Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Janusz Fereński
polski himalaista i prawnik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Janusz Zbigniew Fereński (ur. 23 marca 1942 w Gorlicach, zm. 3 kwietnia 2020 we Wrocławiu) – polski taternik, alpinista, himalaista i grotołaz, prawnik i sędzia.
.jpg){kind=small}
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Działalność zawodowa
Mieszkał we Wrocławiu. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego w 1965[1]. Pracę zawodową zakończył jako sędzia w stanie spoczynku Sądu Okręgowego w Świdnicy[2]. W 2005 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[3].
Działalność górska w Polsce
Wspinaczkę zaczął uprawiać w Tatrach[4]. Kurs taternictwa jaskiniowego dla początkujących ukończył jesienią 1960. Jego instruktorami byli Janusz Rabek, Piotr Wojciechowski i Krzysztof Cena[5]. W lipcu 1961 razem z Januszem Rabkiem (kierownik eksploracji) i Romanem Bebakiem, członkami Sekcji Grotołazów Akademickiego Klubu Turystycznego z Wrocławia, odkrył Jaskinię Czarną[6][7]. Był zasłużonym i długoletnim członkiem późniejszej Sekcji Grotołazów Wrocław i kierował lub uczestniczył w licznych wyprawach jaskiniowych[8][9]. W 1969 brał udział w wyprawie odkrywczej w Jaskini Śnieżnej[10].
Był jednym z pierwszych kolegów wspinaczkowych Wandy Rutkiewicz w skałkach treningowych w paśmie Gór Sokolich w Rudawach Janowickich i także w Tatrach[11][12]. W latach 70. XX wieku Droga Fereńskiego na wschodniej ścianie Mnicha była uważana za jeden z najtrudniejszych testów wspinaczkowych w Tatrach Polskich[13][14].
Działalność górska w Europie i Azji
Uprawiał alpinizm w górach Europy i świata, m.in. w Dolomitach (nowe drogi na Cima del Burel – 1967 i Cima del Pizzon, także przejście z Romanem Bebakiem zachodniego filaru Cima della Busezza o 1000 m różnicy wysokości – 1967, Pan di Zuccero – 1968)[15][16][17], Alpach (nowa droga na filarze wschodniej ściany Aiguille de L’Eboulement w masywie Mont Blanc – 1969)[18][19], Hindukuszu (samotne wejście na Aspe Safed [6607 m][20] i pierwsze wejście na Kohe Zard – 1971)[21][22], Kaukazie (nowa droga północną ścianę Bżeducha – 1973)[23] oraz Pamiro-Ałaju (nowe drogi na Pusznowat III, Sacharnoj Gołowie i Alirze w Górach Fańskich – 1974)[24].
W 1975 był kierownikiem wyprawy Wrocławskiego Klubu Wysokogórskiego w Karakorum, podczas której pięciu członków (Bohdan Nowaczyk, Marek Kęsicki, Andrzej Sikorski, Kazimierz Głazek i Janusz Kuliś) zdobyło 28 lipca dziewiczy wówczas szczyt Broad Peak Middle (8011 m) – było to pierwsze w historii wejście polskiej ekspedycji na ośmiotysięczny szczyt[25][26][27].
W 1976 uczestniczył w wyprawie kierowanej przez Janusza Kurczaba na drugi szczyt świata K2 (8611 m)[28][29]. Wiosną 1980 kierował wyprawą na Manaslu (8156 m) w Himalajach drogą południowo-wschodnią[30][31]. W 1985 uczestniczył w wyprawie na Himalchuli Zachodni[4].
Remove ads
Inne informacje
Był autorem artykułów o tematyce wysokogórskiej i alpinistycznej, działał w strukturach Klubu Wysokogórskiego we Wrocławiu (m.in. jako prezes)[32] i Polskiego Związku Alpinizmu (m.in. jako członek Sądu Koleżeńskiego)[33]. Był członkiem honorowym Wrocławskiego Klubu Wysokogórskiego[34]. Za osiągnięcia alpinistyczne otrzymał medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”[35][4].
W 2017 był gościem filmowego XXII Festiwalu Górskiego im. Andrzeja Zawady w Lądku Zdroju[36]. Czekan Janusza Fereńskiego z wyprawy na Broad Peak jest eksponatem stałej wystawy „Wrocław 1945–2016” w Centrum Historii Zajezdnia we Wrocławiu[37]. W środowisku górskim i jaskiniowym był nazywany „Fereń”[38].
Został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny przy ul. Smętnej we Wrocławiu (sektor 12, rząd 43, grób 8328)[39].
Remove ads
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads