnika, pełnił funkcję m.in. drużynowego 79 Poznańskiej Drużyny Harcerskiej „Wilki”, w harcerstwie spędził ponad dwadzieścia lat. Służbę zakończył jako redaktor naczelny magazynu wędrowniczego „Na Tropie”^[3][4].

Jego debiut literacki (reportaż Miedzianka. Historia znikania) znalazł się w finale Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki 2011, w finale Nagrody Literackiej „Nike” 2012^[5][6] oraz był nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2012^[7]. Kolejny reportaż Springera – Źle urodzone – wybrano do Plebiscytu 2012 w Radiowym Domu Kultury w Programie 3 Polskiego Radia w kategorii „Książka roku”^[8]. W 2013 został nagrodzony Medalem Młodej Sztuki. W 2016 otrzymał Śląski Wawrzyn Literacki za książkę „13 pięter”.

Jest także autorem fotoreportaży: Miało być ładnie; Płacz nad rozlanym miastem (2009); Nie ma jeziora (2010)^[2], a także podkastów Umiar oraz Nie wiem na platformie Audioteki.

Mieszka i pracuje w Warszawie^[9]. Współpracuje z Instytutem Reportażu, przy którym założył wraz z Julią Fiedorczuk pierwszą w Polsce Szkołę Ekopoetyki. Jego żoną jest Julianna Jonek-Springer, redaktorka naczelna wydawnictwa Dowody na Istnienie. Mają syna Kazika.

Twórczość

• 2011: Miedzianka. Historia znikania (Wydawnictwo Czarne)
• 2012: Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL-u (Karakter)
• 2013: Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach (Karakter)
• 2013: Wanna z kolumnadą. Reportaże o polskiej przestrzeni (Czarne)
• 2015: 13 pięter (Czarne)
• 2016: Księga zachwytów (Agora)
• 2016: Miasto Archipelag. Polska mniejszych miast (Karakter)^[10]
• 2019: Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz (Czarne)^[11]
• 2023: Mein Gott, jak pięknie (Karakter)
• 2024: Szara godzina. Czas na nową architekturę (Karakter)^[12]

Książki Miedzianka. Historia znikania została przetłumaczona na język angielski, niemiecki, czeski, węgierski i chiński (wydanie wkrótce^[kiedy?]). Książka Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL została przetłumaczona na język niemiecki.