Józef Edward Mojski

Józef Edward Mojski (ur. 1 lipca 1926 w Trawnikach, zm. 16 czerwca 2020 w Gdańsku) – polski geolog, geograf, geomorfolog. Specjalista w zakresie czwartorzędu Polski i Europy.

Józef Edward Mojski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1 lipca 1926 Trawniki
Data i miejsce śmierci	16 czerwca 2020 Gdańsk
prof. dr hab.
Specjalność: geologia czwartorzędu
Alma Mater	Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Doktorat	1959
Habilitacja	1969
Profesura	1979
geolog
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, medal imienia Albrechta Pencka, medal „InterOceanMetal” od Międzynarodowej Organizacji, medal „Za zasługi dla Instytutu Geologicznego”, złota odznaka Ministerialna „Zasłużony dla polskiej geologii”, odznaka honorowa „Zasłużony Ziemi Gdańskiej”

Życiorys

Autor i współautor ponad 300 publikacji naukowych głównie z zakresu stratygrafii czwartorzędu, kartografii geologicznej lessów i struktur peryglacjalnych oraz badań dna morskiego (głównie misy Morza Bałtyckiego). 1945 ukończył Liceum Drogowe w Lublinie, uzyskując dyplom technika drogowego II stopnia. Od jesieni 1945 r. podjął studia w Sekcji Geograficznej Wydziału Przyrodniczego Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. Pracę magisterską obronił w 1950 roku na specjalizacji geomorfologicznej na podstawie rozprawy „Asymetria zboczy dolinnych w dorzeczu Bystrzycy”. Równocześnie z zajęciami na uczelni podjął pracę zastępcy asystenta w Zakładzie Mineralogii i Petrografii UMCS^[1]. Stopień doktora uzyskał w 1959 roku na podstawie rozprawy zatytułowanej „Stratygrafia lessów w dorzeczu dolnej Huczwy na Wyżynie Lubelskiej”, zaś doktora habilitowanego w 1969 r. na podstawie opracowania „Stratygrafia zlodowacenia północnopolskiego na obszarze Niżu Polskiego i wyżyn środkowopolskich”. Tytuł profesora zwyczajnego uzyskał w 1979 roku^[2].

Od 1951 roku^[2] związany z Państwowym Instytutem Geologicznym, oficjalnie zatrudniony tam od 1953 roku, aż do przejścia na emeryturę w 1997 roku. Jest autorem lub współautorem licznych prac kartograficznych – m.in. Przeglądowej mapy geologicznej Polski w skalach 1:300 000 (arkusz Zamość, współpraca z Alfredem Jahnem i Edwardem Rühle) oraz Szczegółowej mapy geologicznej Polski w skalach 1:25 000 i 1:50 000. W latach sześćdziesiątych J.E. Mojski przystąpił do prac związanych z opracowaniem kolejnej mapy seryjnej, Mapy geologicznej Polski w skali 1:200 000. Był autorem 8 arkuszy, jak też współautorem instrukcji do tej mapy. Przez prawie 20 lat pełnił funkcję redaktora naukowego tej serii wydawniczej.

W latach 1990–2007 pracował na etacie profesora zwyczajnego w Instytucie Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego^[2].

Do najważniejszych publikacji J.E. Mojskiego zaliczają się:

• „Atlas geologiczny Polski, zeszyt 12, Czwartorzęd, Zagadnienia stratygraficzno-facjalne” (1965), opracowany wspólnie z E. Rühle;
• „Atlas geologiczny południowego Bałtyku” (1995) – opracowanie zbiorowe powstałe z jego inicjatywy i pod jego kierownictwem;
• „Europa w plejstocenie” (1993) – monografia;
• „Ziemie Polskie w czwartorzędzie. Zarys morfogenezy” (2005) – monografia.

Od 1959 działał w ramach Międzynarodowej Asocjacji Badań Czwartorzędu – INQUA. Za zaangażowanie organizacyjne w 1995 r. został członkiem honorowym tej organizacji. Był też członkiem honorowym Stowarzyszenia Geomorfologów Polskich i członkiem zwyczajnym Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie. W randze podoficera należał do Stowarzyszenia Szarych Szeregów^[2].

Z okazji jubileuszu 50-lecia pracy naukowej prof. J.E. Mojski otrzymał nagrodę indywidualną za całokształt działalności w dziedzinie geologii^[3], zaś w 2018 r. otrzymał tytuł Honorowego Profesora Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie^[4].

Wspomnienia J.E. Mojskiego ukazały się dwukrotnie^[5][6].