Jacek Szymanderski

Jacek Szymanderski (ur. 21 lutego 1945 w Radomiu) – polski polityk, działacz opozycji w czasach PRL, socjolog, poseł na Sejm X kadencji (1989–1991).

Jacek Szymanderski

Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1945 Radom
Poseł na Sejm kontraktowy
Okres	od 18 czerwca 1989 do 25 listopada 1991
Przynależność polityczna	Obywatelski Klub Parlamentarny
Odznaczenia

Życiorys

Uczęszczał do LIII Liceum Ogólnokształcącego Stowarzyszenia PAX pod wezwaniem św. Augustyna, w latach 1962–1968 studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach pracował kolejno w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk oraz w Instytucie Historii PAN.

Od 1977 współpracował z Komitetem Obrony Robotników. Od 1980 działał w „Solidarności”, był m.in. członkiem zarządu Regionu Mazowsze oraz delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów związku w Gdańsku-Oliwie. W czasie stanu wojennego został internowany na okres od 20 grudnia 1981 do 7 grudnia 1982. Później działał w duszpasterstwie byłych internowanych i więźniów politycznych oraz Ruchu Wolność i Pokój, współtworzył także Komitet Obywatelski Przeciw Przemocy. W latach 1985–1986 ponownie był więziony za działalność opozycyjną.

Brał udział w obradach Okrągłego Stołu w podzespole ds. rolnictwa. W czerwcu 1989 został wybrany na posła na Sejm X kadencji w okręgu bialskopodlaskim z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W parlamencie był wiceprzewodniczącym Komisji Obrony Narodowej. W wyborach w 1991 bezskutecznie ubiegał się o reelekcję w listy komitetu wyborczego Konfederacja Pracodawców^[1]. W 1993 bez powodzenia kandydował na posła z ramienia Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform^[2]. Był wśród założycieli Polskiego Stronnictwa Ludowego „Solidarność”, później działał w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W 2004 przystąpił do Platformy Obywatelskiej na Mokotowie.

Do 1993 pracował jako dyrektor Ośrodka Badań Opinii Publicznej, prowadził własną działalność konsultingową, był też doradcą ministra rolnictwa i ekspertem w Urzędzie m.st. Warszawy^[3].

Odznaczenia

W 2009 otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[4].