Franciszek Pacheco

Franciszek Pacheco SJ, port. Francisco Pacheco (ur. 1556 w Ponte de Lima, zm. 20 czerwca 1626 w Nagasaki) – jezuicki misjonarz, prezbiter, błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik, ofiara antykatolickich prześladowań w Japonii, zamordowany z nienawiści do wiary (łac.) in odium fidei^[1][2][3][4].

Ten artykuł dotyczy bł. Franciszka Pacheco. Zobacz też: innych błogosławionych o tym samym imieniu.

Błogosławiony
Franciszek Pacheco JS

Francisco Pacheco

prezbiter i męczennik
Data i miejsce urodzenia	1556 Ponte de Lima
Data i miejsce śmierci	20 czerwca 1626 Nagasaki
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	7 lipca 1867 Rzym przez papieża Piusa IX
Wspomnienie	20 czerwca

Geneza męczeństwa - tło historyczne

Po okresie wzmożonej działalności misyjnej Kościoła katolickiego, gdy w 1613 roku siogun Hidetada Tokugawa wydał dekret, na mocy którego pod groźbą utraty życia wszyscy misjonarze mieli opuścić kraj, a praktykowanie i nauka religii zakazana, rozpoczęły się trwające kilka dziesięcioleci krwawe prześladowania chrześcijan^[5]. Franciszek Pacheco padł ofiarą eskalacji prześladowań zainicjowanych przez sioguna Iemitsu Tokugawę^[6].

Życiorys

Pochodził z portugalskiej rodziny szlacheckiej^[1]. Wzorem swojego wuja, który poniósł męczeńską śmierć, pełniąc posługę kapłańską wśród japońskich wiernych i pod wpływem kontaktu z misjonarzami w Lizbonie już jako dziecko pragnął podjąć działalność misyjną^[2][1]. Studia podjął w kolegium jezuickim w stolicy^[6]. Do Towarzystwa Jezusowego wstąpił w 1585 roku^[1]. Pragnął realizować powołanie na Dalekim Wschodzie i w 1592 roku wysłany został do Indii^[1]. Z Goa udał się do Makau, gdzie ukończywszy studia przyjął święcenia kapłańskie^[6]. Nauczał teologię do czasu uzyskania zgody na bezpośrednią pracę misyjną^[1]. W pierwszych latach pobytu w Japonii apostolat realizował między innymi w okolicach miast Meaco (lub Miaco, od jap. miyako – stolica; dawna nazwa Kioto) i Ozaka (Osaka)^[1]. W 1608 roku powrócił do Makau, gdzie kierował seminarium jezuitów^[6][1]. Ponownie w Japonii podjął działalność gdy mianowany został wikariuszem generalnym biskupa Luísa de Cerquiera, stanowisko piastował do czasu kiedy w 1614 roku został wydalony^[6]. W rok później wrócił w przebraniu kupca i potajemnie wspierał wspólnoty prześladowanych chrześcijan^[1][6]. Po śmierci biskupa pełnił powierzone obowiązki administratora apostolskiego diecezji, a następnie został mianowany prowincjałem jezuitów^[6]. 18 grudnia 1625 roku^[6] wydanego przez apostatę Franciszka Pacheco aresztowano z gospodarzem domu w którym mieszkał, sekretarzem Kasprem Sadamatsu^[3] i sąsiadami, a potem zamknięto w więzieniu na terenie miasta Shimabara^[1]. W niewoli utworzył wspólnotę modlitewną i zgodnie ze swoimi prerogatywami przyjął do zakonu współwięzionych katechistów^[1]. Grupa ta określana jest jako Franciszek Pacheco i towarzysze^[7].

17 czerwca^[4] 1626 roku grupa więzionych dołączyła w Nagasaki do innych zakonników i 20 czerwca wszystkich żywcem spalono na podmiejskim wzgórzu^[1].

7 lipca 1867 papież Pius IX beatyfikował Franciszka Pacheco wraz z Alfonsem z Navarrete i 203 towarzyszami^[8].

Dies natalis jest dniem, kiedy w Kościele katolickim obchodzone jest wspomnienie liturgiczne błogosławionego^[4].

Zobacz też

• męczennicy japońscy
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• wolność religijna