Holly Johnson

Holly Johnson, właśc. William Johnson (ur. 9 lutego 1960 w Liverpoolu^[1]) – angielski muzyk i piosenkarz. W latach 80. należał do popularnego zespołu pop-rockowego Frankie Goes to Hollywood. Od 1989 roku prowadzi karierę solową, nagrywając muzykę w stylach pop, dance i house^[2].

Holly Johnson

Imię i nazwisko	William Holly Johnson
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1960 Liverpool, Merseyside, Anglia
Gatunki	pop, dance, house
Zawód	piosenkarz
Aktywność	od 1977
Wydawnictwo	MCA Records
Powiązania	Ferry Aid
Zespoły
Frankie Goes to Hollywood Big in Japan
Strona internetowa

Życiorys

Swoją działalność muzyczną rozpoczął w 1977 roku w Liverpoolu jako basista w punk-rockowej grupie Big in Japan. Z zespołem tym nie osiągnął sukcesu i szybko się z nim rozstał. Pierwszy singel sygnowany własnym nazwiskiem, "Yankiee Rose", Holly wydał jeszcze w roku 1979. Rok później ukazał się drugi, "Hobo Joe", jednak oba spotkały się z niepowodzeniem.

Największą sławę zyskał w pierwszej połowie lat 80., jako wokalista i autor tekstów kwintetu Frankie Goes to Hollywood. Z zespołem tym nagrał dwie płyty studyjne i wylansował takie przeboje jak "Relax", "Two Tribes" i "The Power of Love". W 1987 roku, pomimo osiągnięcia wielkiego sukcesu, Holly rozstał się z zespołem. Głównym powodem odejścia był konflikt na tle finansowym z producentem Trevorem Hornem z wytwórni płytowej ZTT Records, który miał swój finał w sądzie.

Pierwszą solową płytę, zatytułowaną Blast, wydał w 1989 roku. Okazała się ona sporym sukcesem i dotarła do pierwszego miejsca na liście w Wielkiej Brytanii. Udało jej się także zdobyć status platynowej, a single "Love Train", "Americanos" i "Atomic City" stały się przebojami. W maju tego samego roku razem z innymi artystami nagrał charytatywny singel z coverem "Ferry 'Cross the Mersey" zespołu Gerry and the Pacemakers, który zdobył szczyt brytyjskiej i irlandzkiej listy przebojów. Idąc za ciosem, w 1990 roku Holly wypuścił album Hollelujah – de facto składankę zawierającą przeróbki i remiksy piosenek z płyty Blast.

Rok 1991 przyniósł kolejny taneczny album, Dreams That Money Can't Buy. Nie powtórzył on jednak sukcesu Blast, z powodu braku promocji ze strony wytwórni MCA Records. Stosunki piosenkarza z firmą znacznie się pogorszyły i jeszcze przed wydaniem tej płyty Johnson opuścił MCA. W listopadzie tego samego roku odkrył, że jest nosicielem wirusa HIV. Informację tę oficjalnie ogłosił dwa lata później w dzienniku The Times.

W roku 1994 wydał autobiografię A Bone in My Flute, która zebrała pozytywne recenzje i stała się bestsellerem. Napisał i nagrał piosenkę "Love & Hate" wspólnie z japońskim kompozytorem Ryūichi Sakamoto, a także solowy singel "Legendary Children", będący hołdem dla społeczności gejowskiej. Oba wydawnictwa nie osiągnęły jednak sukcesu komercyjnego.

W połowie lat 90. Holly poświęcił się swojej drugiej życiowej pasji – malarstwu^[3]. Jego prace wystawiane były w takich galeriach jak Tate Liverpool czy londyńskiej Royal Academy. Rozpoczął współpracę z magazynami Details i Modern Painters.

Na rynek muzyczny powrócił wydaną w 1999 roku płytą Soulstream, wydaną przez jego własną wytwórnię Pleasuredome. Z tego albumu szerszym echem odbiła się tylko dyskotekowa wersja przeboju "The Power of Love" z czasów Frankie Goes to Hollywood. Johnson sam wyreżyserował teledysk do singla "Disco Heaven", w którym pojawił się Boy George.

W sierpniu 2009 poprowadził godzinną audycję radiową In the Beginning poświęconą grupie The Beatles w brytyjskim BBC Radio 2^[4].

Życie prywatne

Jest homoseksualistą. W latach 1984–1994 był w związku ze swoim menedżerem Wolfgangiem Kuhle^[5].

Dyskografia

Zobacz też: Dyskografia Frankie Goes to Hollywood.

Albumy

Rok	Tytuł	Pozycje na listach
		[6]	[7]	[8]	[9]	[10]	[11]	[12]	[13]	[14]
1989	Blast	1	—	12	10	27	10	11	10	11
1990	Hollelujah	—	—	—	—	—	—	—	—	—
1991	Dreams That Money Can't Buy	—	—	—	—	—	—	—	—	—
1999	Soulstream	—	—	—	—	—	—	—	—	—

Single

Rok	Tytuł	Pozycje na listach												Album
		[6]	[15]	[7]	[8]	[9]	[10]	[16]	[12]	[13]	[17]	[14]	[18]
1989	"Love Train"	4	5	4	17	8	12	21	14	10	35	20	65	Blast
	"Americanos"	4	6	2	1	4	8	10	7	6	—	10	—
	"Atomic City"	18	9	16	19	10	40	29	—	—	—	20	—
	"Heaven's Here"	62	22	58	—	—	—	—	—	—	—	—	—
1990	"Where Has Love Gone?"	73	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	Dreams That Money Can't Buy
1991	"Across the Universe"	99	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—
	"The People Want to Dance"	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—
1994	"Legendary Children (All of Them Queer)"	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	Soulstream
1998	"Hallelujah!"	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—
1999	"Disco Heaven"	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—
	"The Power of Love"	56	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—
Gościnnie
1989	"Ferry 'Cross the Mersey" (z The Christians, P. McCartneyem, G. Marsdenem i Stock Aitken Waterman)	1[19]	1	—	15	11	21	15	—	4	45	—	—	tylko na singlu
1994	"Love & Hate" (z Ryūichi Sakamoto)	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	Sweet Revenge