Jan Chwalibóg

Jan Chwalibóg (ur. 28 listopada 1895 w Kasinie Wielkiej, zm. 4 marca 1954 w Krakowie) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Jan Chwalibóg

rotmistrz
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1895 Kasina Wielka
Data i miejsce śmierci	4 marca 1954 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1914-1923
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 Szwadron Ułanów 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich
Główne wojny i bitwy	Szarża pod Rokitną, I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w Kasinie Wielkiej, w rodzinie Andrzeja i Celiny^[1] . 14 sierpnia 1914 został wcielony do 2 szwadronu ułanów, który był przydzielony II Brygady Legionów Polskich. Wziął udział w kampanii karpackiej i bukowińskiej. W czasie szarży pod Rokitną służył w II plutonie. 1 kwietnia 1917 został awansowany do stopnia chorążego taborów, służył w Komendzie Taborów^[2].

Po odzyskaniu niepodległości Jan Chwalibóg wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został zweryfikowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Służył jako dowódca 2 szwadronu 2 pułku szwoleżerów Rokitniańskich. W 1923 przeszedł do rezerwy. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wadowice. Jako rotmistrz pospolitego ruszenia posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[3]. Zmarł 4 marca 1954 w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5458 - 17 maja 1922 roku^[4]