Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Jan Karwecki
polski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Jan Karwecki (ur. 2 stycznia 1949 w Glinnie, zm. 5 czerwca 2019 w Krakowie) – polski piłkarz grający na pozycji bramkarza, zawodnik m.in. Lecha Poznań, Szombierek Bytom, Wisły Kraków i Cracovii. Reprezentant Polski.
Remove ads
Przebieg kariery
Podsumowanie
Perspektywa
Karwecki był wychowankiem Włókniarza Walim, do którego trafił jako dziesięciolatek[1]. W młodości prócz futbolu uprawiał też piłkę ręczną, siatkówkę, koszykówkę i czwórbój lekkoatletyczny. W latach 1968–1973 występował w piłkarskim zespole Górnika Wałbrzych grającym na drugim i trzecim poziomie ligowym i walczącym o awans do ekstraklasy. W 1972 wałbrzyszanie występowali w Pucharze Intertoto. W latach 1973–1976 Karwecki był piłkarzem Lecha Poznań, w którym spędził najlepszy okres swojej kariery. W 1975 został wybrany najlepszym piłkarzem Wielkopolski. Jesienią 1975 podczas meczu z Ruchem w Chorzowie doznał otwartego złamania nosa i wgniecenia kości jarzmowej. Wiosną 1976 w czasie meczu towarzyskiego złamał rękę, przez co nie mógł pojechać na igrzyska olimpijskie do Montrealu.
W dwóch kolejnych sezonach reprezentował Szombierki Bytom, gdzie wybrano go kapitanem drużyny, a w 1978 został graczem mistrza Polski – Wisły Kraków, jednak był tam tylko rezerwowym. Karierę kończył w Cracovii (lata 1980–1981). Jego pozyskaniem zainteresowany był jeszcze drugoligowy belgijski Royal Charleroi, ale do transferu nie doszło. Karwecki w ekstraklasie rozegrał łącznie 122 spotkania.
W reprezentacji Polski U-23 jako gracz Górnika Wałbrzych wystąpił w czterech meczach, z czego dwóch w Korei Północnej. W seniorskiej reprezentacji zadebiutował 31 października 1974 w meczu z Kanadą, ostatnie spotkanie rozegrał rok później z tym samym rywalem. Łącznie w drużynie państwowej wystąpił w pięciu meczach towarzyskich, w których puścił tylko jedną bramkę.
Karwecki był absolwentem liceum, studiował w Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Po zakończeniu kariery piłkarskiej od 1982 przez ponad dziesięć lat prowadził jako trener Prądniczankę Kraków[1]. W 1987 i 1990 jego drużyna dwukrotnie awansowała do klasy okręgowej. Od połowy lat 90. XX wieku do 2010 pracował jako ochroniarz w firmie Prószyński i S-ka, a potem w księgarni Matras na Rynku Głównym w Krakowie, gdzie zajmował się także promocją lokalu. Okazjonalnie występował w drużynie oldbojów Wisły Kraków, po raz ostatni w 2006. Później zmagał się z problemami zdrowotnymi, w marcu 2011 przeszedł operację, wstawiono mu endoprotezę. Z żoną Elżbietą miał dwóch synów, Ireneusza i Przemysława. Był starszym o trzy lata bratem Jerzego.
Zmarł 5 czerwca 2019 w wieku 70 lat[2]. Pochowano go na cmentarzu Batowickim (kwatera CCXLII-płn.-8)[3].

Remove ads
Statystyki
Klub
Międzynarodowe
Remove ads
Sukcesy
- Wisła Kraków
- Puchar Polski Finał: 1978/1979
Uwagi
- Uwzględniono: Puchar Europy – 0 (0).
- Uwzględniono: Puchar Ligi (1977).
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads