Giuseppe Bergomi

Giuseppe Bergomi (ur. 22 grudnia 1963 w Mediolanie) – włoski piłkarz grający jako obrońca.

Giuseppe Bergomi

Data i miejsce urodzenia	22 grudnia 1963 Mediolan
Wzrost	184 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1980–1999 Inter Mediolan 507 (24)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1982–1998  Włochy 81 (6)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata I miejsce Hiszpania 1982 piłka nożna III miejsce Włochy 1990 piłka nożna Mistrzostwa Europy III miejsce RFN 1988 piłka nożna

Przez całą swoją karierę związany z Interem Mediolan.

Kariera klubowa

W pierwszym zespole zadebiutował w styczniu 1980 roku w spotkaniu Pucharu Włoch przeciwko Juventusowi^[1]. Ówczesny trener klubu Eugenio Bersellini, który odważnie stawiał na Włocha – początkowo Bergomi występował jako prawy obrońca z czasem został przeniesiony na środek defensywy^[1]. W trakcie dziewiętnastu lat gry dla klubu Interu przeżył wiele zawirowań – prowadziło go dziewiętnastu szkoleniowców, klub miał trzech właścicieli, a gra Nerazzurrich często odbiegała od oczekiwań kibiców – mimo to, Bergomi pozostawał związany z klubem.

Decyzję o zakończeniu kariery podjął w 1999 roku, kiedy to nowy trener klubu – Marcello Lippi zakomunikował, że zamierza na jego pozycję ściągnąć francuza Laurenta Blanca, a jego nie widzi w swoich planach kadrowych^[1].

Łącznie w barwach Interu rozegrał 758 spotkań – zajmuje drugie miejsce w rankingu wszech czasów za Javierem Zanettim – zdobył jedno Scudetto (1988/89), jeden Puchar Włoch (1981/82), jeden Superpuchar Włoch (1989) oraz trzy Puchary UEFA (1990/91, 1993/94, 1997/98).

Od 1992 do 1999 roku pełnił funkcje kapitana zespołu.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Włoch debiutował tuż przed mistrzostwami świata w Hiszpanii, w kwietniu 1982 roku w spotkaniu przeciwko Niemcom Zachodnim (0:1)^[1][2].

Na mistrzostwach świata 1982 początkowo pełnił funkcję rezerwowego Fulvio Collovatiego^[1]. Swój pierwszy mecz rozegrał w decydującym spotkaniu drugiej fazy grupowej przeciwko Brazylii (3:2) – od tego momenty nie stracił już w miejsca w wyjściowej jedenastce występując w spotkaniach przeciwko Polsce w półfinale (2:0) i Niemcom Zachodnim w zwycięskim finale (3:1). W trakcie turnieju, zawodnik nosił czarne, gęste wąsy, przez co, pomimo zaledwie osiemnastu lat zyskał pseudonim Lo Zio (wujek).

Cztery lata później na mistrzostwach świata 1986 Włosi odpadli w 1/8 finału, a Bergomi rozegrał trzy spotkania. Na mistrzostwach świata 1990 był kapitanem reprezentacji Włoch, która zdobyła brązowy medal – Bergomi rozegrał wszystkie spotkania w pełnym wymiarze czasowym. Po nieudanych dla Squadra Azzurra eliminacjach do mistrzostwach Europy 1992 obrońca zniknął z kadry na kilka lat – wrócił do niej dopiero tuż przed mistrzostwami świata 1998 we Francji, gdzie rozegrał trzy spotkania.

Pomimo udziału w czterech turniejach o mistrzostwo świata – Bergomi nigdy nie rozegrał spotkania w eliminacjach do tego turnieju^[3].

Bergomi jest również brązowym medalistą mistrzostw Europy 1988 – był to jedyny turniej Euro, na jakim zagrał.

Sukcesy

Klubowe

Inter Mediolan

• Serie A: 1988/89
• Puchar Włoch: 1981/82
• Superpuchar Włoch: 1989
• Puchar UEFA: 1990/91, 1993/94, 1997/98

Reprezentacyjne

Włochy

• Mistrzostwo świata: 1982
• Brązowy medal mistrzostw świata: 1990

Indywidualne

• FIFA 100: 2004