Na świat przyszedł jako syn Bernarda i Julianny z domu Tessemann. W 1912 ukończył naukę w niemieckiej szkole powszechnej^[1], po której pomagał rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa rolnego^[3]. Podczas I wojny światowej służył w pruskiej marynarce wojennej^[1] na torpedowcu. Dwaj starsi bracia Jana zginęli na wojnie^[3]. Po wojnie Bilot kontynuował edukację. W 1925 roku uzyskał w Pelplinie kwalifikacje do wykonywania zawodu nauczyciel^[1]. W 1928 wyjechał do Warszawy i podjął pracę w policji^[4]. W latach 30. został zatrudniony jako policjant na Kresach Wschodnich, najpierw w Zełene, a następnie w Kosowie. 17 września 1939 Jan Bilot został aresztowany przez Sowietów i osadzony w obozie jenieckim w Ostaszkowie. W 1940 skazano go na śmierć przez zastrzelenie^[1]. Pochowany został na Polskim Cmentarzu Wojennym w miejscowości Miednoje^[2].

Był mężem Marii z domu Gurskiej, ojcem Ludmiła i Haliny zmarłej jako dziecko na zesłaniu^[3].

Opowiadania Bilota publikowane były między innymi w periodykach: "Przyjaciel ludu kaszubskiego", "Bënë buten", "Gryf", "Gryf Kaszubski", "Zrzesz Kaszëbskô"^[5].

Zdaniem jednego z kaszubologów Friedhelma Hinze prace Bilota były bardzo podobne do prac Alojzego Budzisza ze względu między innymi na ich humorystyczny charakter^[6].

Jan Bilot
Data i miejsce urodzenia	24 września 1898 Osłonino
Data i miejsce śmierci	1940 Twer
Przyczyna śmierci	Zbrodnia katyńska
Zawód, zajęcie	nauczyciel, policjant, pisarz

Życiorys

Pokłosie

Przypisy

Bibliografia