Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
John Steiner
brytyjski aktor filmowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
John Steiner (ur. 7 stycznia 1941 w Chester, zm. 31 lipca 2022 w La Quinta[1]) – brytyjski aktor[2].
W latach 60. przeniósł się do Włoch i występował jako aktor charakterystyczny w spaghetti westernach, komediach, dreszczowcach i filmach policyjnych, często grając rolę złoczyńcy.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Wczesne lata
Urodził się w Chester[3] w hrabstwie Cheshire[4], w północno-zachodniej części Anglii. Uczęszczał do Royal Academy of Dramatic Art i przez trzy lata był związany z Royal Shakespeare Company[5]. Opanował język włoski, hiszpański i angielski.
Kariera
Początkowo pracował przez kilka lat w BBC i występował gościnnie w serialach: Front Page Story (1965), Środa gra (The Wednesday Play, 1965), Public Eye (1966), Orlando (1966) czy Święty (The Saint, 1966) z Rogerem Moore’em. Debiutował na dużym ekranie jako Monsieur Dupere w Petera Brooka Prześladowanie i zabójstwo Jean-Paula Marata w wykonaniu pensjonariuszy zakładu dla obłąkanych w Charenton w reżyserii Markiza de Sade (Marat/Sade, 1967) wg sztuki Petera Weissa. Potem dostał główną rolę w spaghetti westernie Viva Tepepa! (Tepepa, 1968).
Wysoki (188 cm wzrostu), chudy blondyn, bardzo brytyjski, z pewnym podobieństwem do Petera O’Toole, stopniowo zdobywał reputację poważnego i profesjonalnego aktora w kinie włoskim. Grywał zwłaszcza w thrillerach politycznych, takich jak Śledztwo skończone - proszę zapomnieć (L'Istruttoria è chiusa: dimentichi, 1971) Damiano Damiani czy Dajcie sensację na pierwszą stronę (Sbatti il mostro in prima pagina, 1972) Marco Bellocchio. Zagrał czarny charakter w dwóch swobodnych adaptacjach powieści Jacka Londona w reżyserii Lucio Fulci - Biały Kieł (Zanna Bianca, 1973) i sequel Powrót Białego Kła (Il Ritorno di Zanna Bianca, 1974), gdzie był idealnym antagonistą Franca Nero („ludzki” bohater filmu).
Kilkakrotnie spotkał się na planie z Maurizio Merli, m.in. w policyjnym dramacie kryminalnym Gwałtowny Rzymie (Roma violenta, 1975) w roli sadystycznego gangstera czy jednym z ostatnich spaghetti westernów Mannaja (1977) jako wielki złoczyńca. Tinto Brass zaangażował go do roli nazisty w Salon Kitty (1976) z Helmutem Bergerem, Ingrid Thulin i Bekimem Fehmiu, potem wystąpił jako przestępca doradzający szalonemu cesarzowi (Malcolm McDowell) w Kaligula (Caligula, 1979) oraz Papryka (Paprika, 1991) wg powieści Johna Clelanda Pamiętniki Fanny Hill[6] z udziałem Debory Caprioglio, Stéphane Ferrary i Domiziano Arcangeliego. W groteskowym filmie Sindbad: Legenda siedmiu mórz (Sinbad of the Seven Seas, 1989) z tytułową rolą Lou Ferrigno zagrał postać niegodziwego wezyra[7].
W 1991 wycofał się z aktorstwa i przeniósł się wraz z rodziną do Kalifornii, gdzie został agentem nieruchomości.
31 lipca 2022 w La Quinta zginął w wypadku samochodowym w wieku 81 lat[8].
Remove ads
Wybrana filmografia
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads