Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982

XII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej – odbyły się w dniach 13 czerwca – 11 lipca 1982 roku w Hiszpanii. Były to pierwsze finały, na których wystąpiły 24 zespoły. Decyzję o zwiększeniu liczby reprezentacji uczestniczących w finałach spowodowało spopularyzowanie telewizji. Maskotką Mistrzostw Świata 1982 była uśmiechnięta pomarańcza Naranjito ubrana w strój reprezentacji gospodarza z piłką w ręce. W turnieju zadebiutowały reprezentacje Algierii, Hondurasu, Kamerunu, Kuwejtu i Nowej Zelandii.

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982

Copa del Mundo de Fútbol – España 82

1978 1986
Dyscyplina	piłka nożna
Organizator	UEFA
Szczegóły turnieju
Gospodarz	Hiszpania
Otwarcie	13 czerwca 1982, Barcelona
Zamknięcie (finał)	11 lipca 1982, Madryt
Liczba drużyn	24 (z 6 konfederacji)
Liczba aren	16 (w 14 miastach)
I miejsce	Włochy
II miejsce	Niemcy
III miejsce	Polska
Statystyki turnieju
Liczba meczów	52
Liczba bramek	146 (2,81 na mecz)
Oglądalność	2 109 723 (40 572 na mecz)
Król strzelców	Paolo Rossi ( 6 goli )
Najlepszy zawodnik (MVP)	Paolo Rossi
Strona internetowa

Podsumowanie

Pierwsza runda

Zespół reprezentacji Polski zakwalifikował się do rozgrywek, jednak istniały obawy, iż wprowadzony na pół roku przed rozpoczęciem turnieju stan wojenny może źle wpłynąć na postawę piłkarzy. Od zakończenia eliminacji do rozpoczęcia turnieju reprezentacja rozegrała zaledwie jeden oficjalny mecz towarzyski z gospodarzami turnieju przegrany 2:3.

Początek turnieju był dla Polaków zły. Dwa bezbramkowe remisy w meczach z Włochami i Kamerunem spowodowały, iż Polska znalazła się na ostatnim miejscu w grupie. Jednak ostatecznie, w meczu ostatniej szansy Polacy nieoczekiwanie rozgromili Peru 5:1 zdobywając 5 bramek w ciągu 22 minut. Awans z grupy wywalczyli także Włosi, którzy zremisowali wszystkie trzy mecze, a w ostatnim spotkaniu z Kamerunem z trudem obronili korzystny wynik 1:1.

W grupie 2 zmierzyły się reprezentacje: Austrii, Chile, RFN i Algierii. Algierczycy sprawili sensację, pokonując ekipę Niemiec 2:1. Zespół z Maghrebu miałby wielkie szanse wyeliminować ówczesnych mistrzów Europy, jednak zespół RFN pokonał Austrię, która wyszła z grupy z dwoma bramkami więcej od Algierii. Mecz RFN – Austria do dziś budzi wiele kontrowersji. Już przed rozpoczęciem pojedynku wiadomo było, iż wynik 1:0 dla ekipy Niemiec da, kosztem Algierii, awans obydwu walczącym zespołom (ostatnie spotkania grupowe nie były, tak jak dziś, rozgrywane o tej samej porze, dopiero od następnego turnieju w 1986 roku na skutek tychże kontrowersji wprowadzono ten zapis). Gdy po 10 minutach gry padła bramka dla RFN, obie drużyny w zasadzie przestały podejmować jakiekolwiek próby zmiany wyniku, co spowodowało oburzenie nawet wśród części ich kibiców. Mecz ten przeszedł do historii jako Hańba w Gijón.

W grupie 3 grały: Argentyna, która broniła tytułu sprzed 4 lat, Belgia, Węgry i Salwador. Wschodzącą gwiazdą reprezentacji Argentyny był Diego Maradona. Argentyna jednak przegrała w meczu otwarcia mistrzostw z Belgią 0:1. Oba te zespoły zajęły dwa czołowe miejsca w grupie. Węgrzy natomiast pokonując Salwador 10:1 odnieśli najwyższe zwycięstwo w historii mistrzostw i reprezentacji. Jednak to zwycięstwo nie pomogło Węgrom w awansie do kolejnej fazy mistrzostw.

Grupa 4 to rywalizacja pomiędzy ekipami: Anglii, Francji, Czechosłowacji i Kuwejtu. Pierwsze miejsce zajęła Anglia przed Francją. W meczu Francja – Kuwejt, gdy Francuzi zdobyli bramkę, prezes futbolowej federacji Kuwejtu szejk Fahid Al-Ahmad Al-Sabah wdarł się na boisko protestując przeciwko uznaniu bramki. Zdezorientowany radziecki sędzia Myrosław Stupar zmienił swą decyzję i gol nie został zaliczony^[1], ta decyzja kosztowała arbitra utratę uprawnień do prowadzenia spotkań międzynarodowych, a Kuwejt i tak przegrał 1:4.^[2]

W grupie 5 grały: drużyna gospodarza – Hiszpanii, oraz ekipy Irlandii Północnej, Jugosławii i Hondurasu. Awans do dalszej fazy wywalczyli Hiszpanie i Irlandczycy, ale styl gry ekipy gospodarzy (np. remis z nadspodziewanie dobrze grającym Hondurasem) wzbudził rozczarowanie miejscowych kibiców liczących, iż na swoim terenie ich reprezentacja będzie w stanie odegrać istotną rolę w turnieju.

Grupę 6 tworzyły reprezentacje: Brazylii, Szkocji, Nowej Zelandii i ZSRR. Drużyna Brazylii była uważana za głównego pretendenta do tytułu, ponieważ w drużynie Canarinhos występowało wiele ówczesnych gwiazd (Sócrates, Zico, Paulo Roberto Falcão – znajdują się m.in. na liście FIFA 100). Razem z drużyną Brazylii z grupy wyszła reprezentacja Związku Radzieckiego, która dzięki przewadze dwóch bramek wyprzedziła Szkocję.

Druga runda

W drugiej rundzie 12 najlepszych ekip zostało podzielonych na 4 grupy po 3 drużyny. Zwycięzcy tych grup uzyskiwali awans do półfinałów.

W grupie A znalazły się Polska, ZSRR i Belgia. Po zwycięstwie z Peru, Polska drużyna „złapała rytm gry”. W meczu z Belgią dobrze grał Zbigniew Boniek, który zdobył 3 bramki zapewniając biało-czerwonym zwycięstwo 3:0. Drużyna ZSRR również pokonała Belgię, ale zaledwie 1:0. Do awansu do czołowej czwórki wystarczał Polakom zatem remis z drużyną radziecką. Z uwagi na trwający stan wojenny, mecz z zespołem ZSRR miał duży wymiar polityczny. Atmosferę podgrzewały dodatkowo, wywieszane na trybunach (nie tylko przez Polaków), transparenty „Solidarności”. Realizatorzy transmisji TVP starali się jednak, by obrazy te nie docierały do widzów w Polsce. Z tego spotkania w pamięci kibiców zapisał się głównie Włodzimierz Smolarek, który w końcowych minutach przetrzymywał piłkę w narożniku boiska, zyskując w ten sposób cenne sekundy. Ostatecznie Polacy utrzymali do ostatniego gwizdka rezultat 0:0, premiujący ich awansem.

W grupie B RFN zmierzyła się z ekipami Hiszpanii i Anglii. Zwycięstwo nad gospodarzami 2:1 i bezbramkowy remis z Anglią, przy jednoczesnym także bezbramkowym wyniku meczu Anglia – Hiszpania, zapewniły sukces ekipie niemieckiej.

W grupie C naprzeciw siebie stanęły Brazylia, Włochy i Argentyna. Argentyńczycy nie byli w stanie obronić tytułu. Przegrali najpierw 2:1 z Włochami, a następnie 3:1 z Brazylią. Diego Maradona, otrzymał w końcówce meczu czerwoną kartkę za brutalny faul. O awansie do półfinału miał przesądzić pojedynek Brazylii i Włoch. Ekipie Canarinhos wystarczał remis. Tymczasem Włosi, pokonali po wyrównanym meczu piłkarzy z Brazylii 3:2. Bohaterem spotkania był Paolo Rossi, który strzelił wszystkie gole dla Squadra Azzura. Piłkarz ten zagrał na mundialu tylko dlatego, że skrócono mu karę dyskwalifikacji za udział w aferze korupcyjnej (tzw. Toto Nero). W grupie D Francja wywalczyła awans pokonując Austrię i Irlandię Północną.

Półfinały

W półfinale Polacy po raz drugi w tym turnieju zmierzyli się z reprezentacją Włoch. W spotkaniu tym z powodu otrzymania dwóch żółtych kartek nie mógł wystąpić Zbigniew Boniek. Trener Antoni Piechniczek nie zdecydował się na wystawienie w jego miejsce Andrzeja Szarmacha, czołowego strzelca ligi francuskiej. Włosi bez większego trudu pokonali biało-czerwonych 2:0, a obydwa gole strzelił ponownie Paolo Rossi. Po mistrzostwach Paweł Janas tak skomentował ten mecz: „Byliśmy o krok od wielkiego finału. W decydującym meczu z Włochami zagraliśmy słabiej, mieliśmy akurat nie najlepszy dzień i nie udało nam się wykorzystać szansy”^[3].

W drugim półfinale Francja zmierzyła się z RFN. W normalnym czasie gry padł remis 1:1. W dogrywce Francuzi prowadzili już 3:1, jednak Niemcom udało się doprowadzić do remisu 3:3. Mecz musiał rozstrzygnąć się po rzutach karnych. W karnych zwyciężyli 5:4 piłkarze RFN, ale ich zwycięstwo przyćmił wcześniejszy brutalny faul ich bramkarza Haralda Schumachera na Francuzie Battistonie. Francuz został odwieziony do szpitala, natomiast Schumacher nie został za ten faul ukarany.

W półfinale RFN – Francja po raz pierwszy w historii turniejów o MŚ doszło do konkursu rzutów karnych.

Mecz o 3. miejsce

W meczu o 3. miejsce z Francją Polska wygrała 3:2 po golach Andrzeja Szarmacha, Stefana Majewskiego oraz Janusza Kupcewicza. Dla Francji gole zdobyli René Girard i Alain Couriol. Tym samym Polacy powtórzyli osiągnięcie z mundialu 1974, kiedy to w meczu o 3. miejsce pokonali Brazylijczyków.

Finał

W finale reprezentacja Włoch pokonała RFN 3:1. Bramki dla Włoch strzelali kolejno: Paolo Rossi, Marco Tardelli, Alessandro Altobelli. Honorowe trafienie dla RFN zaliczył w 83. minucie Paul Breitner. Mecz na Estadio Santiago Bernabéu oglądało ponad 90 000 kibiców.

Włosi zdobyli tytuł po raz trzeci. Poprzednio zdobywali go w 1934 i 1938 roku. Włochy zrównały się w liczbie zwycięstw w tej imprezie z Brazylią.

Kwalifikacje

W eliminacjach wystartowało 109 reprezentacji narodowych z 6 kontynentów. Zapewniony awans miały: Hiszpania  (gospodarze) oraz Argentyna  (obrońcy tytułu).

Zakwalifikowane drużyny:

Azja (AFC)/Oceania (OFC) kwalifikacje  Kuwejt (debiutant)  Nowa Zelandia (debiutant) Ameryka Południowa (CONMEBOL) kwalifikacje  Brazylia  Chile  Peru Ameryka Północna (CONCACAF) kwalifikacje  Honduras (debiutant)  Salwador Afryka (CAF) kwalifikacje  Algieria (debiutant)  Kamerun (debiutant)

Europa (UEFA) kwalifikacje  RFN  Austria  Belgia  Francja  ZSRR  Czechosłowacja  Węgry  Anglia  Jugosławia  Włochy  Szkocja  Irlandia Północna  Polska

Składy drużyn

Państwa, uczestnicy Mistrzostw Świata w 1982 roku

Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982 (składy).

Stadiony

• Alicante, Estadio José Rico Pérez
• Barcelona, Camp Nou oraz Estadio de Sarrià
• Bilbao, Estadio San Mamés
• Elche, Nuevo Estadio
• Gijón, El Molinón
• La Coruña, Estadio Municipal de Riazor
• Madryt, Estadio Santiago Bernabéu oraz Estadio Vicente Calderón
• Malaga, Estadio La Rosaleda
• Oviedo, Estadio Carlos Tartiere
• Saragossa, Estadio La Romareda
• Sewilla, Estadio Benito Villamarín oraz Estadio Sanchez Pizjuan
• Valladolid, Nuevo Estadio Jose Zorrilla
• Vigo, Estadio Balaídos
• Walencja, Estadio Luis Casanova

Rezultaty

Pierwsza runda

Grupa 1

Na Mistrzostwach Świata w piłce nożnej w latach 1930–1990 za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Polska	3	1	2	0	5	1	+4	4
Włochy	3	0	3	0	2	2	0	3
Kamerun	3	0	3	0	1	1	0	3
Peru	3	0	2	1	2	6	-4	2

---

14 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Włochy	0:0 [4]	Polska	Estadio Balaidos, Vigo Widzów: 33 tys. Sędzia: Michel Vautrot (Francja)

---

15 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Peru	0:0 [5]	Kamerun	Estadio Riazor, La Coruña Widzów: 11 tys. Sędzia: Franz Wöhrer (Austria)

---

18 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Włochy  Conti  18'	1:1 [6]	Peru Díaz  83'	Estadio Balaidos, Vigo Widzów: 25 tys. Sędzia: Walter Eschweiler (RFN)

---

19 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Polska	0:0 [7]	Kamerun	Estadio Riazor, La Coruña Widzów: 19 tys. Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia)

---

22 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Polska  Smolarek  55' Lato  58' Boniek  61' Buncol  68' Ciołek  76'	5:1 [8]	Peru La Rosa  83'	Estadio Riazor, La Coruña Widzów: 25 tys. Sędzia: Lamberto Rubio Vazquez (Meksyk)

---

23 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Włochy  Graziani  60'	1:1 [9]	Kamerun Mbida  61'	Estadio Balaidos, Vigo Widzów: 20 tys. Sędzia: Bogdan Dotchev (Bułgaria)

---

Grupa 2

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
RFN	3	2	0	1	6	3	+3	4
Austria	3	2	0	1	3	1	+2	4
Algieria	3	2	0	1	5	5	0	4
Chile	3	0	0	3	3	8	-5	0

---

16 czerwca 1982 17:15 UTC+2	RFN  Rummenigge  67'	1:2 [10]	Algieria Madjer  54' Belloumi  68'	El Molinón, Gijón Widzów: 42 tys. Sędzia: Enrique Labo Revoredo (Peru)

---

17 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Chile	0:1 [11]	Austria Schachner  21'	Estadio Carlos Tartiere, Oviedo Widzów: 22,5 tys. Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj)

---

20 czerwca 1982 17:15 UTC+2	RFN  Rummenigge  9'  57'  66' Reinders  81'	4:1 [12]	Chile Moscoso  90'	El Molinón, Gijón Widzów: 42 tys. Sędzia: Bruno Galler (Szwajcaria)

---

21 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Algieria	0:2 [13]	Austria Schachner  55' Krankl  67'	Estadio Carlos Tartiere, Oviedo Widzów: 22 tys. Sędzia: Tony Boskovic (Australia)

---

24 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Algieria  Assad  7'  31' Bensaoula  35'	3:2 [14]	Chile Neira  59' (k.) Letelier  73'	Estadio Carlos Tartiere, Oviedo Widzów: 16 tys. Sędzia: Rómulo Méndez (Gwatemala)

---

25 czerwca 1982 17:15 UTC+2	RFN  Hrubesch  10'	1:0 [15]	Austria	El Molinón, Gijón Widzów: 41 tys. Sędzia: Bob Valentine (Szkocja)

---

Grupa 3

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Belgia	3	2	1	0	3	1	+2	5
Argentyna	3	2	0	1	6	2	+4	4
Węgry	3	1	1	1	12	6	+6	3
Salwador	3	0	0	3	1	13	-12	0

---

13 czerwca 1982 20:00 UTC+2	Argentyna	0:1 [16]	Belgia Vandenbergh  62'	Camp Nou, Barcelona Widzów: 95 tys. Sędzia: Vojtěch Christov (Czechosłowacja)

---

15 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Węgry Nyilasi  4'  83' Pölöskei  11' Fazekas  23'  54' Tóth  50' Kiss  69'  72'  76' Szentes  72'	10:1 (3:0) [17]	Salwador Ramírez  64'	Nuevo Estadio, Elche Widzów: 23 tys. Sędzia: Ibrahim Youssef Al-Doy (Bahrain)

---

18 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Argentyna Bertoni  26' Maradona  28'  57' Ardiles  60'	4:1 [18]	Węgry Pölöskei  76'	Estadio José Rico Pérez, Alicante Widzów: 32 093 Sędzia: Belaid Lacarne (Algieria)

---

19 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Belgia  Coeck  19'	1:0 [19]	Salwador	Nuevo Estadio, Elche Widzów: 15 tys. Sędzia: Malcolm Moffatt (Irlandia Północna)

---

22 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Belgia  Czerniatynski  76'	1:1 [20]	Węgry Varga  27'	Nuevo Estadio, Elche Widzów: 37 tys. Sędzia: Clive White (Anglia)

---

23 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Argentyna  Passarella  22' (k.) Bertoni  52'	2:0 [21]	Salwador	Estadio José Rico Pérez, Alicante Widzów: 32,5 tys. Sędzia: Luis Barrancos (Boliwia)

---

Grupa 4

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Anglia	3	3	0	0	6	1	+5	6
Francja	3	1	1	1	6	5	+1	3
Czechosłowacja	3	0	2	1	2	4	-2	2
Kuwejt	3	0	1	2	2	6	-4	1

---

16 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Anglia  Robson  1'  67' Mariner  83'	3:1 [22]	Francja Soler  24'	Estadio San Mamés, Bilbao Widzów: 44 172 Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia)

---

17 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Czechosłowacja  Panenka  21' (k.)	1:1 [23]	Kuwejt Ad-Dachil  57'	Estadio José Zorrilla, Valladolid Widzów: 25 tys. Sędzia: Benjamin Dwomoh (Ghana)

---

20 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Anglia  Francis  62' Barmoš  66' (sam.)	2:0 [24]	Czechosłowacja	Estadio San Mamés, Bilbao Widzów: 41 123 Sędzia: Charles Corver (Holandia)

---

21 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Francja  Genghini  31' Platini  43' Six  48' Bossis  89'	4:1 [25]	Kuwejt Al-Baluszi  75'	Estadio José Zorrilla, Valladolid Widzów: 30 043 Sędzia: Myrosław Stupar (ZSRR)

---

24 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Francja  Six  66'	1:1 [26]	Czechosłowacja Panenka  84' (k.)	Estadio José Zorrilla, Valladolid Widzów: 28 tys. Sędzia: Paolo Casarin (Włochy)

---

25 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Anglia  Francis  27'	1:0 [27]	Kuwejt	Estadio San Mamés, Bilbao Widzów: 39,7 tys. Sędzia: Gilberto Aristízabal (Kolumbia)

---

Grupa 5

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Irlandia Północna	3	1	2	0	2	1	+1	4
Hiszpania	3	1	1	1	3	3	0	3
Jugosławia	3	1	1	1	2	2	0	3
Honduras	3	0	2	1	2	3	-1	2

---

16 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Hiszpania  López Ufarte  65' (k.)	1:1 [28]	Honduras Zelaya  8'	Estadio Luís Casanova, Walencja Widzów: 49 562 Sędzia: Arturo Ithurralde (Argentyna)

---

17 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Jugosławia	0:0 [29]	Irlandia Północna	La Romareda, Saragossa Widzów: 25 tys. Sędzia: Erik Fredriksson (Szwecja)

---

20 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Hiszpania  Juanito  14' (k.) Saura  66'	2:1 [30]	Jugosławia Gudelj  10'	Estadio Luis Casanova, Walencja Widzów: 48 tys. Sędzia: Henning Lund-Sørensen (Dania)

---

21 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Honduras  Laing  60'	1:1 [31]	Irlandia Północna Armstrong  10'	La Romareda, Saragossa Widzów: 15 tys. Sędzia: Thompson Chan Tam-Sun (Hongkong)

---

24 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Honduras	0:1 [32]	Jugosławia Petrović  87' (k.)	La Romareda, Zaragoza Widzów: 25 tys. Sędzia: Gastón Castro (Chile)

---

25 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Hiszpania	0:1 [33]	Irlandia Północna Armstrong  47'	Estadio Luis Casanova, Walencja Widzów: 49 562 Sędzia: Héctor Ortíz (Paragwaj)

---

Grupa 6

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Brazylia	3	3	0	0	10	2	+8	6
ZSRR	3	1	1	1	6	4	+2	3
Szkocja	3	1	1	1	8	8	0	3
Nowa Zelandia	3	0	0	3	2	12	-10	0

---

14 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Brazylia  Sócrates  75' Éder  88'	2:1 [34]	ZSRR Bal  34'	Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla Widzów: 68 tys. Sędzia: Augusto Lamo Castillo (Hiszpania)

---

15 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Szkocja  Dalglish  18' Wark  29'  32' Robertson  73' Archibald  79'	5:2 [35]	Nowa Zelandia Sumner  54' Wooddin  64'	Estadio La Rosaleda, Malaga Widzów: 36 tys. Sędzia: David Socha (USA)

---

18 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Brazylia  Zico  33' Oscar  48' Éder  63' Falcão  87'	4:1 [36]	Szkocja Narey  18'	Estadio Benito Villamarín, Sewilla Widzów: 47 379 Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka)

---

19 czerwca 1982 21:15 UTC+2	ZSRR  Gawriłow  24' Błochin  48' Bałtacza  68'	3:0 [37]	Nowa Zelandia	Estadio La Rosaleda, Malaga Widzów: 19 tys. Sędzia: Yousef El-Ghoul (Libia)

---

22 czerwca 1982 21:15 UTC+2	ZSRR  Cziwadze  59' Szengelia  84'	2:2 [38]	Szkocja Jordan  15' Souness  86'	Estadio La Rosaleda, Malaga Widzów: 45 tys. Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia)

---

23 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Brazylia  Zico  28'  31' Falcão  64' Serginho  70'	4:0 [39]	Nowa Zelandia	Estadio Benito Villamarín, Sewilla Widzów: 43 tys. Sędzia: Damir Matovinović (Jugosławia)

---

Druga runda

Grupa A

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Polska	2	1	1	0	3	0	+3	3
ZSRR	2	1	1	0	1	0	+1	3
Belgia	2	0	0	2	0	4	-4	0

---

28 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Belgia	0:3 [40]	Polska Boniek  4'  26'  53'	Camp Nou, Barcelona Widzów: 65 tys. Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka)

---

1 lipca 1982 21:15 UTC+2	Belgia	0:1 [41]	ZSRR Oganesjan  48'	Camp Nou, Barcelona Widzów: 45 tys. Sędzia: Michel Vautrot (Francja)

---

4 lipca 1982 21:15 UTC+2	ZSRR	0:0 [42]	Polska	Camp Nou, Barcelona Widzów: 65 tys. Sędzia: Bob Valentine (Szkocja)

---

Grupa B

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
RFN	2	1	1	0	2	1	+1	3
Anglia	2	0	2	0	0	0	0	2
Hiszpania	2	0	1	1	1	2	-1	1

---

29 czerwca 1982 21:15 UTC+2	RFN	0:0 [43]	Anglia	Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 75 tys. Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia)

---

2 lipca 1982 21:15 UTC+2	RFN  Littbarski  50' Fischer  75'	2:1 [44]	Hiszpania Zamora  82'	Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 90 089 Sędzia: Paolo Casarin (Włochy)

---

5 lipca 1982 21:15 UTC+2	Hiszpania	0:0 [45]	Anglia	Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 75 tys. Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia)

---

Grupa C

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Włochy	2	2	0	0	5	3	+2	4
Brazylia	2	1	0	1	5	4	+1	2
Argentyna	2	0	0	2	2	5	-3	0

---

29 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Argentyna  Passarella  83'	1:2 [46]	Włochy Tardelli  55' Cabrini  67'	Estadio Sarriá, Barcelona Widzów: 43 tys. Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia)

---

2 lipca 1982 17:15 UTC+2	Argentyna  Díaz  89'	1:3 [47]	Brazylia Zico  11' Serginho  66' Júnior  75'	Estadio Sarriá, Barcelona Widzów: 43 tys. Sędzia: Lamberto Rubio Vázquez (Meksyk)

---

5 lipca 1982 17:15 UTC+2	Brazylia  Sócrates  12' Falcão  68'	2:3 [48]	Włochy Rossi  5'  25'  74'	Estadio Sarriá, Barcelona Widzów: 44 tys. Sędzia: Abraham Klein (Izrael)

---

Grupa D

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Francja	2	2	0	0	5	1	+4	4
Austria	2	0	1	1	2	3	-1	1
Irlandia Północna	2	0	1	1	3	6	-3	1

---

28 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Austria	0:1 [49]	Francja Genghini  39'	Estadio Vicente Calderón, Madryt Widzów: 37 tys. Sędzia: Károly Palotai (Węgry)

---

1 lipca 1982 17:15 UTC+2	Austria  Pezzey  50' Hintermaier  68'	2:2 [50]	Irlandia Północna Hamilton  27'  75'	Estadio Vicente Calderón, Madryt Widzów: 20 tys. Sędzia: Adolf Prokop (NRD)

---

4 lipca 1982 17:15 UTC+2	Irlandia Północna  Armstrong  75'	1:4 [51]	Francja Giresse  33'  80' Rocheteau  46'  68'	Estadio Vicente Calderón, Madryt Widzów: 37 tys. Sędzia: Alojzy Jarguz (Polska)

---

Faza pucharowa

	Półfinały					Finał
	8 lipca – Barcelona
	Polska		0
						11 lipca – Madryt
	Włochy		2
						Włochy		3
	8 lipca – Sewilla
						RFN		1
	RFN (karne)		3 (5)
	Francja		3 (4)
						Mecz o 3. miejsce
						10 lipca – Alicante
						Polska		3
						Francja		2

Półfinały

8 lipca 1982 17:15 UTC+2	Polska	0:2 [52]	Włochy Rossi  22'  73'	Camp Nou, Barcelona Widzów: 50 tys. Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj)

---

8 lipca 1982 21:15 UTC+2	RFN  Littbarski  17' Rummenigge  102' Fischer  108'	3:3 (po dogr.) k. 5:4 [53]	Francja Platini  26' (k.) Trésor  92' Giresse  98'	Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla Widzów: 63 tys. Sędzia: Charles Corver (Hollandia)
		Rzuty karne
	Kaltz Breitner Stielike Littbarski Rummenigge Hrubesch		Giresse Amoros Rocheteau Six Platini Bossis

Mecz o 3. miejsce

10 lipca 1982 20:00 UTC+2	Polska  Szarmach  40' Majewski  44' Kupcewicz  46'	3:2 [54]	Francja Girard  13' Couriol  72'	Estadio José Rico Pérez, Alicante Widzów: 28 tys. Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia)

Polska: 1 Józef Młynarczyk 2 Marek Dziuba 3 Janusz Kupcewicz 5 Paweł Janas 8 Waldemar Matysik 45' 9 Władysław Żmuda 10 Stefan Majewski 13 Andrzej Buncol 62' 16 Grzegorz Lato 17 Andrzej Szarmach 20 Zbigniew Boniek Zmiany: 18 Roman Wójcicki 71' 45' Trener: Antoni Piechniczek

Francja: 21 Jean Castaneda 2 Manuel Amoros 5 Gérard Janvion 64' 7 Philippe Mahut 8 Marius Trésor 11 Rene Girard 13 Jean-François_Larios 14 Jean Tigana 80' 15 Bruno Bellone 16 Alain Couriol 20 Gérard Soler 79' Zmiany: 6 Christian Lopez 64' 19 Didier Six 80' Trener: Michel Hidalgo

Finał

11 lipca 1982 20:00 UTC+2	Włochy  Rossi  57' Tardelli  69' Altobelli  81'	3:1 [55]	RFN Breitner  83'	Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 90 tys. Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia)

Włochy

RFN

Włochy: 1 Dino Zoff 6 Claudio Gentile 7 Gaetano Scirea 5 Fulvio Collovati 3 Giuseppe Bergomi 4 Antonio Cabrini 13 Gabriele Oriali 73' 14 Marco Tardelli 16 Bruno Conti 31' 19 Francesco Graziani 7' 20 Paolo Rossi Zmiany: 18 Alessandro Altobelli 7' 89' 15 Franco Causio 89' Trener: Enzo Bearzot

RFN: 1 Harald Schumacher 20 Manfred Kaltz 15 Uli Stielike 62' 4 Karlheinz Förster 5 Bernd Förster 6 Wolfgang Dremmler 61' 62' 3 Paul Breitner 11 Karl-Heinz Rummenigge 70' 2 Hans-Peter Briegel 7 Pierre Littbarski 82' 8 Klaus Fischer Zmiany: 9 Horst Hrubesch 62' 10 Hansi Müller 70' Trener: Jupp Derwall

 

MISTRZ ŚWIATA 1982

WŁOCHY
 TRZECI TYTUŁ

Klasyfikacja strzelców turnieju

6 goli

• Paolo Rossi

5 goli

• Karl-Heinz Rummenigge

4 gole

• Zico
• Zbigniew Boniek

3 gole

• Falcão
• Alain Giresse
• László Kiss
• Gerry Armstrong

2 gole

• Salah Assad
• Daniel Bertoni
• Diego Maradona
• Daniel Passarella
• Walter Schachner
• Éder
• Serginho
• Sócrates
• Antonín Panenka
• Trevor Francis
• Bryan Robson
• Bernard Genghini
• Michel Platini
• Dominique Rocheteau
• Didier Six
• Klaus Fischer
• Pierre Littbarski
• László Fazekas
• Tibor Nyilasi
• Gábor Pölöskei
• Marco Tardelli
• Billy Hamilton
• John Wark