Iniemamocni

Fabuła

Świat był kiedyś pełen superherosów, jednak w wyniku pewnego wypadku zostają oskarżeni o łamanie prawa i zmuszeni do życia tak jak normalni ludzie. Jeden z byłych bohaterów – Pan Iniemamocny – mieszka obecnie z żoną Heleną i trójką dzieci w domku na przedmieściach. Któregoś dnia dostaje szansę na powrót do dawnego zajęcia.

Obsada

Craig T. Nelson, jako Robert „Bob” Parr, Pan Iniemamocny (ang. Mr. Incredible) – Bob był kiedyś superbohaterem, jednak pewien niedoszły samobójca oskarżył go i jego kolegów po fachu o łamanie prawa. Teraz Bob i Helen żyją normalnie, jak za czasów ich młodości. Bob pracuje w firmie, ale zostaje zwolniony przez szefa. Pewnego dnia dowiaduje się, że Syndrom chce opanować świat. Jego mocą jest nadludzka siła.
Holly Hunter, jako Helen Parr, Elastyna (ang. Elastigirl) – Helen była superbohaterką. Ma z mężem troje dzieci. Jej mocą jest elastyczność.
Sarah Vowell, jako Wiola Parr (ang. Violett Parr) – córka Boba i Helen. Chodzi do ósmej klasy, często kłóci się z Maksem. Jej moc to niewidzialność i tworzenie pól siłowych. Dzięki specjalnemu materiałowi, z którego zrobiony jest jej kostium, Wiola może znikać całkowicie.
Spencer Fox, jako Maks Parr (ang. Dashiell „Dash” Robert Parr) – syn Boba i Helen, rozrabiaka, który często kłóci się z Wiolą. Jego mocą jest super szybkość.
Eli Fucile i Maeve Andrews, jako Jack-Jack Parr – niemowlę, synek Boba i Helen. Jack Jack z początku nie miał żadnych specjalnych mocy – dopiero pod koniec filmu okazuje się, że również ma nadzwyczajne zdolności.
Samuel L. Jackson, jako Lucjan Best, Mrożon (ang. Frozone) – kolega Boba, również superbohater. Jego zdolnością jest zamrażanie, był świadkiem na ślubie Helen i Boba, Jego żona bardzo lubi chować mu strój.
Brad Bird, jako Edna Mode – koleżanka Boba ze szkoły, projektantka mody. Uszyła stroje dla całej rodziny Parrów. Odznacza się niskim wzrostem i świetnym gustem.
Jason Lee, jako Buddy Pine, Iniema-boy, Syndrom (ang. Syndrome) – główny antagonista. Jako chłopiec był fanem Pana Iniemamocnego i chciał być taki jak on. Został jednak ostro potraktowany przez swojego idola, w wyniku czego jego uwielbienie przerodziło się w nienawiść. Po latach chce zniszczyć wszystkich superbohaterów.
Elizabeth Peña, jako Mirage – tajemnicza kobieta, która zleca zadania Panu Iniemamocnemu. Asystentka Syndroma i druga główna antagonistka. Z czasem jednak przechodzi na stronę superbohaterów, ponieważ odkrywa, że Syndroma w ogóle nie obchodzi jej los.
Bud Luckey, jako Rick Dicker – agent rządowej agencji, zajmującej się Programem Ochrony Superbohaterów. Jest nieco zirytowany tym, że Bob ciągle wpada w kłopoty, lecz pozostaje z nim w ciepłych kontaktach.

Wersja polska

Piotr Fronczewski – Pan Iniemamocny (Bob)
Dorota Segda – Elastyna (Helen)
Karolina Gruszka – Wiola
Filip Radkiewicz – Max
Olga Jackowska – Edna
Stanisław Tym – Huph
Piotr Gąsowski – Mrożon
Jerzy Kryszak – Dicker
Danuta Stenka – Mirage
Piotr Adamczyk – Syndrom
Robert Czebotar – Głos komputera
Wiesław Michnikowski – Pani Hogenson
Hanna Śleszyńska – Malina
Frank Despalles – Bomb Voyage
Andrzej Matul – Narrator
Tomasz Sapryk – Pan Kropp
Andrzej Blumenfeld – Dyrektor
Łukasz Lewandowski – Tony
Dominika Kluźniak – Carrie
Marcin Troński – Człowiek Szpadel

Remove ads

Odbiór

Box office

Film Iniemamocni przyniósł ponad 261 milionów dolarów z dystrybucji w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie oraz 370 mln w pozostałych państwach; razem ponad 631 milionów przychodu z biletów, przy budżecie szacowanym na dziewięćdziesiąt dwa^[1].

Krytyka w mediach

Film spotkał się z dobrą reakcją krytyków. W agregatorze recenzji Rotten Tomatoes 97% z 248 recenzji jest pozytywne, a średnia ocen wystawionych na ich podstawie wyniosła 8,36 na 10^[2]. Z kolei w agregatorze Metacritic średnia ważona ocen z 41 recenzji wyniosła 90 punktów na 100^[3].

Nagrody

2 Oscary: Najlepszy Film Animowany, Najlepszy Montaż Dźwięku
- nominacje za scenariusz oryginalny i dźwięk
2 nominacje do MTV Movie Awards: Najlepszy Film, Najlepszy Zespół (Craig T. Nelson, Holly Hunter, Spencer Fox i Sarah Vowell)
Scenariusz do filmu otrzymał nagrodę Hugo w kategorii najlepsza prezentacja dramatyczna (długa forma) w 2005 roku^[4].

Fabuła

Obsada

Wersja polska

Odbiór

Box office

Krytyka w mediach

Nagrody

Kontynuacja

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on