Józef Zborzil

Józef Jan Zborzil^[a] (ur. 4 sierpnia 1891, zm. 7 listopada 1968) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Józef Jan Zborzil

Sarna

pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1891 Tarnów
Data śmierci	7 listopada 1968
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	4 Dywizja Piechoty 2 Pułk Strzelców Podhalańskich Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych 27 Pułk Piechoty Ministerstwo Komunikacji
Stanowiska	szef sztabu dywizji I oficer sztabu dowódca pułku piechoty szef wydziału wojskowego szef biura wojskowego
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 4 sierpnia 1891. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 4 sierpnia 1919 roku został przeniesiony z dowództwa Grupy „Bug” do Dowództwa Okręgu Generalnego „Lwów” we Lwowie^[1]. Od października 1919 do lipca 1920, w stopniu kapitana, zajmował stanowisko szefa sztabu 4 Dywizji Piechoty podczas wojny polsko-bolszewickiej. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Inspektoracie Armii Nr III, a jego oddziałem macierzystym był wówczas Oddział V Sztabu Generalnego^[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 323. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3].

W latach 1921–1922 był słuchaczem I Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. We wrześniu 1922 roku, po ukończeniu kursu, uzyskał „pełne kwalifikacje do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego” i powrócił do Inspektoratu Armii Nr III w Toruniu na stanowisko I referenta sztabu, pozostając oficerem nadetatowym 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku^[4][5][6]. 1 grudnia 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. Z dniem 1 września 1926 roku został wyznaczony na stanowisko I oficera sztabu generała do prac przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych, generał brygady Juliusza Rómmla^[8]. Od 14 lutego 1929^[9] do listopada 1930 roku dowodził 27 pułkiem piechoty w Częstochowie^[10]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony z dyspozycji szefa Sztabu Głównego do Ministerstwa Komunikacji na stanowisko szefa Samodzielnego Wydziału Wojskowego^[11]. Z powodu choroby obowiązki na stanowisku szefa wydziału objął dopiero kwietniu 1931 roku. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[12][13]. Później został szefem Biura Wojskowego w Ministerstwie Komunikacji. Obowiązki szefa biura pełnił do września 1939 roku^[14][15].

Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Rumunii. Tam był starszym obozu w Târgoviște, następnie pełnił funkcję attaché wojskowego w Bukareszcie i sporządził sprawozdanie z pracy ministerialnej z okresu przed 1939.

Zmarł 7 listopada 1968^[16]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 303-7-22)^[17].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari^[4]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[18][19]
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)^[4]
• Złoty Krzyż Zasługi (7 sierpnia 1928)^[20][21]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[22]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[22]
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
• Odznaka 27 Pułku Piechoty^[22]

Uwagi

1. 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia z „Józef” na „Józef Jan”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 22, 26 stycznia 1934.