Hasan ibn Ali

Ḥasan ibn ʿAli ibn Abī Ṭālib (arab. الحسن بن علي بن أبي طالب, ur. 4 marca 625 – zm. 2 kwietnia 670) – według szyitów, drugi prawowity przywódca muzułmańskiej wspólnoty^[1].

Hasan ibn Ali

‏الحسن بن علي‎

2. Imam imamitów, ismailitów i zajdytów
Okres	od 661 (data śmierci Alego) do 670 (data śmierci przez otrucie)
Poprzednik	według szyitów Ali ibn Abi Talib, według sunnitów nikt (rządzi Mu’awija I)
Następca	według szyitów Husajn ibn Ali, według sunnitów nikt (rządzi Mu’awija I)
Dane biograficzne
Dynastia	Ahl al-Bajt
Data i miejsce urodzenia	4 marca 624 (15 ramadan 3 AH) Medyna
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 670 (5 Rabi Ul Awal 50 AH) Medyna
Przyczyna śmierci	otrucie z rozkazu Mu’awiji I
Miejsce spoczynku	cmentarz al-Baki
Ojciec	Ali ibn Abi Talib
Matka	Fatima
Rodzeństwo	Husajn ibn Ali
Małżeństwo	siedem żon
Dzieci	od sześciu do dziesięciu (źródła są sprzeczne)

Życiorys

Wnuk Mahometa, syn Fatimy i Alego, starszy brat Husajna. Przez zwolenników Alego, został po śmierci ojca ogłoszony jego następcą, chwilowo zrezygnował jednak z pretensji do kalifatu, aby zapobiec dalszej fitnie. W zamian, Mu’awija I obiecał mu ogromną sumę pieniędzy, ziemię, a także zaprzestanie dalszego prześladowania Ahl al-Bajt. Po osiedleniu w Medynie, relacje między Hasanem a Mu'awiją pogorszyły się, gdyż ten drugi naciskał na Hasana, aby ten uznał oficjalnie władzę umajjadzkiego kalifa za prawowitą. Gdy Hasan odmówił (uznanie panowania pierwszego kalifa Umajjadów oficjalnie zablokowałoby możliwość przejęcia władzy przez członków rodziny Mahometa), został on otruty przez własną żonę Dżada bint al-Aszat z rozkazu Mu’awiji^[2][3][4][5].