Ilona Staller

Ilona Staller, właściwie Elena Anna Staller^[4], znana pod pseudonimem artystycznym Cicciolina (ur. 26 listopada 1951 w Budapeszcie^[1][5]) – włoska aktorka pornograficzna węgierskiego pochodzenia. Była jedną z największych europejskich gwiazd porno i skandalistek lat 80. XX wieku^[6][7]. Także aktywistka polityczna, pierwsza w historii gwiazda porno wybrana do parlamentu demokratycznego państwa^[8].

Ilona Staller

Prawdziwe imię i nazwisko	Elena Anna Staller[1]
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1951[1] Budapeszt[1], Węgry
Używane pseudonimy	Cicciolina[2], Elena Mercuri[2], Elena Mercury[2]
Lata aktywności	1970–1998[1]
Liczba filmów	51 (za IMDb)[1]
Wzrost	168 cm[2]
Kolor włosów	blond[3]
Kolor oczu	niebieski[3]
Strona internetowa

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się w Budapeszcie^[5] jako córka położnej Ilony^[9] i László Stallera^[10], urzędnika w węgierskim Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, który zmarł, kiedy miała trzy lata. Wychowywana była przez matkę i ojczyma Ignazio^[9] w Kőbányi^[11] w proletariackiej dzielnicy Pest. Uczyła się gry na fortepianie, skrzypcach i uczęszczała na zajęcia baletu i tańca współczesnego. Miała siostrę Valerije^[11]. Początkowo uczyła się w szkole średniej dla pielęgniarek i podobnie jak matka, chciała zostać położną^[11], jednak po obowiązkowej edukacji podjęła studia na Wydziale Archeologii na Uniwersytecie Bukareszteńskim^[11].

W 1964, w wieku 13 lat zatrudniona została jako modelka w węgierskiej agencji fotograficznej MTI^[12]. Pod koniec lat sześćdziesiątych pracowała jako pokojówka w luksusowym hotelu w Budapeszcie i, jak sama twierdzi, informowała władze o zatrzymujących się w nim amerykańskich dyplomatach^[13]. Gdy miała 18 lat, została zwerbowana przez węgierskie służby bezpieczeństwa^[14]. Mając 20 lat zdobyła tytuł Miss Węgier^[15]. W 1972 wyemigrowała do Mediolanu^[11] i wyszła za mąż za pochodzącego z Kalabrii starszego od niej o 25 lat gościa hotelu^[9], a po kilku miesiącach rozwiodła się, uzyskując jednak obywatelstwo włoskie.

Kariera

Karierę modelki kontynuowała we Włoszech, gdzie poznała Riccardo Schicchiego^[12], z którym prowadziła audycję radiową Voulez-vous coucher avec moi? (Chcesz się ze mną przespać?), która była transmitowana w 1973 w Rzymie przez prywatne Radio Luna. Wtedy przyjęła swój pseudonim Cicciolina.

Pod pseudonimem Elena Mercuri zadebiutowała na ekranie w melodramacie Bali (Incontro d’amore, 1970)^[16] u boku Johna Steinera, Laury Antonelli i Umberto Orsiniego. Wystąpiła potem w kilkudziesięciu filmach, w tym w dramacie kryminalnym Rewolwer (Revolver, 1973) z udziałem Olivera Reeda i Fabio Testi, dreszczowcu 5 donne per l’assassino (1974) z Giorgio Albertazzim, dreszczowcu policyjnym ...a tutte le auto della polizia (1975) z Antonio Sabàto, La Liceale (1975), La ingenua (1975), dramacie historycznym Miklósa Jancsó Grzechy prywatne, publiczne cnoty (Vizi privati, pubbliche virtù, 1976) z Ivicą Pajerem, komedii Psie serce (Cuore di cane, 1976) z Maxem von Sydow i Mario Adorfem, Replikator (1994) Philipa Jacksona oraz dramacie Świat zmysłów Emy Wong (El mundo de los sentidos de Emy Wong, 1977).

W 1978 gościła we włoskim programie C’era Due Volte i była pierwszą kobietą, która pokazała nagi biust we włoskiej telewizji^[17]. Była też reżyserką i autorką scenariusza nakręconego w roku 1989 filmu Diva futura, będącego jej swoistym manifestem politycznym.

W 1983, po spotkaniu z reżyserem Riccardo Schicchi, który pomógł jej odnieść sukces w programie radiowym Voulez-vous coucher avec moi?, kiedy do jej audycji zadzwoniła dziewczyna z pytaniem o orgazm, Cicciolina opowiedziała z detalami, jak należy się masturbować^[18]. Wtedy wybuchł skandal, a prasa zaczęła ją nazywać „Marią Callas seksu”, „misjonarką miłości”^[19] i „Matka Boska skandalu!”^[20].

Film Zmysłowe opowieści Ciccioliny (I racconti sensuali di Cicciolina, 1986), zrealizowany w Auguście, odniósł wielki sukces^[21][22].

Na planie trzech produkcji – Rozwój i upadek rzymskiej cesarzowej (Carne bollente, 1987), Diabeł w panu Holmesie (The Devil in Mr. Holmes, 1987) i Backdoor Summer 1 (1988) – spotkała się z hollywoodzkim gwiazdorem porno Johnem Holmesem, nie wiedząc, że był on nosicielem wirusa HIV^[23]. Ostatni raz zagrała w tego rodzaju filmie w roku 1993.

W 1988 zszokowała festiwalowych purystów odsłaniającą biust kreacją i pluszową maskotką na festiwalu w Cannes^[24][25]. Brała udział w kilku międzynarodowych edycjach magazynu „Playboy” – argentyńskim w marcu 1988 i we wrześniu 1990, węgierskim w czerwcu 2005, serbskim w lipcu 2005 i meksykańskim we wrześniu 2005^[26]. Była na okładce węgierskich magazynów, w tym „Manchete” (w lipcu 1987), „Lemezbörze” (w czerwcu 1988), „FHM” (w kwietniu 2002) i „L’Officiel” (hiszpańskiej edycji w maju 2018), a także „Ekran” (7-07-1988) i sobotnim wydaniu dziennika „Gazeta Wyborcza” – „Wysokie Obcasy” (13-05-2017).

Cicciolina usiłowała też zrobić karierę piosenkarki, śpiewając teksty o mocnym zabarwieniu erotycznym do prostej muzyki, co przynosiło niezamierzenie komiczny efekt. Ze względu na treść, jej piosenki nie były oficjalnie publikowane we Włoszech, zdobyły jednak pewną popularność za granicą^[27]. 17 listopada 1990 ukazał się album włoskiego speed/blackmetalowego zespołu Bulldozer pt. Alive... in Poland wraz z utworem „Ilona the Very Best” dedykowanym Ilonie Staller^[28].

1 czerwca 1991 poślubiła amerykańskiego rzeźbiarza, Jeffa Koonsa, któremu pozowała do cyklu erotycznych rzeźb i obrazów Made in Heaven (1989-91)^[29][30]. Małżeństwo przetrwało zaledwie rok. Już po rozwodzie urodził im się syn Ludwig Maximilian (ur. 29 października 1992), który stał się przedmiotem długiej batalii sądowej o prawo do opieki. Staller w 1998 roku wprawdzie ostatecznie przegrała, ale syn pozostał z nią we Włoszech. W 2008 Staller pozwała Koonsa za niepłacenie alimentów^[31].

Wystąpiła w brazylijskiej telenoweli Xica da Silva (1996)^[12] jako Cortesã Ludovica de Castelgandolfo.

W marcu 2013 zajęła czternaste miejsce w rankingu „Najlepsze aktorki porno wszech czasów” (Las mejores actrices porno de todos los tiempos), ogłoszonym przez hiszpański portal 20minutos.es^[32].

W 2015 oświadczyła, że stała się praktykującą katoliczką i jest gotowa na „artystyczny film pornograficzny”, ostatni w swojej karierze, prezent dla jej wszystkich fanów^[33].

W 2016 powstał film dokumentalny Cicciolina: Matka chrzestna skandalu (Cicciolina. L’Arte dello Scandalo) zrealizowany przez Alpenway Media Production GmbH w reżyserii niemiecko-włoskiego dziennikarza, producenta, scenarzystę i reżysera Alessandro Melazzini’ego^[34][35][36], który 30 kwietnia 2018 wyemitowała stacja TVN 7^[37].

W maju 2017 znalazła się na okładce włoskiej edycji dla mężczyzn magazynu „L’Uomo Vogue”^[38] w stylizacji Jackie-Melania-Cicciolina z włoskim artystą i filmowcem Francesco Vezzolim jako prezydentem USA^[39][40].

Kariera polityczna

Ilona Staller kandydowała pierwszy raz do włoskiego parlamentu w roku 1979^[41], z listy włoskiej Partii Zielonych Lista del Sole. W 1985 przeszła do Partii Radykalnej (Partito Radicale) i w 1987 została z jej listy wybrana do parlamentu w okręgu Lazio w Rzymie. Występowała m.in. za wystąpieniem Włoch z NATO i przeciwko energetyce jądrowej. W roku 1990, podczas kryzysu iracko-kuwejckiego złożyła pod adresem Saddama Husajna ofertę seksu, w zamian za doprowadzenie do pokoju w regionie^[42]. Ofertę tę powtórzyła jeszcze w roku 2002 oraz, tym razem pod adresem Osamy bin Ladena, w 2006^[43].

Posłanką była tylko przez jedną kadencję. Pozostała jednak aktywna politycznie. W 1991 założyła, wraz z przyjaciółką, aktorką pornograficzną Moaną Pozzi, „Partię Miłości” (Partito dell’Amore). W 2002 próbowała startować w wyborach parlamentarnych na Węgrzech, nie uzyskała jednak wymaganego poparcia, aby zarejestrować się jako kandydatka^[12].

W 2012 założyła „nową partię”^[44], a w 2013 także politykę wspólnie z pochodzącym z Tagliacozzo Lucą Di Carlo^[45], prawnikiem międzynarodowych gwiazd takich jak Pamela Anderson, Michael Jackson, Lady Gaga czy Rod Stewart^[46], był to ruch DNA (Democrazia Natura Amore)^[47]. Jej poglądy polityczne były swoistą mieszanką pozycji ekologicznych i radykalnie liberalnych obyczajowo. Występowała przeciwko energetyce jądrowej, wykorzystywaniu zwierząt do doświadczeń naukowych, proponuje wyższe opodatkowanie samochodów, by z uzyskanych pieniędzy finansować ochronę środowiska. Opowiadała się za pełną wolnością seksualną, za legalizacją narkotyków, przeciwko przemocy i cenzurze i za edukacją seksualną w szkołach. Stała się także aktywną działaczką ruchu na rzecz praw zwierząt^[48].

Nagrody

Rok	Nagroda	Kategoria
1997	5. Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona	Nagroda Ninfa za całokształt twórczości[49][50]
1999	Hot d’or	Nagroda za całokształt twórczości[51]
2015	Italian Porn Award	Nagroda za całokształt twórczości[52][53]
2020	Nagroda portalu Pornhub	Nagroda za całokształt twórczości[54][55]

Dyskografia

albumy

• 1978: Ilona Staller (wyd. RCA Italiana)

single

• 1976: „Voulez Vous Coucher Avec Moi?” (wyd. Nuovo Playore 1°)^[56]
• 1979: „I Was Made For Dancing” (wyd. RCA, RCA Victor)
• 1979: „Cavallina A Cavallo” (wyd. RCA SS-3205)
• 1979: „I Was Made For Dancin'” / „Save The Last Dance For Me – Lascia L’Ultimo Ballo Per Me” (wyd. RCA Italiana PD 6327)
• 1980: „Buone Vacanze” (wyd. RCA, RCA Original Cast)
• 1980: „Eurokids” / „Goal Buone Vacanze” (wyd. RCA JPB 6472)
• 1981: „Ska Skatenati” (wyd. Lupus LUN 4917)
• 1987: „Muscolo rosso” / „Avec toi” (SFC 17117-7)
• 1987: „Muscolo rosso” / „Russians” (Hiszpania, BOY-028-PRO)