Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Jan Marcińczyk

major piechoty Wojska Polskiego II RP, działacz społeczny i literat, więzień i ofiara obozu koncentracyjnego Auschwitz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jan Marcińczyk
Remove ads

Jan Marcińczyk (ur. 4 października 1881[1] w Lublinie[2], zm. 16 lutego 1941 w Auschwitz[2]) – major piechoty Wojska Polskiego, literat, poeta.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Ukończył szkołę oficerską w Kazaniu. W 1907 służył w pułku piechoty w Penzie. Za wystąpienie w kasynie oficerskim, w obronie honoru Polaków, został wydalony z armii. Do 1914 pracował w służbie cywilnej. W międzyczasie w Nałęczowie poznał Stefana Żeromskiego, któremu opowiedział historię swojego życia, a która to historia stała się kanwą powieści „Uroda życia”[3]. W czasie rewolucji 1917 ratował polskie zabytki, między innymi w Kijowie odzyskał sztandary z powstania kościuszkowskiego, listopadowego i styczniowego, które w 1922 przekazał do Muzeum Wojska w Warszawie[3]. W październiku 1918 w Lublinie na czele sformowanego przez siebie oddziału rozbrajał okupantów austriackich i uwolnił więźniów politycznych osadzonych w Zamku lubelskim[3].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 119. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 70 pp[4]. Później został przeniesiony do 52 Pułku Piechoty w Złoczowie na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego[5]. Od stycznia do 1 maja 1924 był odkomenderowany do Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Powiat[6]. Następnie został przeniesiony do 55 Pułku Piechoty w Lesznie na stanowisko dowódcy II batalionu[7]. W sierpniu 1925 został przeniesiony do 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku na stanowisko kwatermistrza[8]. W lutym 1927 został zwolniony ze stanowiska kwatermistrza i pozostawiony w dyspozycji dowódcy pułku[9]. Z dniem 1 kwietnia 1927 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 31 maja tego roku został przeniesiony w stan spoczynku[10]. W 1928 mieszkał w Rawiczu[11].

W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[1].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 wziął udział w obronie Warszawy, a później prowadził działalność konspiracyjną[3].

Przyjaźnił się z Kornelem Makuszyńskim i Arturem Oppmanem. Miał syna Marka[3].

Remove ads

Ordery i odznaczenia

Twórczość

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads