Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Jan Styrna
polski duchowny katolicki, biskup Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Jan Styrna (ur. 25 stycznia 1941 w Przyborowie, zm. 28 września 2022 w Elblągu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii pastoralnej, biskup pomocniczy tarnowski w latach 1991–2003, biskup diecezjalny elbląski w latach 2003–2014, od 2014 biskup senior diecezji elbląskiej.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 25 stycznia 1941 w Przyborowie[1] w rodzinie Władysława i Anny z domu Kotas[2], brat salezjanina Stanisława[3]. Od 1955 kształcił się w IV Liceum Ogólnokształcącym w Tarnowie, gdzie też w 1959 złożył egzamin dojrzałości. W latach 1959–1965 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Święceń prezbiteratu udzielił mu 27 czerwca 1965 w katedrze Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie tamtejszy biskup diecezjalny Jerzy Ablewicz[1]. Inkardynowany został do diecezji tarnowskiej[4]. Magisterium z teologii otrzymał w 1971 na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Dalsze studia odbył w latach 1971–1975 w Instytucie Teologii Pastoralnej Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Uwieńczył je uzyskaniem w 1975 doktoratu z teologii pastoralnej na podstawie dysertacji Przemiana religijnej funkcji rodziny w środowisku wiejskim (na przykładzie wybranych wsi powiatu tarnowskiego)[1].
W latach 1965–1967 pracował jako wikariusz w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowym Wiśniczu, następnie w latach 1967–1971 w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krynicy Zdroju. Po ukończeniu studiów doktoranckich, w latach 1975–1977 był ponownie wikariuszem parafii w Krynicy Zdroju, a później w latach 1977–1978 parafii św. Mateusza w Mielcu[1]. Od 1978 do 1980 przebywał w diecezji Berlina, gdzie zajmował się duszpasterstwem wśród polskich robotników. W 1980 na własną prośbę wrócił do diecezji tarnowskiej, gdzie został mianowany proboszczem parafii Bożego Ciała w Bieczu[1][5]. W latach 1982–1991 pełnił jednocześnie funkcję dziekana dekanatu Biecz. W latach 1984–1989 był członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Ogólnego[1].
W 1980 objął stanowisko adiunkta w Instytucie Studiów nad Rodziną Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie do 1982 prowadził wykłady z socjologii rodziny[1][6]. W 1991 został wykładowcą katolickiej nauki społecznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie[1].
22 czerwca 1991 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej i biskupem tytularnym Aquipendium[5]. Święcenia biskupie otrzymał 28 lipca 1991 w bazylice katedralnej Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie[1]. Głównym konsekratorem był biskup diecezjalny tarnowski Józef Życiński, zaś współkonsekratorami arcybiskup Ignacy Tokarczuk, biskup diecezjalny przemyski, oraz Piotr Bednarczyk, emerytowany biskup pomocniczy tarnowski[4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In nomine Domini” (W imię Pana)[7]. W 1991 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji. W kurii diecezjalnej pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego[1]. W jego kompetencjach znajdowały się: duszpasterstwo specjalistyczne, działanie Wydziału Katechetycznego oraz sprawy personalne wikariuszy[5]. Był ponadto przewodniczącym Komisji Kaznodziejskiej, należał do diecezjalnej rady kapłańskiej, a także przewodniczył Komisji II Ogólnopolskiego Synodu Plenarnego w diecezji tarnowskiej[1].
2 sierpnia 2003 decyzją papieża Jana Pawła II został przeniesiony na urząd biskupa diecezjalnego diecezji elbląskiej[8][5]. Ingres do katedry w Elblągu odbył 23 sierpnia 2003[9]. Jako biskup elbląski w 2013 ustanowił sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy przy kościele redemptorystów Matki Boskiej Królowej Polski w Elblągu[10]. W październiku 2013 ze względu na stan zdrowia złożył rezygnację ze sprawowanego urzędu[11], którą papież Franciszek przyjął 10 maja 2014[12][13]. Do czasu objęcia diecezji przez jego następcę, Jacka Jezierskiego, które nastąpiło 28 maja 2014, pełnił funkcję administratora apostolskiego diecezji[14][15].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 1997 został członkiem Komisji Misyjnej, a w 2001 objął funkcję krajowego duszpasterza rolników[16]. Ponadto został członkiem Komisji Rewizyjnej[17] i Rady Ekonomicznej, a także wszedł w skład Komisji Rewizyjnej Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”[7].
Zmarł 28 września 2022[18] w Szpitalu Miejskim w Elblągu[19]. 3 października 2022 został pochowany w krypcie biskupów w katedrze elbląskiej[20].
Remove ads
Odznaczenia
W 2022 prezydent RP Andrzej Duda nadał mu pośmiertnie Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[21].
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads