Franciszek Wątroba

Franciszek Wątroba (ur. 11 lutego 1893 w Świlczy, zm. 16 września 1920 w Chochoniowie^[1]) – porucznik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Franciszek Wątroba

porucznik artylerii
Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1893 Świlcza
Data i miejsce śmierci	16 września 1920 Chochoniów
Przebieg służby
Lata służby	1914-1920
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	1 pułk artylerii górskiej
Stanowiska	młodszy oficer baterii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 11 lutego 1893 w Świlczy, w rodzinie Kazimierza (1862–1940) i Józefy z Wisów (1869–1929)^[2][3]. W 1905, po ukończeniu czteroklasowej szkoły ludowej w rodzinnej Świlczy, rozpoczął naukę w c. k. Gimnazjum Nr II w Rzeszowie^[4]. W klasie VIII a uczył się razem z Karolem Błaszkowiczem, Stanisławem Kuklą, Józefem Piesowiczem i Ignacym Szpunarem, później oficerami Wojska Polskiego^[5]. W czerwcu 1913 złożył maturę^[6].

W październiku 1919 został przeniesiony do 1 pułku artylerii górskiej i przydzielony do 4. baterii na stanowisko młodszego oficera baterii^[7].

Poległ 16 września 1920 w czasie bitwy pod Dytiatynem^[8].

Pośmiertnie został mianowany kapitanem^[1].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8159 – 20 lipca 1922^[9]
• Brązowy Medal Waleczności^[2]