Henry Percy (1. hrabia Northumberland)

Henry Percy (ur. 10 listopada 1341 w Alnwick, Northumberland, zm. 20 lutego 1408 w Bramham Moor, Yorkshire) – 1. hrabia Northumberland, 4. baron Percy, Lord Królestwa Wyspy Man i Wysp w latach 1399-1405, Lord Marszałek, kawaler Orderu Podwiązki, syn Henry’ego de Percy, 3. barona Percy, potomek (praprawnuk) Henryka III Plantageneta. Jego matka, Mary z Lancasteru była córką Henry’ego, 3. hrabiego Lancaster, który zaś był synem Edmunda Crouchbacka – syna króla Henryka III.

Henry Percy

Henry Percy na XVIII-wiecznej rycinie
1. hrabia Northumberland
4. baron Percy
Lord Królestwa Wyspy Man i Wysp
Okres	od 1399 do 1405
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1341 Alnwick, Northumberland, Anglia
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1408 Bramham Moor, Yorkshire, Anglia
Przyczyna śmierci	poległ w bitwie pod Bramham Moor
Żona	Margaret Neville od 1358 do 1372
Dzieci	Harry Hotspur Percy, Thomas Percy, Ralph Percy, Alan Percy, Margaret Percy
Żona	Maud Lucy od 1381 do 1398

Życiorys

Henry Percy był początkowo zwolennikiem króla Edwarda III, przy którym zajmował wysokie stanowiska w administracji, w północnej Anglii. W młodym wieku, w 1362 roku został mianowany Strażnikiem Marchii wobec Szkocji, włącznie z prawem do negocjowania z rządem szkockim. W lutym 1367 roku powierzono mu nadzór wszystkich zamków i ufortyfikowanych miejsc w Szkocji.

Po śmierci Henryka III nowym królem został Ryszard II, którego działania Henry Percy zaczął wspierać. Za swoją lojalność otrzymał tytuł hrabiego, a niewiele później otrzymał tytuł Lorda Marszałka.

W 1399 roku poparł bunt Henry’ego Bolingbroke’a, który później jako Henryk IV Lancaster koronował się na króla Anglii. Podczas uroczystości koronacyjnych został mianowany Lordem Wielkim Konstablem Anglii i przyznana mu została władza nad Królestwem Man i Wysp. Henry Percy i jego syn, Harry Percy, znany jako „Hotspur”, otrzymali zadanie zapanowania nad buntem wszczętym przez Owaina Glyndŵra, ale prowadzone przez nich działania i próby pogodzenia walijskich buntowników nie spotkały się ostatecznie z aprobatą króla.

W 1403 roku Percy zwrócił się przeciwko królowi Henrykowi IV na rzecz Edmunda Mortimera, 5. hrabiego March, a następnie rozpoczął spiskowanie z Owainem Glyndŵrem przeciwko królowi. Trójstronny pakt został podpisany przez wszystkie strony, w którym postanowiono podzielić Anglię między nich. Glyndŵr miał zachować panowanie nad Walią i znaczną częścią zachodniej Anglii, Percy miał otrzymać panowanie na północy Anglii, a także hrabstwa: Northamptonshire, Norfolk, Warwickshire i Leicestershire. Mortimer zaś miał otrzymać pozostałą część południowej Anglii, poniżej rzeki Trent^[1].

Bunt zapoczątkowany przez Percy’ego zakończył w bitwie pod Shrewsbury, gdzie zginął jego najstarszy syn Harry Hotspur. Ponieważ hrabia Percy nie uczestniczył bezpośrednio w bitwie, nie został ostatecznie skazany za zdradę. Utracił jednak urząd i tytuł Lorda Wielkiego Konstabla. W wyniku tej porażki Percy zbiegł do Szkocji, a jego majątek uległ konfiskacie.

W 1408 roku Percy postanowił najechał Anglię, jednak zginął w bitwie pod Bramham Moor.

Małżeństwa

W 1358 roku Henry Percy poślubił Margaret Neville (* 12 lutego 1339, +12 maja 1372), córkę Ralpha Neville’a, 2. barona Neville de Raby i Alice de Audley^[2]. Z tego małżeństwa zrodziło się czterech synów: Harry Hotspur Percy, Thomas Percy, Ralph Percy, Alan Percy, i jedna córka: Margaret Percy.

W 1381 roku, kilka lat po śmierci pierwszej żony poślubił Maud Lucy (* 1343, +18 grudnia 1398), córkę sir Thomasa de Lucy, 2. lorda Lucy i Margaret de Multon^[3].