Języki wschodniej Ptasiej Głowy

Języki wschodniej Ptasiej Głowy (ang. East Bird’s Head languages) – niewielka grupa języków papuaskich używanych w prowincji Papua Zachodnia w Indonezji. Występują we wschodniej części półwyspu Ptasia Głowa^[1]. W wąskim ujęciu jest to rodzina obejmująca tylko trzy języki (bez północno-wschodniego fragmentu półwyspu)^[1][2].

Języki wschodniej Ptasiej Głowy

Obszar	Indonezja (Papua Zachodnia)
Klasyfikacja genetyczna	języki zachodniopapuaskie (?) języki wschodniej Ptasiej Głowy
Podział	• języki wschodniej Ptasiej Głowy właściwe (języki meyah-sougb) • języki hatam-mansim
Występowanie
Lokalizacja języków wschodniej Ptasiej Głowy w Papui Zachodniej
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Do języków wschodniej Ptasiej Głowy (właściwych, in. meyah-sougb) należą: meyah (meax, mansibaber), moskona (meningo), sougb (mantion/manikion). Wszystkie trzy tworzą rodzinę językową, przy czym moskona bywa uznawany za dialekt meyah. Bliski geograficznie język hatam jest odrębny od pozostałych języków regionu (zwykle omawia się go jako izolat); nie potwierdzono, by należał do tej samej grupy genetycznej. Odnotowano również wymierający (bądź wymarły) język mansim (borai), wyraźnie bliski językowi hatam, ale rzadko uwzględniany w klasyfikacjach języków papuaskich^[1]. Pewne zbieżności słownikowe sugerują związek między hatam-mansim a meyah i sougb (lecz niekoniecznie natury genetycznej)^[3]. G. Reesink (2005, 2009) uznaje hatam-mansim za rodzinę językową odrębną od meyah-sougb^[4][5].

Poszczególne odosobnione języki i rodziny Ptasiej Głowy nie są w oczywisty sposób spokrewnione (stwierdzone podobieństwa dają się wytłumaczyć jako cechy arealne)^[6]. Pomimo bliskości typologicznej dzielą bardzo niewiele elementów leksyki^[7]. Wszystkie z nich wykazują wpływy okolicznych rodzin, a także pobliskich języków austronezyjskich^[8]. Języki wschodniej Ptasiej Głowy nie znalazły się w pierwotnej propozycji fyli zachodniopapuaskiej (H.K.J. Cowan)^[9], dopiero później (1960) Cowan uznał, że powinny być tu uwzględnione (jako „grupa wschodnia”)^[10], ale autor nie dysponował danymi nt. hatam-mansim^[11]. C.L. Voorhoeve (1987) również umieścił je pośród języków zachodniopapuaskich (bez hatam)^[12], lecz M. Donohue (2008) uważa, że taka ich przynależność jest słabo wykazana^[13]. M. Ross (2005) ulokował te języki w ramach rozszerzonej wersji rodziny zachodniopapuaskiej (o charakterze spekulatywnym), postulując bliższy związek z językami sentani oraz burmeso i tause^[14].

Języki wschodniej Ptasiej Głowy zostały stosunkowo dobrze udokumentowane, w postaci opisów gramatyki i zbiorów materiałów tekstowych^[1].

Zobacz też

• języki zachodniej Ptasiej Głowy