Igor Štohl

W szachy nauczył się grać w wieku 10 lat. W 1982 zdobył w Kopenhadze tytuł wicemistrza świata juniorów (złoty medal zdobył wówczas Andriej Sokołow), natomiast dwa lata później triumfował w mistrzostwach Słowacji. W 1990 wystąpił w Manili w turnieju międzystrefowym, zajmując w stawce 64 zawodników XXIV miejsce^[1]. W tym samym roku zadebiutował w drużynie Czechosłowacji na szachowej olimpiadzie w Nowym Sadzie. Do roku 2006 w turniejach olimpijskich brał udział łącznie 5 razy (w roku 1992 reprezentując Czechosłowację, a od 1994 – Słowację)^[2]. Był również czterokrotnym uczestnikiem drużynowych mistrzostw Europy (w latach 1989 – 2001)^[3].

Odniósł szereg indywidualnych sukcesów na arenie międzynarodowej, m.in.:

dz. I m. w Trnawie (1983, turniej B, wspólnie z Karelem Mokrym i Jozefem Franzenem(inne języki)),
I m. w Starym Smokowcu – dwukrotnie (1986 i 1988),
I m. w Hradec Králové (1988),
I m. w Vrnjačkiej Banji (1989),
dz. II m. w Rymawskiej Sobocie (za Wiktorem Kupjeczykiem, wspólnie z Karelem Mokrym),
dz. I m. w Dortmundzie (turniej Dortmunder Schachtage, wspólnie z Aleksandrem Czerninem)
II m. w Rimavskiej Sobocie (1991, za Symbatem Lyputianem),
dz. II m. w Pradze (1992, za Williamem Watsonem, wspólnie z Romualdem Mainką i Jurijem Razuwajewem),
dz. II m. w Mladej Boleslav (1993, za Witalijem Hołodem, wspólnie z Giorgim Kaczeiszwilim),
I m. w Vinkovci (1995),
II m. w Pradze (1996, za Ulfem Anderssonem),
I m. w Stavangerze (1998),
dz. I m. w Preszowie (1999, wspólnie z Konstantinem Czernyszwoem i Ľubomírem Ftáčnikiem).

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1999 r., z wynikiem 2600 punktów dzielił wówczas 82-86. miejsce na świecie, jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród słowackich szachistów^[4].

Jest stałym współpracownikiem firmy ChessBase, brał m.in. udział w opracowaniu monografii Emanuela Laskera. Wydał również kilka szachowych książek, w tym dwie poświęcone karierze Garriego Kasparowa.

Kariera szachowa

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on