Gburzy

Gburzy, gburowie (st. wys. niem. giburo) – na Pomorzu w wiekach XV – XIX gospodarze, zamożni chłopi, posiadający własne duże gospodarstwa (tzw. gburstwa), od jednego do dwóch łanów, w większości wolni.

Chata gburska

Historia

W wiekach XV – XIX gburami nazywano bogatych chłopów w Prusach Książęcych, Prusach Królewskich i na Pomorzu Zachodnim^{[brak potwierdzenia w źródle]}. Mieli oni duże gospodarstwa o powierzchni około dwóch łanów, dobrze wyposażone. Zatrudniali najemną czeladź i osadzonych na ich ziemi zagrodników i komorników^[1].

Termin gbur (kasz. gbùr) z języka staro­wysoko­niemieckiego przeszedł do języka kaszubskiego i jest używany w odniesieniu do rolników. W języku polskim, po XIX wieku słowo przybrało znaczenie pejoratywne^[2].