Izadora Weiss

Izadora Weiss (ur. 10 lipca 1972^[1][2]) – polska choreografka i tancerka.

Izadora Weiss

Data urodzenia	10 lipca 1972
Dziedzina sztuki	choreografia, taniec
Odznaczenia
Strona internetowa

Życiorys

Ukończyła Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Romana Turczynowicza w Warszawie^[3][4], po czym kontynuowała edukację w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, studiując pedagogikę baletu^[5]. W latach 1991–1996 pracowała jako tancerka: w Teatrze Wielkim w Warszawie (1991–1993), Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie (1993–1995) i Teatrze Narodowym w Warszawie, Scena Operowa (1995–1996)^[6]. Dwukrotnie otrzymała stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki (1999 i 2001)^[7].

W latach 1995–2001 pracowała w Teatrze Wielkim w Poznaniu^[4]. Jej debiutem choreograficznym był spektakl Sen nocy letniej (1996, Teatr Wielki w Poznaniu)^[5]. Przygotowała choreografię do kilkudziesięciu oper, część z nich prezentowana była za granicą, między innymi w Holandii, Finlandii, Francji, Niemczech, Luksemburgu i USA^[5]. Na festiwalu w Wexford w Irlandii zrealizowała choreografię do Strasznego dworu, Opery za trzy grosze i Syberii^[8]. Po tym, jak przygotowała choreografię do I Koncertu skrzypcowego Krzysztofa Pendereckiego (Teatr Wielki w Poznaniu), choreograf Jiří Kylián zaprosił ją na staż do Nederlands Dance Theater^[5]. Doskonaliła swój warsztat nie tylko u boku Kyliána, ale również Hansa van Manena, Ohada Naharina, Paula Lightfoota, Sol León i Saburo Teshigawary^[5][9].

W ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta 2000 przygotowała spektakl Cztery pory roku Vivaldiego w nagraniu Nigela Kennedy’ego^[5]. W 2005 roku stworzyła libretto i choreografię baletu ...z nieba do muzyki Michała Lorenca w Operze Bałtyckiej, następnie spektakl Eurazja w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu^[8]. Po tej premierze przystąpiła do pracy nad projektem Warszawskiego Teatru Tańca przy Centrum Sztuki „Montownia”^[5]. Projekt ten zawiesiła po podjęciu pracy w Operze Bałtyckiej, gdzie w ciągu ośmiu lat zrealizowała 15 autorskich spektakli baletowych^[3], m.in. 4&4, nową wersję Eurazji i Romea i Julii^[10][11] oraz choreografię do oper Don Giovanni i Eugeniusz Oniegin^[6]. Realizacje telewizyjne Eurazji oraz Romea i Julii widzowie mogli oglądać w TVP Kultura^[12][13].

W listopadzie 2009 w Operze Kameralnej w Warszawie wyreżyserowała, przygotowała choreografię i zatańczyła w spektaklu Tre donne – Tre destini Georga Friedricha Händla z udziałem Olgi Pasiecznik^[14]. W marcu 2010 została dyrektorem artystycznym stworzonego przez siebie Bałtyckiego Teatru Tańca^[5], który prowadziła do 2016^[15]. Następnie stworzyła Biały Teatr Tańca w Warszawie, który stał się na rok 2018 rezydentem Teatru Komedia^[16]. Od 2017, na zaproszenie Krzysztofa Pastora, współpracuje jako choreograf z Polskim Baletem Narodowym^[3]. W 2020 została wymieniona w publikacji Fifty Contemporary Choreographers wydanej przez brytyjskie wydawnictwo Routledge^[15]. Projektuje dekoracje i kostiumy do swoich prac choreograficznych^[3].

Jej mężem jest reżyser Marek Weiss^[17], z którym ma córkę Weronikę Weiss, skrzypaczkę^[18].

Nagrody

• 2009 – Nagroda Teatralna Miasta Gdańska^[7]
• 2009 – Pomorska Nagroda Artystyczna (Gryf Pomorski) (wraz z Markiem Weissem)^[7]
• 2012 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[19]
• 2013 – Nagroda Teatralna Miasta Gdańska^[7]
• 2014 – Teatralna Nagroda Muzyczna im Jana Kiepury dla najlepszego choreografa (ex aequo z Robertem Glumbkiem)^[20]
• 2014 – Nagroda Teatralna Miasta Gdańska^[7]
• 2014 – Nagroda Marszałka Województwa Pomorskiego za całokształt dorobku artystycznego^[21]
• 2015 – Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury dla najlepszego choreografa^[7]
• 2016 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za stworzenie nowego wizerunku baletu oraz z okazji jubileuszu 25-lecia pracy artystycznej^[22]