Jan Wiśniewski (major)

Jan Ludwik Wiśniewski^[a] (ur. 8 lipca 1899 w Tarnowie, zm. 1971 w Londynie) – major piechoty Wojska Polskiego.

Ten artykuł dotyczy majora Jana Wiśniewskiego. Zobacz też: Jan Wiśniewski - strona ujednoznaczniająca.

Jan Ludwik Wiśniewski

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1899 Tarnów
Data i miejsce śmierci	1971 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	1915–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Batalion KOP „Hel”
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 7 lipca 1899 w Tarnowie. Ukończył 8 letnie gimnazjum tarnowskie. W 1915 wstąpił do Legionów Polskich, od 1918 w Wojsku Polskim. W 1919 ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Warszawie. 16 czerwca 1919 został mianowany podporucznikiem, służył w tym czasie w 13 pułku piechoty^[2]. W 1921 został przydzielony do 42 pułku piechoty, którego był długoletnim oficerem^[3][4][5]. Po ukończeniu w 1928 kursu w Szkole Młodszych Oficerów Artylerii w Toruniu został dowódcą plutonu artylerii piechoty w macierzystym pułku w randze porucznika. 1 stycznia 1930 został awansowany na kapitana. Od 9 sierpnia do 30 grudnia 1934 odbył szkolenie na kursie unifikacyjnym dla kapitanów w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, a w 1935 ukończył tam kurs taktyczno-strzelecki.

W sierpniu 1935 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii w batalionie KOP „Dawidgródek”. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 102. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6]. Od 17 stycznia 1938 roku pełnił funkcję zastępcy dowódcy batalionu KOP „Dawidgródek”. W kwietniu 1939 objął dowództwo nad batalionem KOP „Sienkiewicze”. W połowie maja 1939 roku został dowódcą batalionu KOP „Hel”. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej. 2 października 1939 roku, po kapitulacji Rejonu Umocnionego Hel, dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał między innymi w Oflagu VII A w Murnau. Po zakończeniu wojny nie wrócił do Polski. Osiadł w Londynie, gdzie zmarł w 1971 roku.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości – 16 września 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[7][8]
• Krzyż Walecznych^[9]
• Złoty Krzyż Zasługi – 11 listopada 1938 „za zasługi w służbie Korpusu Ochrony Pogranicza”^[10]
• Srebrny Krzyż Zasługi^[9]
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”^[11]

Uwagi

1. Do 1934 w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Jan IV Wiśniewski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko. W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie imienia z „Jan IV” na „Jan Ludwik”^[1].