Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Jacques-Louis David
francuski malarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Jacques-Louis David (wym. [ʒakkə-lwi davi]; ur. 30 sierpnia 1748 w Paryżu, zm. 29 grudnia 1825 w Brukseli) – francuski malarz, główny reprezentant klasycyzmu, nadworny malarz Napoleona Bonapartego. Uważany za filar sztuki oświecenia, oficjalny artysta rewolucji francuskiej, stworzył czytelny i nośny symbol rewolucyjny – Przysięgę Horacjuszy.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Studiował w pracowniach François Bouchera i Josepha-Marie Viena[1]. Udał się z nim razem do Rzymu i tam pod wpływem malarstwa nowożytnego oraz rzeźb antyku odsunął się od malarstwa rokokowego. W roku 1774 otrzymał Prix de Rome[2]. W latach 1775–1780 namalował Portret konny Stanisława Kostki Potockiego oraz obraz przedstawiający oślepionego, żebrzącego Belizariusza.
Po powrocie do Paryża w roku 1780, został w 1783 roku przyjęty do Akademii, za obraz Cierpienie Andromachy[3]. Uznanie zyskał obrazem wykonanym na zlecenie króla Francji Ludwika XVI Przysięga Horacjuszy (1784, obecnie w Luwrze), wpisującym się w modę na cnoty rzymskie w okesie poprzedzającym Rewolucję[4]. Bezpośrednio z wydarzeniami Rewolucji związane są m.in. niedokończony obraz Przysięga rewolucjonistów, malowany na polecenie Zgromadzenia Ustawodawczego oraz Śmierć Marata, Przysięga w sali do gry w piłkę (1790). David chętnie sięgał po tematy antyczne, do najbardziej znanych płócien z tego nurtu, obok Horacjuszy, należą Śmierć Sokratesa (1787), Brutus(1789), Sabinki (1799), Leonidas w wąwozie Termopile (1814).
Jako członek Corps Electoral Paryża i deputowany Konwentu Narodowego głosował w 1792 roku za śmiercią króla[5]. Zasiadał w Komitecie Bezpieczeństwa Powszechnego[6]. Aresztowany jako przyjaciel Robespierre’a; uratowała go amnestia z 1795 roku[7].
Marzeniem artysty było stworzenie rewolucyjnej mody odpowiadającej rewolucyjnym ideałom, projektował też dekoracje na uroczystości państwowe oraz meble, w tym komplet mebli wzorowanych na meblach rzymskich do swego atelier, który został wykonany przez czołowego ebenistę tamtych czasów Georges’a Jacoba[8][9].
Napoleon mianował go w roku 1804 swym nadwornym malarzem[10] i z tego okresu pochodzą główne dzieła Davida: Bonaparte na przełęczy Wielkiego św. Bernarda, Le sacre zwany Koronacją Napoleona (1805–1807)[11], portret Napoleona w stroju koronacyjnym i Rozdanie orłów w 1810 roku[10]. Był też portrecistą (portret Madame Récamier na szezlongu[12]).
Po upadku Napoleona musiał uchodzić z Francji jako „królobójca”; w roku 1816 osiadł w Brukseli[13] gdzie nadal malował, skupiając swoje dzieła wokół starożytności oraz mitologii (Gniew Achillesa 1819)[14]. Wiek Jacques-Louisa sprawił, że dzieła te nie dorównywały już poprzednim.
Jacques-Louis David wywarł decydujący wpływ na malarstwo francuskie i belgijskie XIX wieku. Pozostawił ponad czterystu uczniów, z których najwybitniejszymi byli m.in.: Antoine-Jean Gros, François Gérard, Jean-Germain Drouais[15], Anne-Louis Girodet de Roussy-Trioson, Jean-Auguste-Dominique Ingres, François Rude, Jean-Baptiste Isabey czy François Marius Granet; z Polaków m.in. Antoni Brodowski[10].
Remove ads
Obrazy
.PNG)
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads