Jadwiga Kuczyńska-Sicińska

Jadwiga Kuczyńska-Sicińska (ur. 16 października 1928 we Lwowie, zm. 28 grudnia 2023 w Warszawie) – polska ginekolożka, położniczka, profesor nauk medycznych. Dyrektorka Szpitala Klinicznego im. ks. Anny Mazowieckiej w Warszawie w latach 1981–1999^[1].

Jadwiga Kuczyńska-Sicińska

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	16 października 1928 Lwów
Data i miejsce śmierci	28 grudnia 2023 Warszawa
Profesor doktor habilitowana nauk medycznych
Specjalność: ginekologia, położnictwo
Alma Mater	Uniwersytet i Politechnika we Wrocławiu
Doktorat	1960 Akademia Medyczna w Warszawie
Habilitacja	1971 Akademia Medyczna w Warszawie
Profesura	1984
Profesor zwyczajna
Jednostka	Szpital Kliniczny im. ks. Anny Mazowieckiej w Warszawie
Stanowisko	Dyrektor (1981-1999)
Okres zatrudn.	1956-po 2005
Jednostka	Akademia Medyczna w Warszawie
Stanowisko	Prodziekan Wydziału Lekarskiego
Okres zatrudn.	po 1952
Odznaczenia

Grób Jadwigi Kuczyńskiej-Sicińskiej na cmentarzu wojskowym na Powązkach

Życiorys

Córka Eugeniusza Kuczyńskiego – profesora Politechniki we Wrocławiu oraz Stefanii z Trawińskich – nauczycielki^[2].

Ukończyła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu (1951). W Akademii Medycznej w Warszawie była prodziekan I Wydziału Lekarskiego, przez wiele lat członkini Komisji Senackich: ds. Lecznictwa i Współpracy z Regionem, ds. Odznaczeń oraz ds. Prognozy Rozwoju Zaplecza Klinicznego Akademii Medycznej. Doktoryzowała się w 1960 na podstawie pracy Wpływ zatrucia ciążowego na płód (promotor: Ireneusz Roszkowski). Habilitowała się w 1971 na podstawie rozprawy Wpływ angiotensyny II na ciśnienie tętnicze krwi, przesączanie kłębkowe i wydalanie sodu z moczem u szczurów zdrowych, ciężarnych i z nadciśnieniem tętniczym. W 1984 została profesor nadzwyczajną, a w 1992 zwyczajną. Członek Komitetu Rozwoju Człowieka PAN^[3]. Wśród wypromowanych przez nią doktorów znaleźli się Wojciech Puzyna i Ewa Romejko-Wolniewicz(inne języki). Była opiekunką czterech habilitantów^[4][5]. Autorka ponad 150 prac naukowych^[2].

Do 1952 pracowała we Wrocławiu. W 1952 rozpoczęła pracę w Klinice Ginekologii i Położnictwa AM w Warszawie. W 1954 weszła w skład pierwszej ekipy szpitala polowego Polskiego Czerwonego Krzyża w Korei^[6]. Przez niemal całe zawodowe życie była związana z II Kliniką Położnictwa i Ginekologii Szpitala Klinicznego im. ks. Anny Mazowieckiej w Warszawie, w którym pracę zaczęła w 1956^[7]. Jej staraniem szpital nie został zlikwidowany na początku lat osiemdziesiątych. W pierwszych latach po otwarciu szpitala kierowała z powodzeniem jednym z najmłodszych zespołów lekarskich w tej dziedzinie, a klinika odrodziła się jako prężny ośrodek naukowy. Była dyrektorką Szpitala w latach 1981–1999^[2], a następnie zastępczynią dyrektora^[8].

Przez dwie kadencje była specjalistką wojewódzką ds. położnictwa i ginekologii, członkini Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia i Opieki Społecznej. Działała w różnych towarzystwach, m.in.: była przez dwie kadencje prezeską Warszawskiego Towarzystwa Ginekologicznego, członkinią Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, wiceprezeską Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego^[2][9].

Zmarła 28 grudnia 2023 w Warszawie. Pochowana została na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[10][11][12].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Złoty Krzyż Zasługi, 1976
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, 1983
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w dziedzinie medycyny”, 1999^[13]
• odznaczenie za Wzorową Pracę PCK, 1955
• Medal Komisji Edukacji Narodowej, 1987
• Medal za zasługi dla Wydziału AM, 2005