Filippo de Angelis

Filippo de Angelis (ur. 16 kwietnia 1792 w Ascoli Piceno, zm. 8 lipca 1877 w Fermo^[1]) – włoski kardynał.

Filippo de Angelis

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1792 Ascoli Piceno
Data i miejsce śmierci	8 lipca 1877 Fermo
Miejsce pochówku	?↗
Kamerling
Okres sprawowania	20 września 1867–8 lipca 1877
Arcybiskup Fermo
Okres sprawowania	27 stycznia 1842–8 lipca 1877
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	23 lipca 1826
Kreacja kardynalska	13 września 1838 Grzegorz XVI
Kościół tytularny	S. Bernardo alle Terme S. Lorenzo in Lucina

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	23 lipca 1826
Konsekrator	Pietro Francesco Galleffi
Współkonsekratorzy	Giuseppe della Porta Rodiani Giovanni Giacomo Sinibaldi
Konsekrowani biskupi Moritz-Fabian Roten 24 sierpnia 1830 Johann Georg Maria Lorenz Bossi 5 lipca 1835 Dominico Angelini 21 lipca 1839 Marino Marini 12 lipca 1857 Francesco Grassi Fonseca 28 września 1873 Amilcare Malagola 9 lipca 1876 Odoardo Agnelli 9 lipca 1876
Współkonsekrowani biskupi Giovanni Niccolò Tanari 24 czerwca 1827

Życiorys

Był synem Vincenza de Angelisa i Marii Alvitreti^[1]. W młodości studiował na Papieskiej Akademii Kościelnej i Sapienzy, gdzie uzyskał doktoratu utroque iure (1818) oraz z teologii i filozofii (1819)^[1]. Następnie przyjął święcenia kapłańskie i rozpoczął pracę w Kurii Rzymskiej, m.in. w Kancelarii Apostolskiej^[1]. 3 lipca 1826 został wybrany biskupem tytularnym Leuce w Tracji^[2]. 15 marca 1830 został tytularnym arcybiskupem Kartaginy^[2]. Miesiąc później został nuncjuszem apostolskim w Szwajcarii, a w 1832 w Portugalii^[2]. Nie udał się jednak na Półwysep Iberyjski, ponieważ stosunki dyplomatyczne z Państwem Kościelnym zostały zerwane^[1]. 15 lutego 1838 został przeniesiony do diecezji w Montefiascone, z własnym tytułem arcybiskupa^[2]. 13 sierpnia tr. został kreowany kardynałem in pectore^[2]. Kapelusz kardynalski i diakonię San Bernardo alle Terme otrzymał na konsystorzu w lipcu 1839^[1]. 27 stycznia 1842 został mianowany arcybiskupem Fermo^[2]. Uczestniczył w konklawe 1846^[1]. Od 20 września 1867 był kardynałem kamerlingiem, a od 4 grudnia protoprezbiterem Kolegium Kardynałów – oba urzędu pełnił do śmierci^[1].