Franciszek Ślusarczyk (polityk)

Franciszek Ślusarczyk (ur. 16 sierpnia 1895 w Krakowie, zm. 17 marca 1963 tamże) – polski nauczyciel i działacz polityczny, poseł do Krajowej Rady Narodowej (1944–1947) oraz prezydent Rzeszowa (1944–1948).

Ten artykuł dotyczy polskiego polityka. Zobacz też: Franciszek Ślusarczyk – polski duchowny.

Franciszek Ślusarczyk

Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1895 Kraków
Data i miejsce śmierci	17 marca 1963 Kraków
poseł do Krajowej Rady Narodowej
Okres	od 15 sierpnia 1944 do 19 stycznia 1947
prezydent Rzeszowa
Okres	od 6 sierpnia 1944[1] do 1948
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie Franciszka i Marii Sendor^[2][3]. W czasie I wojny światowej, od sierpnia 1914 walczył w I Brygadzie Legionów Polskich. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego pracował w inspektoracie szkolnym w Rzeszowie, był również nauczycielem. W latach 20. zatrudniony w Drukarni Udziałowej w Rzeszowie (jako księgowy i dyrektor administracyjny). Na krótko przed wybuchem II wojny światowej pełnił obowiązki wiceprezydenta miasta.

W czasie okupacji niemieckiej uczestniczył w tajnym nauczaniu, był aresztowany.

W 1944 objął obowiązki prezydenta Rzeszowa (do 1948). Zasiadał w Krajowej Radzie Narodowej (1944–1947). W 1945 organizował struktury SD w Rzeszowie i na Podkarpaciu, był przewodniczącym WK. W 1947 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski w okręgach Gorlice i Rzeszów^[4]. W latach 1949–1959 zatrudniony w Dyrekcji Budowy Osiedli Robotnicznych w Krakowie. Przez krótki okres pełnił obowiązki ławnika Sądu Wojewódzkiego w Krakowie.

Był mężem Jadwigi z Niżankowskich (ur. 1908). Mieli jedno dziecko^[5].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (12 czerwca 1946)^[6]
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Zobacz też

• Tytus Zwoliński – wiceprezydent Rzeszowa (1944–1945), współorganizator SD w Rzeszowie.