Jean-Claude Brialy

Jean-Claude Brialy, właśc. Jean-Claude Marcel Brialy (ur. 30 marca 1933 w Sour El-Ghozlane, zm. 30 maja 2007 w Monthyon) – francuski aktor i reżyser filmowy^[1], kojarzony z francuską Nową Falą^[2].

Jean-Claude Brialy

Imię i nazwisko	Jean-Claude Marcel Brialy
Data i miejsce urodzenia	30 marca 1933 Sour El-Ghozlane
Data i miejsce śmierci	30 maja 2007 Monthyon
Zawód	aktor, reżyser filmowy
Lata aktywności	1955–2007

Laureat Cezara dla najlepszego aktora w roli drugoplanowej za rolę Klotza, uzależnionego od alkoholu dyrygenta orkiestry w dramacie André Téchinégo Niewinni (Les Innocents, 1987).

Życiorys

Urodził się w Sour El-Ghozlane w Algierii jako najstarszy syn Suzanne Abraham i pułkownika Rogera Jeana Brialy^[3]. Miał młodszego brata Jacques’a (ur. 1935)^[4]. Uczęszczał do Lycée David-d’Angers w Angers. W 1946 wstąpił do Prytanée National Militaire w La Flèche w Sarthe, z której został zwolniony za organizowanie protestów i zamieszania^[5]. Wkrótce jego rodzina osiedliła się w Saint-Étienne, a następnie w Strasburgu, gdzie zdał maturę i jednocześnie pobierał lekcje teatru, w tajemnicy przed ojcem, który chciał by rozpoczął karierę wojskową.

Zdobył pierwszą nagrodę w dziedzinie komedii w Konserwatorium w Strasburgu, a następnie wstąpił do Wschodniego Centrum Sztuki Dramatycznej, gdzie wykonywał różne role teatralne. Podczas służby wojskowej w Baden-Baden został przydzielony do wojskowej służby filmowej w kinie wojskowym w Niemczech, co dało mu możliwość zaistnienia jako recytator i narrator w krótkometrażowym filmie turystycznym poświęconym historii stolicy Francji Paris mon copain (1954) i Chiffonard et Bon Aloi (1954). W tym czasie sympatyzował także z kilkoma aktorami odbywającymi tournée teatralne, w tym z Jeanem Maraisem, który wspierał go w jego powołaniu^[3].

Po przyjeździe do Paryża, w 1954 związał się z grupą „Cahiers du cinéma”. To Jacques Rivette po raz pierwszy zatrudnił go do roli kochanka Claude’a w swoim krótkometrażowym komediodramacie Mat szewski (Le Coup du berger, 1956). W komedii Przyjaciel rodziny (L’ami de la famille, 1957) zagrał rolę Philippe’a Lemonniera. Występował w filmach Erica Rohmera, Jeana-Luc Godard i Claude’a Chabrola, u którego zagrał kreację cynicznego i demonicznego Paula w dramacie Kuzyni (Les cousins, 1959)^[6]. Twórczość reżyserska Brialy’ego rozpoczęła się od komediodramatu Églantine (1971), który przyniósł mu Srebrną Muszlę na festiwalu w San Sebastián. Za rolę obrońcy Villedieu w dramacie Bertranda Taverniera Sędzia i zabójca (Le juge et l’assassin, 1976) był nominowany do Cezara dla najlepszego aktora w roli drugoplanowej.

Zmarł 30 maja 2007 w swoim domu w Monthyon po długim czasie choroby nowotworowej w wieku 74 lat^[7].

Filmografia

Filmy

• 1958: Windą na szafot jako gość motelu (niewymieniony w czołówce)
• 1958: Piękny Serge jako François Bayon
• 1958: Kochankowie jako mąż domu
• 1959: Kuzyni jako Paul Thomas
• 1959: Czterysta batów jako człowiek na ulicy
• 1961: Kobieta jest kobietą jako Émile Récamier
• 1962: Diabelskie sztuczki jako kasjer
• 1962: Cleo od 5 do 7 jako pielęgniarz
• 1963: Szczęściarze jako młody człowiek w samochodzie
• 1963: Karambole jako Paul Martin
• 1964: Polowanie na mężczyznę jako Antoine Monteil
• 1965: Mandragora jako Ligurio
• 1968: Panna młoda w żałobie jako Corey
• 1976: Widmo wolności jako Pan Foucault
• 1976: Sędzia i zabójca jako obrońca Villedieu
• 1981: Jedni i drudzy jako dyrektor Lido
• 1982: Noc w Varennes jako Pan Jacob
• 1986: Kobieta i mężczyzna: 20 lat później jako widz „już 40 lat” (niewymieniony w czołówce)
• 1994: Potwór jako Pan Roccarotta
• 1994: Królowa Margot jako Coligny
• 1996: Zuchwały Beaumarchais jako Abbot
• 2001: Nieuczciwa konkurencja jako Nonno Mattia