Jan Marceli Drohojowski

Jan Marceli Drohojowski h. Korczak (ur. 17 stycznia 1901 w Tarnowie, zm. 2 stycznia 1979 w Warszawie) – polski dyplomata, m.in. w Meksyku (1945–1951) i Egipcie (1951–1952), dyrektor Powszechnej Kasy Oszczędności (1952–1953). Autor wielu książek poświęconych Ameryce oraz wspomnień z czasów służby dyplomatycznej.

Jan Drohojowski

Jan Drohojowski z żoną Katharyn Silva (1931)
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1901 Tarnów
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 1979 Warszawa
Radca ambasady RP w Waszyngtonie
Okres	od 1939 do 1942
Poseł PRL w Meksyku
Okres	od 1945 do 1951
Poprzednik	Zygmunt Merdinger
Następca	Bolesław Jeleń
Poseł PRL w Egipcie
Okres	od 1951 do 1952
Poprzednik	Zygmunt Kuligowski
Następca	Aleksander Krajewski
Odznaczenia

Grób Jana Drohojowskiego na warszawskim cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

Syn Kazimierza Marcelego Tadeusza h. Korczak (1857–1903) i Marii Heleny Hubal-Dobrzańskiej h. Leliwa (ur. 1868)^[1]. Związany z polską dyplomacją od czasów studenckich, w latach 1922–1923 pełnił funkcję attaché poselstwa RP w Hadze, następnie był sekretarzem poselstwa RP w Rzymie. Odszedł ze służby dyplomatycznej w 1926 i wyjechał do USA, gdzie pracował fizycznie i jako dziennikarz.

W czasie II wojny światowej powrócił do służby dyplomatycznej, pełnił funkcję radcy ambasady RP w Waszyngtonie (1939–1942), chargé d’ affaires poselstwa w Hawanie (1942), przedstawiciela władz polskich przy rządzie Czang Kaj-szeka w Chinach (1942) oraz konsula generalnego w Jerozolimie (1943). Od kwietnia 1943 do 1944 był wiceministrem informacji dokumentacji w rządach Władysława Sikorskiego i Stanisława Mikołajczyka.

W 1945 powrócił do Polski i wstąpił do służby dyplomatycznej Polski Ludowej, był posłem w Meksyku (1945–1951) i Kairze (1951–1952). W kwietniu 1952 odwołany do Polski. W tym samym roku został dyrektorem Powszechnej Kasy Oszczędności, został zwolniony z tej funkcji w kwietniu 1953, następnie aresztowano go za próbę nielegalnego przekroczenia granicy. Z więzienia został zwolniony w marcu 1955, po czym poświęcił się pracy pisarskiej.

Dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną Katharyn Silva Cornell (ur. 1900) miał córkę Katarzynę Marię (ur. 1933). Z drugą, dyplomatką Natalią Aszkenazy, syna Francisco (ur. 1947). Po odwołaniu z Egiptu Natalia z synem wyjechała do Paryża, a stamtąd do Meksyku, gdzie uzyskała azyl polityczny. Mimo podejmowanych prób, Janowi Drohojowskiemu nie udało się wyjechać z Polski i dołączyć do żony. W 1961 para się rozwiodła^[2].

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 35 B-5-14)^[3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1951)^[4]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1946)^[5]
• Wielka Wstęga II klasy Orderu Orła Azteckiego (Meksyk, 1951)^[6]

Książki

• Jana Drohojowskiego wspomnienia dyplomatyczne (1959)
• Abraham Lincoln (1962)
• Meksyk bogów, krzyża i dolarów (1962)
• Indianin prezydentem Meksyku (1964)
• Religie i wierzenia w życiu Ameryki Łacińskiej (1964)
• Róg obfitości (1967)
• Ameryka Łacińska z bliska (1968)
• Polacy w Ameryce (1976)