Szwa

Szwa – w językoznawstwie, zwłaszcza w fonetyce i fonologii, określenie samogłoski średnio centralnej (zaokrąglonej lub niezaokrąglonej) znajdującej się w środku diagramu samogłoskowego, oznaczanej w międzynarodowym alfabecie fonetycznym symbolem ə lub inną samogłoski bliskiej tej pozycji. Dla przykładu w ortografii języka angielskiego litera a w wyrazie about reprezentuje szwę. W języku angielskim szwa występuje głównie w sylabach nieakcentowanych, ale w innych językach może pojawiać się częściej w sylabach akcentowanych. W polszczyźnie standardowej szwa nie występuje wcale. Można ją spotkać tylko w niektórych dialektach lokalnych.

Szwa

ə
Jednostka znakowa	ə
Unikod	U+0259
UTF-8 (hex)	c9 99
Inne systemy
X-SAMPA	@
Kirshenbaum	@
IPA Braille↗	⠢
Przykład
informacje • pomoc
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

W odniesieniu do niektórych języków nazwa „szwa” oraz symbol ə mogą określać inne samogłoski średnie, niekoniecznie samogłoskę średnio centralną.

Języki, w których występuje ten dźwięk

• albański
• angielski: about [əˈbaʊt] tłum.: 'na temat'
• bułgarski
• francuski
• kaszubski: bëc [bəc] tłum.: 'być'
• maryjski: кыжгымдыш [kəʒɡəmdəʃ] tłum.: 'podrażnienie'
• niemiecki: Mücke [ˈmʏkə] tłum.: 'komar'
• paszto: ‏ﺳﺘﺮﺍﻱ‎ [stəˈraj] tłum.: 'zmęczony'
• portugalski (odmiana europejska^[1]): saca [ˈsäkə] tłum.: 'worek' (Z reguły transkrybowana /ɐ/; odpowiada samogłosce [ɐ] w odmianie brazylijskiej^[2])
• połabski
• rosyjski: но́вой [ˈnɔvəj] tłum.: 'nową'
• rumuński: mamă [ˈmamə] tłum.: 'mama'^[3]