Jacek Piotrowski

Jacek Piotrowski (ur. 1967 w Środzie Śląskiej^[1]) – polski politolog i historyk specjalizujący się w dydaktyce historii, historii najnowszej Polski, historii politycznej XX wieku i Unii Europejskiej; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Wrocławskim^[2].

Jacek Piotrowski

Data i miejsce urodzenia	1967 Środa Śląska
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: dydaktyka historii, historia najnowsza Polski, historia polityczna XX w., Unia Europejska
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Doktorat	15 czerwca 1994
Habilitacja	15 grudnia 2004
Profesura	23 lutego 2011
Uczelnia	Uniwersytet Wrocławski
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w 1967 roku w Środzie Śląskiej, gdzie ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika. W 1986 roku podjął studia historyczne, a rok później politologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które kolejno ukończył w 1991 i 1992 roku^[1]. Dwa lata później uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy pt. Środowisko polityczne „Polski Zachodniej” w latach 1926–1939, napisanej pod kierunkiem prof. Wojciecha Wrzesińskiego^[2].

W 1994 roku rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Zakładzie Nauczania Dydaktyki Historii i Wiedzy o Społeczeństwie Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2004 roku otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie rozprawy pt. Piłsudczycy bez lidera^[2]. W 2007 roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 2011 roku z rąk prezydenta otrzymał nominację profesorską. W latach 2006–2007 był kierownikiem Studium Doktoranckiego^[1]. Jest wiceprzewodniczącym Kapituły do spraw profesorów oświaty działającej przy Ministerstwie Edukacji Narodowej – (kadencja 2015-2019).

Należał do stypendystów: Fundacji na rzecz Nauki Polskiej dla Młodych Pracowników Naukowych, Polonia Aide Foundation Trust w Londynie, Fundacji z Brzezia Lanckorońskich i Instytutu Herdera. Zajmuje się historią najnowszą oraz dydaktyką historii. Wśród zainteresowań badawczych znajduje się m.in. tematyka dziejów polskiego uchodźstwa politycznego po II wojnie światowej, nadto zajmują go takie tematy jak: Piłsudczycy w II Rzeczypospolitej, procesy integracji europejskiej. Należy do grona rzeczoznawców Ministerstwa Edukacji Narodowej w zakresie podręczników nauczania wiedzy o społeczeństwie^[1]. W latach 2009–2017 był wiceprzewodniczącym Wrocławskiego Towarzystwa Miłośników Historii.

W 2018 roku został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

W 2007 roku wypromował doktora, Przemysława Dubaniowskiego, a w 2018 roku doktorantkę Katarzynę Śliwak^[2].

Ma rodzinę składającą się z żony Anny i dwóch synów: Mikołaja i Maksymiliana^[1].

Wybrane publikacje

1. Jacek Piotrowski, Aleksander Prystor 1874-1941. Zarys biografii politycznej, Wrocław 1994, s. 155;
2. Marek Czapliński, Zbigniew Fras, Jerzy Maroń, Stanisław Rosik, Jacek Piotrowski, Historia – słownik encyklopedyczny, Wrocław 1997/1998, s. 462;
3. Jacek Piotrowski, The Policies of the Sanacja on the Jewish Minority in Silesia, 1926-1939, Polin: a journal of Polish-Jewish studies. – Vol. 14, (2001), s. 150–155;
4. Jacek Piotrowski, Piłsudczycy bez lidera (po 1 września 1939 roku), Toruń 2003, s. 426; (Nagroda Historyczna Tygodnika „Polityka” za rok 2003 ^[3])
5. Dzienniki czynności Prezydenta RP Władysława Raczkiewicza 1939-1947, opracował Jacek Piotrowski Wrocław 2004, T. 1 s. 645, T 2, s. 675;
6. Stanisław Stroński; Polityka Rządu Polskiego na uchodźstwie w latach 1939–1942, opracował Jacek Piotrowski, Nowy Sącz 2007, T. 1, s. 544, T. 2, s. 600, T. 3, s. 688;
7. Jacek Piotrowski, Generał Stefan Hubicki 1877-1955, żołnierz, polityk, lekarz, Wrocław 2009, s. 256.
8. Dziennik żołnierza-tułacza, Zapiski kapitana Waclawa Plackowskiego z lat 1939–1941, oprac. Jacek Piotrowski, Wrocław 2016, s. 338.