Jarosław Ziemiański

Jarosław Janusz Ziemiański^[2] (ur. 16 czerwca 1963 w Gdańsku) – oficer dyplomowany polskiej Marynarki Wojennej w stopniu wiceadmirała, od 19 czerwca 2018 piastuje stanowisko Inspektora Marynarki Wojennej w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych.

Jarosław Ziemiański

Jeszcze w stopniu kontradmirała (06.2018)
wiceadmirał
Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1963 Gdańsk
Przebieg służby
Lata służby	od 1982
Siły zbrojne	Marynarka Wojenna (PRL)  Marynarka Wojenna
Jednostki	w 3 Flotylli Okrętów więcej patrz tekst
Stanowiska	dowódca 3 Flotylli Okrętów,br /> więcej patrz tekst
Odznaczenia

Był dowódcą na ORP Górnik^[a]

Życiorys

Jarosław Ziemiański urodził się 16 czerwca 1963 w Gdańsku. W latach 1978–1982 uczył się w V Liceum Ogólnokształcącym im. płk Stanisława Dąbka w Gdyni. W 1982 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni^[3][4].

Wykształcenie

Absolwent Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni (1987). Ukończył kurs przeszkolenia taktycznego oficerów szczebla taktycznego w Akademii Marynarki Wojennej (1990), kurs pedagogiczny dla dowódców pododdziałów w Wojskowym Ośrodku Oświatowym Marynarki Wojennej (1991), kurs obsługi i wykorzystania radarów w Akademii Marynarki Wojennej (1996), studia podyplomowe w zakresie operacyjno – taktycznym w AMW (1998), studia podyplomowe w Akademii Sztabowej Połączonych Sił w Shrivenham w Wielkiej Brytanii (2001–2002) oraz studium polityki obronnej w Akademii Marynarki Wojennej w Newport (2007–2008) w USA^[3][5].

Służba wojskowa

W 1986 został promowany na stopień podporucznika marynarki, a po ukończeniu studiów w 1987 rozpoczął służbę zawodową na stanowisku asystenta^[3] w 2 dywizjonie kutrów rakietowo – torpedowych (przeformowanym w późniejszych latach kolejno w 2 dywizjon okrętów rakietowych i 32 dywizjon okrętów rakietowych) 3 Flotylli Okrętów w Gdyni. Pełnił obowiązki dowódcy działu rakietowo – artyleryjskiego na ORP „Gdańsk” (1988–1989), zastępcy dowódcy okrętu (1989–1993) oraz dowódcy ORP „Górnik” (1993–1995)^[3][6].

W latach 1995–2001 służył w sztabie 2 dywizjonu okrętów rakietowych (32 dywizjonu okrętów rakietowych) na stanowiskach starszego oficera operacyjno – szkoleniowego (1995–1997), szefa sztabu (1997–1998), zastępcy dowódcy dywizjonu – szefa sztabu (1998–1999). W okresie od sierpnia 1999 pełnił funkcję zastępcy dowódcy – szefa sztabu, a od 2000 do września 2002 był dowódcą 32 dywizjonu okrętów rakietowych^[3]. W 2002 został wyznaczony na stanowisko starszego specjalisty w Oddziale Operacyjnym Zarządu Operacji Morskich N-3 Sztabu Marynarki Wojennej, gdzie był do 2004. Następnie w tym samym roku objął funkcję szefa Oddziału Operacyjnego – zastępcy szefa Zarządu N-3, którym był do 2007^[3][7][5][8].

Newport, 14 września 2021^[b]

W roku 2008 po ukończeniu studium polityki obronnej został wyznaczony na stanowisko asystenta szefa Sztabu Generalnego WP do spraw Marynarki Wojennej. Z dniem 3 listopada 2008 objął obowiązki zastępcy dowódcy Centrum Operacji Morskich^[3]. 8 listopada 2008 prezydent RP Lech Kaczyński mianował go kontradmirałem (akt mianowania odebrał 11 listopada 2008)^[10]. 10 czerwca 2009 w obecności ministra obrony narodowej Bogdana Klicha objął dowodzenie 3 Flotyllą Okrętów w Gdyni^[11][12].

W 2014 służył w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych na stanowisku szefa Zarządu Uzbrojenia^[5]. 1 listopada 2014 objął funkcję szefa zarządu – zastępcy Inspektora Marynarki Wojennej. 19 czerwca 2018 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wyznaczył go na stanowisko inspektora Marynarki Wojennej w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych^[13][14]. Nominację wręczył mu minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak. Był zaangażowany w pracach sprowadzenia do Polski prochów admirała Józefa Unruga^[6][15][c]. 10 listopada 2018 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień wiceadmirała^[18][5].

Życie prywatne

Jest żonaty, ma dwie córki. Interesuje się historią współczesną^[5]

Awanse

• podporucznik marynarki – 1986^[19]
• porucznik marynarki – 1989^[20]
• kapitan marynarki – 1993^[21]
• komandor podporucznik – 1998^[22]
• komandor porucznik – 2003^[23]
• komandor marynarki – 2004^[24]
• kontradmirał marynarki – 2008^[10]
• wiceadmirał marynarki – 2018^[25]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[3][11]

• Brązowy Krzyż Zasługi – 2004^[2]
• Morski Krzyż Zasługi – 2011^[26]
• Złoty Medal za Długoletnią Służbę – 2004^[27]
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 2012^[28]
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” – 2003^[29]
• Medal „W służbie Bogu i Ojczyźnie” – 2019^[30]
• Medal „Pro Patria” – 2019^[31]
• Medal „Pro Bono Poloniae” – 2020^[32]
• Komandoria z Gwiazdą – 2021^[33]
• Odznaka Naval War College – Stany Zjednoczone
• Odznaka pamiątkowa Centrum Operacji Morskich – 2008, ex officio
• Odznaka pamiątkowa 3 Flotylli Okrętów – 2009, ex officio
• Odznaka pamiątkowa Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych – 2018, ex officio
• tytuł najlepszej jednostki Marynarki Wojennej w sporcie 3 Flotylla Okrętów – 2010^[d]
• Buzdygan Honorowy – 11 listopada 2008^[10]
• Pałasz Honorowy Marynarki Wojennej
• Kordzik Honorowy Marynarki Wojennej

Uwagi

1. Na zdjęciu jednostka bliźniacza ORP Metalowiec^[1].
2. Wiceadmirał Jarosław Ziemiański jako absolwent U.S. Naval War College podczas Międzynarodowego Sympozjum Sił Morskich, którego gospodarzem był szef operacji morskich, admirał Mike Gilday^[9].
3. W dniach 1–2 października 2018 w Gdyni Oksywiu odbyły się uroczystości pogrzebowe Józefa i Zofii Unrugów po sprowadzeniu ich trumien do Polski, odprawiona została Msza św. w kościele garnizonowym Marynarki Wojennej pw. NMP Częstochowskiej, zostali pochowani na Cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni^[16][17].
4. Wyróżnienie odebrał dowódca 3 FO kontradmirał Jarosław Ziemiański z rąk zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej wiceadmirała Waldemara Głuszko^[34].