Francis Fontan

Francis Fontan
Prof. Francis Fontan
Państwo działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	3 lipca 1929 Nay
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 2018 Bordeaux
profesor nauk medycznych
Specjalność: kardiochirurgia
Alma Mater	Uniwersytet w Bordeaux

Fontan urodził się w małym miasteczku Nay, we francuskich Pirenejach. Był synem znanego francuskiego kolarza z lat 20. XX wieku Victora Fontana^[4].

W wieku 17 lat Fontan rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie w Bordeaux. Od 1952 specjalizował się w chirurgii i kardiochirurgii dziecięcej. Jego nauczycielem podczas specjalizacji był kardiochirurg Georges Dubourg. Wielkie wrażenie wywarła na Fontanie śmierć nastolatka z atrezją zastawki trójdzielnej, a Dubourg zasugerował mu, że powinno to stać się dla niego motywacją do badań i szukania sposobów leczenia choroby. Ówcześnie jedynie przeszczep serca wydawał się jedyną realną możliwością leczenia tej wady serca (ale pierwszych prób przeszczepiania serca dokonano dopiero w latach 60. XX wieku)^[5].

Tematem pracy doktorskiej Fontana było krążenie pozaustrojowe, które umożliwia utlenowanie krwi żylnej pacjenta poza organizmem i podanie jej ponownie choremu przez pompę do naczyń tętniczych, co jest niezbędne przy operacjach na otwartym sercu.

Fontan zaczął pracę kardiochirurga na Uniwersytecie w Bordeaux, gdzie był profesorem przez następne 23 lata^[6]. Swoje zawodowe zainteresowania skierował na leczenie wrodzonych wad serca, i w latach 1964–1966 zaangażował się w badania eksperymentalne. Chciał opracować metody leczenia pacjentów, u których wada serca upośledza przepływ krwi przez prawą część serca, dlatego starał się stworzyć połączenie pomiędzy żyłą główną dolną i tętnicą płucną. Eksperymentalne operacje na psach nie udały się, wszystkie zwierzęta padły w ciągu kilku godzin^[5].

Mimo tych niepowodzeń, Fontan miał nadzieję, że zabieg kardiochirurgiczny, który później został nazwany jego imieniem, będzie kiedyś skuteczny u ludzi. Jego kolega Pierre Broustet poprosił go o konsultację w sprawie leczenia młodej kobiety z atrezją zastawki trójdzielnej. W 1968 Fontan postanowił ją zoperować, i choć u pacjentki po zabiegu wystąpiły poważne komplikacje, to udało się ją z nich wyprowadzić i żyła jeszcze kilkadziesiąt lat^[1]^[5]. Drugą operację tego typu Fontan wykonał w 1970 roku, a po trzecim zabiegu, ta technika operacyjna została opublikowana w czasopiśmie medycznym Thorax w 1971^[7]. Operacja Fontana, po modyfikacjach, jest procedurą, która upowszechniła się na całym świecie^[2]^[5]^[8].

Oprócz tej techniki operacyjnej Fontana położył zasługi jako jeden z pionierów transplantacji serca we Francji. W 1986 założył towarzystwo europejskich kardiochirurgów i torakochirurgów – European Association for Cardio-Thoracic Surgery (EACTS) i został pierwszym jego prezesem. Motywacją do tego działania była jego frustracja, że na konferencjach kardiochirurgicznych w Europie, narodowość prelegenta znaczyła więcej niż wartość jego pracy naukowej. Stwierdził potem, że powołanie EACTS stało się jego największym powodem do dumy^[9].

W 2002 Fontan przeszedł na emeryturę i poświęcił się z synem Edouardem rodzinnej winnicy w Bordelais aż do śmierci w 2018 w wieku 89 lat^[5].

Fontan w 2006 otrzymał nagrodę „Grand Prix Scientifique” Fundacji Lefoulon-Delalande^[10]. Zmarł w dniu 14 stycznia 2018 roku w Bordeaux^[11].

Życiorys

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on