Halina Najder

Halina Teresa Najder, z domu Paschalska (ur. 7 października 1926 w Warszawie^[1], zm. 4 lutego 2017 tamże) – polska tłumaczka literatury angielskiej, uczestniczka powstania warszawskiego.

Halina Najder

Halina Paschalska

Data i miejsce urodzenia	7 października 1926 Warszawa
Data i miejsce śmierci	4 lutego 2017 Warszawa
Narodowość	polska
Rodzice	Władysław, Irena
Małżeństwo	Zdzisław Najder
Odznaczenia

Grób Haliny Najder na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Życiorys

Była córką Władysława Paschalskiego (właściciel Fabryki Maszyn dla Przemysłu Tytoniowego w Warszawie, zm. w 1927 r. w wieku 44 lat^[2][3]) i Ireny z domu Górskiej (zm. w 1990 r. w wieku 99 lat^[2])^[4][5].

Podczas II wojny światowej zaangażowała się w konspirację w ramach Szarych Szeregów i Armii Krajowej^[1][3][4]. Od stycznia 1942 r. należała do plutonu sanitarno-łącznościowego batalionu „Wigry” w ramach Okręgu Warszawa AK^[6][1]. Ukończyła tajne kształcenie w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”^[1]. Uczestniczyła w powstaniu warszawskim w szeregach macierzystego batalionu „Wigry” pełniąc funkcje strzelca sanitariuszki oraz łączniczki i używając pseudonimów „Hala Danowska” (względnie osobno: „Danowska” i „Hala”)^[7][1][3][4] „Danka”^[8]. U kresu walk 2 października 1944 opuściła stolicę wspólnie z ludnością cywilną^[1].

Po wojnie podjęła studia polonistyczne^[5]. Z uwagi na represje komunistyczne na członkach AK, po 1946 r. wyemigrowała, dzięki zawarciu fikcyjnego małżeństwa z mającym brytyjskie obywatelstwo Krystynem Kleniewskim^[4]. Po pierwszym mężu nosiła nazwisko Carroll^[5]. Później wyszła za mąż po raz drugi, za Zdzisława Najdera, z którym przeżyła w małżeństwie blisko 50 lat^[4][8]. W 1969 r. wróciła z Najderem i dwójką dzieci do Polski^[4]. Od 1976 do 1981 r. była działaczką założonego przez męża Polskiego Porozumienia Niepodległościowego^[1]. W czasie wprowadzenia stanu wojennego 13 grudnia 1981 przebywała za granicą, skąd powróciła po upadku komunizmu w 1989 r.^[5]

Zajmowała się tłumaczeniem literatury angielskiej^[1][4]. Przekładała na język polski dzieła Josepha Conrada (m.in. opowiadanie Tajfun, Książę Roman, Tajemny wspólnik, The Selected Letters), Edwarda Morgana Forstera (Pokój z widokiem), Martina Malii^[4][5]. Ponadto tłumaczyła na język angielski biografię Josepha Conrada autorstwa swojego męża Z. Najdera, dramaty Zbigniewa Herberta^[5]. Zmarła 4 lutego 2017 w Warszawie^[4][5]. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie 14 lutego 2017^[5][8].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie 14 sierpnia 2017 za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za popularyzowanie polskiej kultury na świecie^[9]
• Medal Wojska dwukrotnie^[1][5]
• Krzyż Armii Krajowej^[1][5]
• Warszawski Krzyż Powstańczy^[1][5]
• Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”^[5]